Εδώ κι έναν μήνα λειτουργεί στις Βερσαλλίες στην Γαλλία το πρώτο «γυμναστήριο» του νου. Η υγεία του εγκεφάλου θεωρείται μεγάλη υπόθεση σήμερα Διεθνώς. Το συγκεκριμένο γυμναστήριο δημιουργήθηκε από τον Διευθυντή της Κλινικής της Μνήμης Ζερόμ Μπλέν και τον φιλόδοξο επιχειρηματία Ζερό Ντιτριέ. Στο καθημερινό πρόγραμμα του γυμναστηρίου περιλαμβάνονται ασκήσεις εκγύμνασης του νου, όπως ανάγνωση, μελέτη, κουίζ σε θέματα λογοτεχνίας , τέχνης ακόμα και οινογνωσίας (προσφιλής στους Γάλλους). Το κόστος μιας ώρας πνευματικής «εκγύμνασης»....

Η αγοραφοβία είναι η σύνθεση των ελληνικών λέξεων αγορά και φοβία και υποδηλώνουν τα έντονα και άσχημα συναισθήματα αλλά και σωματικά συμπτώματα που βιώνει το άτομο κατά τους χρόνους εκείνους που θα βρεθεί σε χώρο με πολύ, άγνωστο για το ίδιο συνήθως, κόσμο όπως πχ σούπερ μάρκετ , σειρά τράπεζας κλπ.

Πολλές φορές η αγοραφοβία συνοδεύει τις κρίσεις Πανικού, μια κατάσταση κατά την οποία το άτομο: έχει έντονα σωματικά συμπτώματα άγχους όπως πχ εφίδρωση & ταχυπαλμία, αλλά και ψυχολογικά συμπτώματα όπως τάσεις φυγής από το μέρος που βρίσκεται και αίσθηση ότι κάτι σοβαρό θα πάθει οργανικό η υγεία του.

Οι κρίσεις πανικού εκδηλώνονται και κορυφώνονται σε 10 λεπτά από την έναρξη του συμπτώματος.

Η αγοραφοβία δημιουργεί μόνιμο αίσθημα αποφυγής από το άτομο, μερών που η συγκέντρωση πολλών ατόμων είναι υψηλή κι αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο αφού η αποφυγή αυτή επιδεινώνει τον φόβο του ατόμου για τα συγκεκριμένα μέρη.

Αν και πολλά άτομα προσπαθούν και καταπολεμούν την αγοραφοβία τους μόνα τους, εντούτοις.......

Πρόσφατη έρευνα στο Πανεπιστήμιο Σίλερ στην Γερμανία , έδειξε ότι και μόνο στο άκουσμα λέξεων όπως «αυτό θα πονέσει λίγο» , ο ανθρώπινος εγκέφαλος ενεργοποιεί τον μηχανισμό αντίδρασης στον πόνο και προκαλείται στον άνθρωπο η ίδια σωματική αίσθηση με αυτή του πόνου.

Η έρευνα έγινε με την βοήθεια λειτουργικού μαγνητικού τομογράφου σε 16 υγιή άτομα την ώρα που επεξεργαζόταν λέξεις σχετικές με την εμπειρία του πόνου όπως «δυνατός πόνος», « ισχυρός πόνος» κλπ. Παράλληλα επεξεργάζονταν λέξεις με αρνητική χροιά που δεν σχετίζονταν όμως με την εμπειρία του πόνου όπως «βρώμικος». «αηδιαστικό» κλπ. Η έρευνα «φωτογράφισε» τα κέντρα επεξεργασίας πόνου του εγκεφάλου, τα οποία ....

