1. Μάθετε να λέτε όχι-μην γίνεστε παθητικός δέκτης των όσων σας ζητάνε και αρνηθείτε ευγενικά σε κάτι με το οποίο δεν συμφωνείτε ή για μια χάρη που σας ζητάνε, την οποία δεν θέλετε να κάνετε.
2. Εκφράστε τα συναισθήματα σας –πείτε στον άλλον πως αισθάνεστε και γιατί.
3. Μην βάζετε τα θέλω των άλλων πάνω από τα δικά σας. Τα θέλω σας έχουν όση αξία έχουν και των άλλων.
4. Πετάξτε τις ενοχές από πάνω σας-μην νιώθετε άσχημα εάν αρνηθείτε κάτι σε κάποιον.
5. Σεβαστείτε και αγαπήστε τον εαυτό σας για να το κάνουν και οι άλλοι.
6. Έχετε το δικαίωμα να αλλάξετε γνώμη και να το πείτε.
7. Αντικαταστήστε τις αρνητικές σκέψεις αυτοκριτικής με πιο ρεαλιστικές και θετικές (π.χ. είμαι απαίσια φίλη που δεν δάνεισα χρήματα στην φίλη μου…-Εφόσον έχω οικονομικές στενότητες θα πρέπει να είμαι πολύ προσεκτική με την διαχείριση των χρημάτων μου)
8. Εκφράστε και διεκδικήστε τις δικές σας ανάγκες και αυτά που εσείς θέλετε.
9. Όταν ζητάτε κάτι ή όταν αρνείστε κάτι, να είστε ευθείς, σταθεροί και ξεκάθαροι. Εάν χρειαστεί επιμείνετε με σταθερή φωνή και επαναλαμβάνοντας τα λεγόμενα σας.
10. Να είστε δίκαιοι τόσο στον εαυτό σας όσο και στους άλλους.

Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος (MSc)

Οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις αναφέρονται σε ξαφνικά επεισόδια, τα οποία μοιάζουν με αυτά των επιληπτικών κρίσεων, με τη διαφορά πως δεν οφείλονται σε κάποια δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Οι επιληπτικές κρίσεις προκαλούνται από αλλαγές στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, κάτι το οποίο φαίνεται να μη συμβαίνει κατά τις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις. Αυτό που φαίνεται να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις μη επιληπτικές κρίσεις είναι ψυχολογικά αίτια, όπως το έντονο άγχος. Το άτομο αρχικά αισθάνεται ότι παθαίνει μία κρίση πανικού η οποία κορυφώνεται και οδηγεί σε ένα επεισόδιο μη επιληπτικής κρίσης, κατά το οποίο παρουσιάζει εικόνα παρόμοια με αυτή της επιληψίας και έχει απώλεια αισθήσεων...

Όλοι μας διακατεχόμαστε από μια ανασφάλεια όταν πρόκειται να πάρουμε μια σημαντική απόφαση. Πάντα το ενδεχόμενο να υπάρχει μια καλύτερη επιλογή, μια καλύτερη λύση που δεν σκεφτήκαμε, μας αγχώνει. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει και με όχι και τόσο σημαντικές αποφάσεις. Ξανασκεφτόμαστε τις επιλογές μας πολλές φορές κι από διαφορετικές οπτικές, με την επιθυμία να πάρουμε μια απόφαση που θα είναι όχι απαραίτητα η καλύτερη , αλλά η πιο ασφαλής, αυτή που δεν θα μας χαρακτηρίσει ως λάθος εμάς τους ίδιους.

Αυτό που πρέπει πρωταρχικά να καταλάβουμε είναι ότι δεν υπάρχει η τέλεια επιλογή...

Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γίνονται οι καλύτεροι ηγέτες. Πως όμως γίνεται ένας άνθρωπος πετυχημένος; Και πως γίνεται αποτελεσματικός ηγέτης;

Η ηγεσία , σε οποιαδήποτε θέση κι αν αυτή αναφέρεται, απαιτεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεξιότητες, τις οποίες εάν δεν έχεις πρέπει να αναπτύξεις, και αν έχεις πρέπει να βελτιώνεις συνεχώς.

