Ως έγκλημα νομικά ορίζεται η επιβαρυντική συμπεριφορά ατόμου η ομάδας που προκαλεί σε άλλο άτομο ή ομάδα: απώλεια σωματικής ακεραιότητας, ελευθερίας, περιουσίας , υπόστασης και ζωής του ή και βλάβη, μόνιμη ή παροδική, επί αυτών. Δεν είναι όμως όλα τα εγκλήματα ίδια. Υπάρχουν εγκλήματα ιδιαίτερα βίαια που χαρακτηρίζονται ως ειδεχθή , που προκαλούν δηλαδή αποτροπιασμό. Οι περιπτώσεις που παρουσιάζουν έντονη ψυχοπαθολογία στην εγκληματικότητα αφορούν κατά συρροήν δολοφόνους, και δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων. Όμως η τυχόν ύπαρξη ψυχοπαθολογίαςστους δράστες τέτοιων εγκλημάτων δεν αποτελεί την γενεσιουργό αιτία του εγκλήματος αλλά την διαμόρφωση στρεβλής αντίληψής του ίδιου για την τέλεση των αδικημάτων του. Αυτό ενισχύεται ως θεώρημα από το γεγονός ότι άτομα με ίδια ψυχοπαθολογία δεν τελούν ίδια εγκλήματα ή δεν τελούν καν εγκλήματα.
Οι δυο κύριες κατηγορίες οι οποίες παρουσιάζουν βία στο έγκλημα είναι όπως είπαμε οι κατά συρροήν δολοφόνοι και οι σεξουαλικοί δράστες. Σε αυτούς οι δυο κυριότερες υποκατηγορίες προφίλ είναι οι:..
Τα χαρακτηριστικά στοιχεία της συγκεκριμένης Διαταραχής περιλαμβάνουν μεγαλομανία, αδιαφορία για τα συναισθήματα των άλλων, και μια ασταμάτητη ανάγκη για θαυμασμό κι επιδοκιμασία σε ότι κι αν κάνουν. Τα άτομα με την συγκεκριμένη Διαταραχή εμφανίζονται να είναι αλαζονικά, χειριστικά στις σχέσεις τους, απαιτητικά στους γύρω τους και φυσικά εγωκεντρικά σε κάθε τους έκφραση. Η μεγαλομανία τους αφορά και τις φαντασιώσεις τους, αλλά και οτιδήποτε τους αφορά σε σημείο να πιστεύουν ακόμη ότι και η θεραπεία τους πρέπει να είναι ξεχωριστή και μοναδική.
Αυτά τα χαρακτηριστικά συνήθως ξεκινούν στην πρώιμη ενηλικίωση και συνεχίζουν στην ενήλικη περίοδο με εκφάνσεις στο σύνολο της ζωής του ατόμου, σχέσεις, εργασία, κοινωνία...
Πολύ συχνά , ακόμα και σε παρέες φίλων, με ρωτάνε ποιόν θεωρώ εγώ καλό Ψυχοθεραπευτή. Αυτό δεν μπορεί φυσικά να απαντηθεί απλά και μονοδιάστατα. Πολύ γενικά, προσωπικά πιστεύω, ότι καλός Ψυχοθεραπευτής είναι ο αποτελεσματικός Ψυχοθεραπευτής. Πως μπορεί όμως ένας επαγγελματίας να είναι καλός κι αποτελεσματικός στον ίδιο βαθμό σε τόσο διαφορετικές και ιδιαίτερες περιπτώσεις; Κατά την γνώμη μου με έναν απλό τρόπο, μένοντας πιστός στην αμφιβολία του, και στην διαρκή αναζήτηση του καλύτερου για τον κάθε ασθενή του.
Ο καλός Ψυχοθεραπευτής «οφείλει» να έχει κάποιες βασικές αμφιβολίες. Πρώτη και κυριότερη είναι το αν πρέπει να αναλάβει τον άνθρωπο που προσέρχεται στο γραφείο του. Αυτό εξαρτάται από πλήθος παραγόντων που θα πρέπει σχετικά γρήγορα να εκτιμηθούν στον μυαλό του, όπως η φύση του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο ασθενής, εάν υπάρχει εξειδίκευση που θα βοηθήσει περισσότερο, η διάθεση εμπλοκής του ασθενή στην διαδικασία , που είναι από τα πιο βασικά. Η δική μου πίστη είναι ότι συνεχίζεις να είσαι σωστός επαγγελματίας εάν συστήσεις έναν πιο εξειδικευμένο από σένα συνάδελφο σε συγκεκριμένο πρόβλημα ασθενή σου. Δεν είμαστε καλοί μόνο με το Ναι, μερικές φορές είμαστε καλοί και με το Όχι...
Ο ύπνος είναι απαραίτητος για τα παιδιά αλλά και για τους ενήλικες. Ο μη ποιοτικός ή ελλιπής ύπνος έχει συνδεθεί με προβλήματα στην ψυχική υγεία του ατόμου. Σύμφωνα με το Εθνικό Ίδρυμα Ύπνου (NSF) των ΗΠΑ ένας ενήλικας πρέπει να κοιμάται 7-9 ώρες, ενώ τα παιδιά και οι έφηβοι ακόμα περισσότερο.
Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην ποσότητα και την ποιότητα του ύπνου μας. Το φαγητό, το άγχος, συναισθηματικές διαταραχές αλλά και οργανικές παθήσεις επηρεάζουν (και επηρεάζονται) σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα του ύπνου μας. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η μελατονίνη. Η μελατονίνη είναι μία ορμόνη στον οργανισμό μας και πιο συγκεκριμένα στον εγκέφαλο, και παίζει καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα του ύπνου, καθώς ενεργοποιείται από το σκοτάδι και απενεργοποιείταιαπό το φως. Με άλλα λόγια έχει το ρόλο του βιολογικού ρολογιού στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο διαταραγμένος ύπνος ή ο ελλιπής ύπνος μπορεί να προκαλέσει οι συναισθηματικές και ψυχικές διαταραχές, καθώς ο εγκέφαλος δεν ξεκουράζεται. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά του jet lag, της αλλαγής θερινής - χειμερινής ώρας και ανθρώπων οι οποίοι εργάζονται σε βραδινές βάρδιες, με αποτέλεσμα να απορρυθμίζεται το βιολογικό τους ρολόι και η έκκριση της μελατονίνης...
Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος (MSc)
Οι ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις αναφέρονται σε ξαφνικά επεισόδια, τα οποία μοιάζουν με αυτά των επιληπτικών κρίσεων, με τη διαφορά πως δεν οφείλονται σε κάποια δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Οι επιληπτικές κρίσεις προκαλούνται από αλλαγές στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου, κάτι το οποίο φαίνεται να μη συμβαίνει κατά τις ψυχογενείς μη επιληπτικές κρίσεις. Αυτό που φαίνεται να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τις μη επιληπτικές κρίσεις είναι ψυχολογικά αίτια, όπως το έντονο άγχος. Το άτομο αρχικά αισθάνεται ότι παθαίνει μία κρίση πανικού η οποία κορυφώνεται και οδηγεί σε ένα επεισόδιο μη επιληπτικής κρίσης, κατά το οποίο παρουσιάζει εικόνα παρόμοια με αυτή της επιληψίας και έχει απώλεια αισθήσεων...
Όλοι μας διακατεχόμαστε από μια ανασφάλεια όταν πρόκειται να πάρουμε μια σημαντική απόφαση. Πάντα το ενδεχόμενο να υπάρχει μια καλύτερη επιλογή, μια καλύτερη λύση που δεν σκεφτήκαμε, μας αγχώνει. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει και με όχι και τόσο σημαντικές αποφάσεις. Ξανασκεφτόμαστε τις επιλογές μας πολλές φορές κι από διαφορετικές οπτικές, με την επιθυμία να πάρουμε μια απόφαση που θα είναι όχι απαραίτητα η καλύτερη , αλλά η πιο ασφαλής, αυτή που δεν θα μας χαρακτηρίσει ως λάθος εμάς τους ίδιους.
Αυτό που πρέπει πρωταρχικά να καταλάβουμε είναι ότι δεν υπάρχει η τέλεια επιλογή...
Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γίνονται οι καλύτεροι ηγέτες. Πως όμως γίνεται ένας άνθρωπος πετυχημένος; Και πως γίνεται αποτελεσματικός ηγέτης;
Η ηγεσία , σε οποιαδήποτε θέση κι αν αυτή αναφέρεται, απαιτεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεξιότητες, τις οποίες εάν δεν έχεις πρέπει να αναπτύξεις, και αν έχεις πρέπει να βελτιώνεις συνεχώς.
Ακόμη και σε έναν κόσμο με τόσο διαδεδομένη πλέον την σεξουαλική απελευθέρωση, τις σεξουαλικές εικόνες ακόμα και στα πιο άσχετα σημεία, την σχεδόν πανταχού παρούσα πορνογραφία, και την ενσωμάτωση πλέον στην σύγχρονη καθημερινότητα ιδιαίτερων σεξουαλικών προτιμήσεων όπως το BDSM, οι άνθρωποι συχνά δυσκολεύονται να εκφράσουν τα θέλω τους στο σεξ ακόμα και στον παρτενέρ ή σύντροφό τους.
Το κυρίως πρόβλημα ξεκινάει αρχικά από την οικογένεια. Κάθε γονιός , εμποτισμένος από τις δικές του προκαταλήψεις και ταμπού, δυσκολεύεται να συζητήσει θέματα σεξ με τα παιδιά του. Λίγες είναι οι οικογένειες που πραγματικά ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να εκφράσουν τις απορίες ή τους προβληματισμούς τους γύρω από το σεξ. Αυτό στην συνέχεια δημιουργεί μοτίβο συμπεριφοράς , αφού το σημερινό παιδί ως αυριανός ενήλικος συνεχίζει την αποφυγή οποιασδήποτε επικοινωνίας για το σεξ καθώς του γεννά αμηχανία. Επιπλέον κάποιες θρησκευτικές προσεγγίσεις ενισχύουν την αποχή από οποιαδήποτε συζήτηση σεξουαλικής κατεύθυνσης ως δείγμα πνευματικής υγείας, πράγμα που γεμίζει τα άτομα με ενοχές για ένα από τα βασικά κι απολύτως φυσιολογικά ανθρώπινα ένστικτα...
«αν είσαι καλό παιδί θα σου πάρουμε αυτό που θες….»
«αν είσαι καλός μαθητής, θα πας εκδρομή που θες….»
«αν είσαι καλός υπάλληλος, η εταιρία θα σε ανταμείψει…»
«αν είσαι καλός σύντροφος, δεν θα έχουμε φασαρίες…»
«αν είσαι καλός γονιός, και το παιδί θα …..»
Τι κοινό έχουν αυτές οι προτάσεις; Την αναγκαία συνθήκη. Που αν δεν υπάρξει, θα «χάσεις» αρκετά θετικά προνόμια.
Είναι ωραίο να είσαι καλός με τους γύρω σου. Αλλά μπορείς να είσαι πάντα καλός;