Ο συσχετισμός μνήμης και συναισθήματος είναι αυτός που προσδιορίζει την ανθρώπινη αντίδραση και δράση σε μελλοντικά για το άτομο γεγονότα. Βάσει των κυριοτέρων ευρημάτων της ψυχολογίας, γνωρίζουμε ήδη ότι:

1. Ο άνθρωπος συγκρατεί στην μνήμη του το νόημα των πληροφοριών που δέχεται χωρίς επί μέρους λεπτομέρειες , εκτός εκείνων των λεπτομερειών που είναι το έναυσμα για την διατήρηση κι ανάκληση της γενικής πληροφορίας.

2. Όταν ανασύρει μια πληροφορία μέσω της μνήμης του, εκλύει μαζί και το συναίσθημα που ήταν παρών κατά την καταγραφή της.

3. Το συναίσθημα αυτό είναι κύριος παράγοντας διαμόρφωσης του τρόπου νοητικής επεξεργασίας νέων πληροφοριών στο ίδιο πλαίσιο λήψης.

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν , μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί.....

Η Οικονομική Κρίση σημαίνει ανασφάλεια, αβεβαιότητα και στέρηση ικανότητας υιοθέτησης μελλοντικών στόχων. Επιπλέον με την κατάσταση που διαμορφώνετε σήμερα , δεν υπάρχουν μερίσματα κοινωνικών ομάδων που να θεωρούνται «τυχερά». Ο άνεργος  στην υποκειμενική συναισθηματική και ψυχική του κατάσταση εξισώνεται με τον εργαζόμενο  που θα δουλεύει πλέον υπό τις δυσκολότερες συνθήκες  που θα μπορούσε να φανταστεί με αποδοχές πάντα μη επαρκείς. Αυτό το πλαίσιο ακριβώς διαμορφώνει μια «αρνητική ισότητα»  μεταξύ όλων των κοινωνικών ομάδων που οδηγεί το άτομο σε άρνηση δημιουργίας, αδυναμία δράσης και θέσπισης μελλοντικών στόχων, καθιστώντας το έτσι μη παραγωγικό στο σύνολό του.

Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο το 2009 στο σύνολο των Ευρωπαικών κρατών υπήρξε μια άυξηση της κατάθλιψης κατά.....

Σήμερα στο σύνολο του πλανήτη τείνει να εξαφανιστεί η μεσαία τάξη σε όλο το φάσμα όλων των οικονομιών παγκοσμίως. Ο σύγχρονος άνθρωπος είτε θα ζει σε ένα περιβάλλον μιας πλασματικής χλιδής όντας υπερχρεωμένος, καλύπτοντας ψυχολογικές και συναισθηματικές του ανάγκες μέσω της υπερκαταναλωτικής του μανίας, είτε θα ζει σε περιβάλλον απόλυτης φτώχιας, υπανάπτυξης και μιζέριας, ανίκανος να εξασφαλίσει ακόμα και την καθημερινή του επιβίωση. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η επικρατούσα ως τώρα μεσαία τάξη, βάση κάθε οικονομίας παγκοσμίως, τείνει ολοένα και περισσότερο να ενταχθεί στην δεύτερη κατηγορία κι όχι στην πρώτη. Στην πρώτη περίπτωση γεωγραφικά εντάσσεται το σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου , ενώ στην δεύτερη περίπτωση εντάσσονται κράτη ή και ήπειροι ολόκληρες, τόσο «παραδοσιακά» υπανάπτυκτες όπως η Αφρική , κράτη της Ασίας κτλ , όσο και «νεόφτωχα» κράτη όπως η Μαλαισία, η Βραζιλία , το Ιράκ κ.α.