• Επιθυμία για Κατανόηση. Ο ηγέτης δεν επαναπαύεται σε όσα ξέρει, αλλά έχει μια διαρκή «περιέργεια» να κατανοήσει και να ανακαλύψει ακόμα περισσότερα από την λύση-λύσεις που έχει ήδη βρει. Εξερευνά τις διαθέσιμες επιλογές ανα πάσα στιγμή...

Ακόμη και σε έναν κόσμο με τόσο διαδεδομένη πλέον την σεξουαλική απελευθέρωση, τις σεξουαλικές εικόνες ακόμα και στα πιο άσχετα σημεία, την σχεδόν πανταχού παρούσα πορνογραφία, και την ενσωμάτωση πλέον στην σύγχρονη καθημερινότητα ιδιαίτερων σεξουαλικών προτιμήσεων όπως το BDSM, οι άνθρωποι συχνά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα θέλω τους στο σεξ ακόμα και στον παρτενέρ ή σύντροφό τους.

Το κυρίως πρόβλημα ξεκινάει αρχικά από την οικογένεια. Κάθε γονιός , εμποτισμένος από τις δικές του προκαταλήψεις και ταμπού, δυσκολεύεται να συζητήσει θέματα σεξ με τα παιδιά του. Λίγες είναι οι οικογένειες που πραγματικά ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να εκφράσουν τις απορίες ή τους προβληματισμούς τους γύρω από το σεξ. Αυτό στην συνέχεια δημιουργεί μοτίβο συμπεριφοράς , αφού το σημερινό παιδί ως αυριανός ενήλικος συνεχίζει την αποφυγή οποιασδήποτε επικοινωνίας για το σεξ καθώς του γεννά αμηχανία. Επιπλέον κάποιες θρησκευτικές προσεγγίσεις ενισχύουν την αποχή από οποιαδήποτε συζήτηση σεξουαλικής κατεύθυνσης ως δείγμα πνευματικής υγείας, πράγμα που γεμίζει τα άτομα με ενοχές για ένα από τα βασικά κι απολύτως φυσιολογικά ανθρώπινα ένστικτα...

«αν είσαι καλό παιδί θα σου πάρουμε αυτό που θες….»

«αν είσαι καλός μαθητής, θα πας εκδρομή που θες….»

«αν είσαι καλός υπάλληλος, η εταιρία θα σε ανταμείψει…»

«αν είσαι καλός σύντροφος, δεν θα έχουμε φασαρίες…»

«αν είσαι καλός γονιός, και το παιδί θα …..»

Τι κοινό έχουν αυτές οι προτάσεις; Την αναγκαία συνθήκη. Που αν δεν υπάρξει, θα «χάσεις» αρκετά θετικά προνόμια.

Είναι ωραίο να είσαι καλός με τους γύρω σου. Αλλά μπορείς να είσαι πάντα καλός;

Η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα στην ερώτηση ποιος είσαι θα απαντήσουν με την ιδιότητά τους. Είμαι γιατρός, είμαι δικηγόρος, είμαι δάσκαλος, είμαι υπάλληλος, είμαι άνεργος. Πολύ φυσιολογικά πλέον προσδιορίζουμε τον εαυτό μας μονολεκτικά και κυρίως βάση του επαγγέλματος που κάνουμε , πιστεύοντας ή υιοθετώντας ότι η ιδιότητα μας είναι και η ταυτότητα μας. The workism (ο εργατισμός σε μια ελεύθερη μετάφραση) είναι η κοινωνική τάση εκείνη που ενισχύει την πεποίθηση ότι η εργασία δεν είναι μόνο απαραίτητη για την οικονομική ανάπτυξη, προσωπική και διευρυμένη, αλλά και το κεντρικό κομμάτι στην προσωπική ταυτότητα του ατόμου και στον σκοπό ζωής του. Για αυτό και οποιαδήποτε πολιτική προώθηση της ανθρώπινης ευημερίας πάντα ενθαρρύνει την περισσότερη δουλειά. Η περισσότερη δουλειά όμως απαιτεί και περισσότερες ώρες, που αυτόματα μειώνονται από τις εναπομείνασες διαθέσιμες του ατόμου, και τελικά η όλη θεωρία οδηγείται σε μια αυτοεκπλήρωση αφού πλέον το μόνο ταυτόχρονα χρήσιμο, απαραίτητο κι αναγκαίο είναι η δουλειά. Κι ως μόνο πεδίο ατομικής διάδρασης , γίνεται πλέον και το μόνο κομμάτι ευχαρίστησης, το μοναδικό που λαμβάνει ο καθένας επιβράβευση για τον εαυτό του.

Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, βλέπουμε όλο και πιο συχνά ανθρώπους να οδηγούνται στην αυτοκτονία ή να υιοθετούν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Επιπλέον, έχει καταγραφεί αύξηση των περιστατικών κατά την εφηβεία.

Ο αυτοκτονικός ιδεασμός συνδέεται άμεσα με παθολογία κατάθλιψης και άλλων ψυχικών διαταραχών. Αυτό που έχει φανεί σε τελευταίες έρευνες και έρχεται να προσθέσει περισσότερα στοιχεία στο κομμάτι αυτό, είναι πως ο αυτοκτονικός ιδεασμός και οι απόπειρες αυτοκτονίας συνδέονται με κάποια στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του ατόμου.

Οι διαπροσωπικές μας σχέσεις και η ποιότητά τους πάντα έπαιζε σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στην κοινωνία μας και την ψυχοκοινωνική μας ανάπτυξη. Ένα παραπάνω στις μέρες μας, όπου οι διαπροσωπικές μας σχέσεις φαίνεται να βάλλονται από διάφορους παράγοντες, με αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντική έκπτωση. Οι σχέσεις χτίζονται πιο δύσκολα και γκρεμίζονται πολύ πιο εύκολα από ότι παλαιότερα. Με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ποιοτικές, αλλά αντίθετα επιφανειακές. Διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό. Πολύ συχνά ένας κοινός παρονομαστής, κυρίως όταν μιλάμε για ερωτικές & συντροφικές σχέσεις, είναι ο φόβος της δέσμευσης.

Στα γραφεία μας συναντάμε ανθρώπους, οι οποίοι λαχταρούν και προσπαθούν πάρα πολύ να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν μία μακροχρόνια σχέση. Για κάποιον λόγο όμως, κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι αδύνατον. Το άτομο βλέπει εξωτερικούς παράγοντες και συγκυρίες, οι οποίες συμβάλλουν στην αποτυχία της σχέσης. Αυτό που δεν βλέπει είναι ότι πολλές φορές σαμποτάρει το ίδιο το άτομο τη σχέση του. Πίσω από αυτή τη συμπεριφορά κρύβεται ο φόβος της δέσμευσης, ο φόβος της απόρριψης και της αποτυχία.

Συναισθηματικό φαγητό ορίζεται η οποιαδήποτε πρόσληψη τροφής με σκοπό την ρύθμιση συναισθημάτων κι όχι οργανικής ανάγκης. Για αυτό και συνήθως η κατανάλωση τροφής αφορά επιβαρυντικά για την υγεία τρόφιμα (υψηλή ζάχαρη, πολλά λιπαρά) που μας γεμίζουν όμως ευχαρίστηση , καθώς ουσιαστικά δεν ταΐζουμε το στομάχι μας αλλά τα συναισθήματά μας. Κυρίως συναισθήματα κενού-έλλειψης, και λύπης-άγχους. Τρώμε για να ανταπεξέλθουμε στο άγχος και τη νευρικότητα που νοιώθουμε ή για να καταπνίξουμε τη στεναχώρια μας και το κενό που νοιώθουμε. Άλλες φορές, τρώμε από ανία ή θυμό, επίσης χωρίς οργανικά να πεινάμε. Όλα αφορούν συναισθήματα , αρνητικά συνήθως, λόγω χαμηλής αυτοπεποίθησης και χαμηλής αυτοεκτίμησης μας.