Δύο ουσιαστικά αντίθετες έννοιες κι όμως αποτελούν και οι δύο ένα από τα κυριότερα προβλήματα στον σύγχρονο κόσμο. Υπερκαταναλωτισμός και φτώχεια. Ο υπερκαταναλωτισμός πέρα από τις ψυχολογικές συνέπειες που έχει για τον άνθρωπο τον ίδιο, τον επηρεάζει κι έμμεσα, με το κυριότερο πρόβλημα που ανακύπτει από αυτόν, την επιβάρυνση του πλανήτη με εκατομμύρια τόνων σκουπιδιών. Υπολογίζοντας κανείς το πόσα προβλήματα καλείται ήδη να αντιμετωπίσει ο πλανήτης μας για να συνεχίσει να είναι βιώσιμος για τον άνθρωπο (τρύπα του όζοντος-αλλαγή κλιματικών συνθηκών-υπερθέρμανση- λειψυδρία- έλλειψη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας – μόλυνση σε 3 επίπεδα: νερό/αέρας/έδαφος), καταλαβαίνει εύκολα ότι το θέμα......

Θα έχουμε όλοι παρατηρήσει ότι ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που δικτυώνονται μεν κοινωνικά μέσω του facebook, αλλά χωρίς να αναλώνουν πραγματικά μεγάλο μέρος της μέρας τους σε αυτό. Οι περισσότεροι από εμάς αφιερώνουμε ένα μεγάλο μέρος της ημερήσιας δραστηριότητάς μας σε αυτό. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό? Γιατί μας ελκύει τόσο πολύ? Και γιατί δείχνει να μας ελέγχει παρά να το ελέγχουμε?

Καταρχήν κοινωνικά βιώνουμε μια προσωπική ανασφάλεια σε ατομικό επίπεδο σχεδόν σε όλους τους τομείς (εργασιακό , οικονομικό κλπ) που εξελίσσεται σχεδόν σε απομόνωση. Δύσκολα με τις συνθήκες που επικρατούν στην σημερινή κοινωνία ευνοούνται οι υγιής κοινωνικές σχέσεις. Δυστυχώς περιορίζονται σε σχέσεις ανάγκης ( κάνουμε παρέα όσους έχουμε να κερδίσουμε κάτι), ή σχέσεις εξαναγκασμού (αναγκαζόμαστε να κάνουμε παρέα με άτομα που ανήκουν πχ στο εργασιακό μας περιβάλλον γιατί «πρέπει»). Το facebook λοιπόν δείχνει να μας απαλλάσει από αυτό το «βάρος». Εκεί έχουμε «φίλους» φαινομενικά και υποτιθέμενα μόνο βάσει κοινών ενδιαφερόντων. Ποια είναι όμως αυτά τα ενδιαφέροντα? Τα επιλέγουμε όντως η μας επιβάλλονται σε ένα στενό πλαίσιο λίγων επιλογών ανάμεσα σε μερικές δεκάδες εφαρμογές της συγκεκριμένης ιστοσελίδας βιώνοντας έτσι την ψευδαίσθηση ότι εμείς επιλέξαμε? Κι ας σκεφτούμε μήπως οι πιο καλοί μας «φίλοι» εκεί δεν είναι αυτοί που τελικά μας στέλνουνε τα περισσότερα δώρα ή quiz κλπ?

Όσους περισσότερους φίλους έχουμε τόσο πιο....

Σλοβένοι επιστήμονες έρχονται να ανατρέψουν οτιδήποτε έχει ακουστεί έως τώρα σχετικά με τις μεταθανάτιες εμπειρίες ανθρώπων, όπως φώτα που αναβοσβήνουν στο βάθος ενός τούνελ, μυστικιστικά αισθήματα γαλήνης, συναντήσεις με αγγελικές οντότητες ή απλώς ο «αντικατοπτρισμός» του εαυτού τους, κατά τη διάρκεια ενός εμφράγματος.

Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Maribor, με επικεφαλής τη δρ. Ζαλίκα Κλέμεντς- Κέτις, υποστηρίζει ότι πρόκειται απλώς για «παραισθήσεις», καθώς οι άνθρωποι αυτοί ίσως μόνο να έχουν αυξημένο ποσοστό διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα τους.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, διερευνήθηκαν 52 περιστατικά εμφραγμάτων, εκ των οποίων τα 42 αφορούσαν σε άνδρες ασθενείς με μέση ηλικία τα 53 έτη. Από τους ασθενείς αυτούς,...

Του κ. Γιάνναρου Θεόδωρου – Μοριακού/Πυρηνικού Βιολόγου

«Η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, δεν έχει καμιά θεραπεία», στο γεγονός ότι καμιά διεθνής επιστημονική κοινότητα δεν έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα κάποια συγκεκριμένη μέθοδο θεραπείας της δυσλεξίας, σας εφιστούμε την προσοχή. Ιδιαίτερα για όλα αυτά τα κέντρα «αξιολόγησης, υποστήριξης -και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και- θεραπείας!», τα οποία ξεφυτρώνουν καθημερινά στις γειτονιές μας. Ακόμα και παπάδες με γνώσεις ψυχιατρικής έχουν εκπονήσει μεθόδους θεραπείας της δυσλεξίας, οι οποίες ωστόσο είναι καταστροφικές για το παιδί, για τον απλούστατο λόγο, ότι απευθύνονται σε άτομα με νοητική στέρηση, κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση για τα άτομα με δυσλεξία.

Κάθε βοήθεια είναι χρήσιμη, κάθε άτομο που θα καθίσει ν' ασχοληθεί με υπομονή και γνώση θα μπορέσει να βοηθήσει το δυσλεξικό παιδί, έφηβο ακόμη κι ενήλικο. Μην περιμένετε θαύματα. Θα είναι σαν να ζητάμε να αλλάξει κάποιος τη δομή και τη λειτουργία ενός διαφορετικού εγκεφάλου. Η δυσλεξία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ήπια διαταραχή ρυθμού στον εγκέφαλο. Καθίστε με υπομονή και οπλισμένοι με γνώση δίπλα στο δυσλεξικό παιδί, το οποίο έχει περισσότερη ανάγκη να βοηθηθεί στο τομέα του σχολείου από άλλα παιδιά. Για αυτόν τον λόγο μην το συγκρίνετε ποτέ με άλλους. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που όλοι έχουμε κάνει και πιθανότατα ακόμα διαπράττουμε.

Ενάντια στην «τάση» της εποχής μας που παρουσιάζει σωστό μοντέλο γονιού αυτό κατά το οποίο προσφέρονται άμεσα κι απλόχερα τα πάντα στο παιδί , ολοένα και περισσότερες έρευνες παγκοσμίως δείχνουν ότι το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας σημερινός γονιός στο παιδί του είναι να ξέρει πότε να του λέει «όχι». Κι αυτό γιατί σήμερα πολλοί γονείς δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο να είναι αρεστοί στο παιδί τους , παρά σεβαστοί. Είναι η γνωστή κι εύκολα χρησιμοποιούμενη φράση «θέλω να είμαι φίλος με το παιδί μου». Ο ρόλος του γονιού όμως είναι πολλά περισσότερα από τον ρόλο του φίλου. Ο γονιός οφείλει ασκώντας σωστή εξουσία να οδηγήσει το παιδί στην προσωπική του ωριμότητα και κρίση. Πάρα πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα σωστά πειθαρχημένο περιβάλλον αναπτύσσουν εύκολα περισσότερες δεξιότητες όπως η κριτική ικανότητα, η αυτοπειθαρχία, η σύνεση , και η εκλογίκευση αιτιατού κι αποτελέσματος. Έτσι ως ενήλικες αύριο ανταπεξέρχονται πολύ πιο αποτελεσματικά στις προκλήσεις που συναντούν σε κάθε τομέα της ζωής τους.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι, το «αφού το ζητάει το έχει ανάγκη» δεν ισχύει πάντα σε ένα παιδί. Αν μάθουμε στο παιδί ότι υπάρχουμε μόνο για να του καλύπτουμε τις ανάγκες, αυτός θα είναι κι ο παντοτινός μας ρόλος στα μάτια του.

Επίσης θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα ....