Σαφώς η πρώτη μας άμεση απάντηση είναι ότι φυσικά και είναι οικονομική. Είναι όμως μόνο αυτό? Ή είναι τελικά κυρίως αυτό?

Σίγουρα βιώνουμε στενότητα οικονομική πλέον στην καθημερινότητά μας κι αυτό μας δείχνει ότι είναι σίγουρα και οικονομική. Δεν είναι όμως κυρίως αυτό.

Ο σύγχρονος άνθρωπος τα τελευταία χρόνια.....

 

Ζούμε σε έναν κόσμο που το σέξ υπερπροσφέρεται σε τόσο μεγάλες δόσεις που καταντά απωθητικό. Παράλληλα όμως , κι αυτό είναι το αντιφατικό, η σεξουαλική πείνα μεγαλώνει. Επίσης ενώ το σεξ αφθονεί , οι σχέσεις μοιάζουνε με κάτι άπιαστο. Τι είναι τελικά αυτό που το δημιουργεί αυτό? Κανείς δεν μας καλύπτει σεξουαλικά για να κάνουμε ερωτική σχέση? Ζητάμε το παραπάνω και ψάχνουμε κι άλλο? Μας ενδιαφέρει μόνο το σεξ?

Τίποτα από όλα αυτά. Ολοένα και συχνότερα ακούμε γύρω μας την θέληση για μια σχέση μόνιμη και υγιή. Που λοιπόν χάνουμε το «παιχνίδι»?

 

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι το τεχνητό φως κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορεί να αποτελεί σοβαρό παράγοντα για εκδήλωση μελαγχολίας ή ακόμη και κατάθλιψης.«Η έκθεση σε διαρκή τεχνητό φωτισμό κατά τη διάρκεια της νύχτας μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, ενώ η δυνατότητα αποφυγής του φωτός φαίνεται ότι μετριάζει τα συμπτώματά της» δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας δρ Τρέισι Μπεντροσιάν, ενώ ο ερευνητής Ράντι Νέλσον πρόσθεσε πως «τα αποτελέσματα της μελέτης αποδεικνύουν την ανάγκη διερεύνησης του τρόπου με τον οποίο ο τεχνητός φωτισμός επηρεάζει την ψυχική μας υγεία».
«Η έρευνα σχετικά με την επίδραση του τεχνητού φωτός στην υγεία είναι σημαντική για ανθρώπους που δουλεύουν σε νυχτερινή βάρδια και για παιδιά και ενηλίκους που παρακολουθούν τηλεόραση αργά το βράδυ, διαταράσσοντας τον φυσιολογικό κύκλο φωτός- σκοταδιού» καταλήγει η δρ Λόρα Φόνκεν. Οι ερευνητές έκαναν πειράματα σε χάμστερ, τα οποία χώρισαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα ...

 

Στην πορεία της η διαφήμιση πέρασε από αρκετά στάδια για το τι γίνεται ελκυστικό στον καταναλωτή. Στα προηγούμενα χρόνια αρκούσε η εντύπωση της εικόνας για να πουλήσει ένα προιόν. Ένας σταρ της οθόνης φορώντας το συγκεκριμένο ρολόι ή πίνοντας τον συγκεκριμένο ποτό έφτανε για να αυξήσει κατακόρυφα τις πωλήσεις τον εν λόγω προϊόντος.

Στην σύγχρονη διαφήμιση τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Πλέον δεν αρκεί η εικόνα ως «μήνυμα» πώλησης. Έτσι οι διαφημιστές αναζητούν νέους δρόμους επικοινωνίας με το ευρύ αγοραστικό κοινό , κυριότερος των οποίων είναι η επαφή με τον ψυχισμό του ατόμου και η μετάδοση μηνυμάτων μη άμεσα αντιληπτών, συνήθως υποσυνείδητων. Αυτό γεννά την ψυχολογία της διαφήμισης στην οποία ......

 

«Αν έχεις αδερφή είσαι πιο ευτυχισμένος άνθρωπος». Αυτός είναι ο τίτλος ενός πρόσφατου άρθρου που πραγματευόταν μια μελέτη η οποία έδειξε ότι: οι έφηβοι που έχουν αδερφή έχουν λιγότερες αναφορές σε άσχημες συναισθηματικές καταστάσεις πχ « είμαι λυπημένος, αισθάνομαι άσχημα κλπ».

Η συνήθης εξήγηση για αυτό , που ως τώρα ήταν ότι τα κορίτσια εμπλέκονται σε συναισθηματικές συζητήσεις περισσότερο από ότι τα αγόρια, μοιάζει να είναι ανεπαρκής. Κι αυτό γιατί η συζήτηση προβλημάτων δεν γίνεται παντα για παρηγοριά.

Η μελέτη αυτή έδειξε έναν πιο πολύπλοκο παράγοντα. Έδειξε ότι το να έισαι πιο χαρούμενος όταν συζητάς με την αδελφή σου – αναφερεται είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα- δεν έχει να κάνει με το είδος της σύζήτησης αλλά με την ίδια την συζήτηση. Οι συζητήσεις δημιουργούν και ενισχύουν τις σχέσεις με τα αδέρφια κι απλά όταν γίνεται με την αδερφή μας έχουμε λιγότερες άμυνες στο να φανούμε ευάλωτοι - αδύναμοι εξωτερικεύοντας συναισθήματα, σκέψεις και αγωνίες μας.

Κατσαούνη Μαρία, BSc (Hons) – MSc Ψυχολόγος Υγείας

Το TAE KWON DO είναι μια Κορεάτικη πολεμική τέχνη αυτοάμυνας της οποίας οι τεχνικές εφαρμόζονται με τα πόδια (Tae), με τα χέρια (Kwon) και με την πνευματική, την ηθική και ψυχική δύναμη του ανθρώπου (Do). Στο Tae-Κwon-Do δεν προπονεί και βελτιώνει κανείς μόνο τη γενική φυσική του κατάσταση, όπως το μυοσκελετικό και καρδιοαναπνευστικό του σύστημα, αλλά και την ψυχική και πνευματική του υγεία. Γενικότερα, η συγκεκριμένη πολεμική τέχνη βοηθάει το πνεύμα, εμπνέει σεβασμό, ευγένεια, μετριοφροσύνη και αυτοκυριαρχία, προάγει τον συγχρονισμό, την συγκέντρωση και την αντίδραση, όπως επίσης την υπομονή και την επιμονή, στοιχεία τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την ψυχική υγεία και την υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου.

Όσον αφορά την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου, το Tae Kwon Do...

Στις μέρες μας όλο και πιο συχνά βλέπουμε ζευγάρια να χωρίζουν και να οδηγούνται στο διαζύγιο. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο βγαίνουν τουλάχιστον οχτώ χιλιάδες διαζύγια. Τέτοιες καταστάσεις είναι δύσκολες, επώδυνες και συνήθως κανένας από τους διαζευγμένους δεν μένει ικανοποιημένος. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο εκατοντάδες παιδιά βιώνουν την διάλυση της οικογένειας τους με όλες τις συνέπειες αυτής. Ποιες είναι όμως οι συνέπειες ενός διαζυγίου στο παιδί;

Το πόσο θα επηρεαστεί ένα παιδί και τι αντίκτυπο θα έχει το διαζύγιο στην μετέπειτα ζωή του έχει να κάνει τόσο με το ίδιο το παιδί και το χαρακτήρα του, όσο και με την μεταχείριση που θα δεχτεί από τους γονείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι γονείς είναι αυτοί που οφείλουν να προστατέψουν το παιδί από τις συγκρούσεις και τις βίαιες καταστάσεις που πιθανώς θα δημιουργηθούν στο σπίτι. Σε περίπτωση διαζυγίου η οικογένεια βρίσκεται σε κατάσταση έντασης και πίεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιθανότατα η λέξει διαζύγιο ακούγεται στο σπίτι μήνες νωρίτερα σε καταστάσεις θυμού και καυγάδων. Έτσι το παιδί έχει συνδέσει την έννοια διαζύγιο με κάτι αρνητικό, με συναισθήματα ανασφάλειας και φόβου. Όσο περισσότερη εχθρότητα και πικρία υπάρχει, τόσο πιο δύσκολο είναι για το παιδί να προσαρμοστεί.

Ένα διαζύγιο σημαίνει πως δεν θα είναι εξίσου διαθέσιμοι και οι δυο γονείς στο παιδί. Όταν τελικά ο ένας γονέας φύγει από το σπίτι, το παιδί φοβάται ότι θα το εγκαταλείψει και ο άλλος. Αυτό δημιουργεί συναισθήματα λύπης, θυμού και σύγχυσης. Επιπλέον, αισθάνεται ενοχές πιστεύοντας πως αυτό είναι η αιτία που χώρισαν οι γονείς του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα υπάκουο και ¨καλό παιδί¨ ώστε να μην το εγκαταλείψει ο άλλος γονέας. Το παιδί μέσα στη δίνη των συναισθημάτων του κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να αποκαταστήσει τη σχέση των γονέων του και να τους ξαναφέρει κοντά. Πολλές φορές μάλιστα το παιδί φαντασιώνεται τη συμφιλίωση ή άλλες καταστάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη συμφιλίωση. Στην δυσκολία του να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση, το παιδί μπορεί να παρουσιάσει περίεργες συμπεριφορές όπως να κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι με τη φωτογραφία ή κάποιο προσωπικό αντικείμενο του γονέα που έφυγε από το σπίτι, να κρατάει στο δωμάτιο του φωτογραφίες και αντικείμενα από το γάμο των γονιών του ή να κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών από τη μεριά του γονέα που έφυγε. Επιπλέον, παρουσιάζει δύσκολη συμπεριφορά, διάσπαση προσοχής, μειωμένη σχολική απόδοση, συμπτώματα κατάθλιψης, διαταραχές στον ύπνο και την όρεξη, ενούρηση, απομόνωση, συναισθηματική αποστασιοποίηση, επιθετική συμπεριφορά, διαταραχή αυτοπεποίθησης κ.α.

Ποιος όμως είναι ο καλύτερος τρόπος να χειριστούν οι γονείς αυτή τη μετάβαση;

Κατ’αρχήν οι γονείς θα πρέπει να είναι σίγουροι για την απόφαση τους ώστε να μην δημιουργούν στο παιδί ψεύτικες ελπίδες και λανθασμένες εντυπώσεις...

Στα παιδιά με κινητικά προβλήματα κάθε μέρα αρχίζει και τελειώνει με θεραπεία, η οποία ενσωματώνεται τόσο στη ζωή του παιδιού όσο και στη ζωή των γονέων και ολόκληρης της οικογένειας με αποτέλεσμα η ζωή του παιδιού γίνεται θεραποκεντρική. Στόχος είναι η βελτίωση της κατάστασης του παιδιού. Σε πολλές περιπτώσεις όμως ξεπερνιέται το μέτρο. Η θεραπεία του παιδιού μετατρέπεται σε θεραπευτική εμμονή και οι στόχοι πολλές φορές δεν είναι πραγματοποιήσιμοι και μακροπρόθεσμοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της οικογενειακής ζωής, τόσο από τους γονείς όσο και από τα παιδιά, και το μόνιμο άγχος της πραγμάτωσης των θεραπευτικών στόχων.

Η πιο συνηθισμένη αιτία της υπερβολής των γονέων είναι η πεποίθηση πως αν βιαστούν θα προφτάσουν την κανονική ανάπτυξη και το παιδί τους θα συμβαδίσει με τα άλλα παιδιά. Δυστυχώς, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Το κάθε παιδί έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και συγκεκριμένες ικανότητες. Ταυτόχρονα υπάρχουν κάποιες δυσκολίες τις οποίες δεν μπορεί να ξεπεράσει το παιδί όσο πολύ κι αν προσπαθήσει το ίδιο. Η ελπίδα των γονέων πως μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση γεμίζει τη ζωή του παιδιού με αμέτρητα «πρέπει» και πιέσεις και μοιάζει όλη η οικογένεια να έχει σταματήσει να ζει μεταθέτοντας τις καθημερινές χαρές της ζωής στο μέλλον, πιστεύοντας πως έτσι θα υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Μερίδιο ευθύνης σε αυτή τη κατάσταση έχουν και οι ειδικοί οι οποίοι ασκούν πίεση τόσο στους γονείς όσο και στο παιδί.

Προκειμένου η οικογένεια να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού για θεραπεία, συχνά οργανώνεται άκαμπτα, με πολύ φορτισμένο πρόγραμμα τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς, με αποτέλεσμα το οικογενειακό περιβάλλον να είναι δυσλειτουργικό και συχνά αβάσταχτο ακόμα και για τα άλλα παιδιά της οικογενείας τα οποία νιώθουν παραμελημένα και πως οι δικές τους ανάγκες και τα δικαιώματα τους παραβλέπονται ή θυσιάζονται στο πρόβλημα του άλλου παιδιού. Η θεραπευτική υπερβολή απομονώνει τα παιδιά από φίλους, επισκέπτες και κοινωνικές σχέσεις.

Όσον αφορά το ίδιο το παιδί με την αναπηρία, οι γονείς πολλές φορές ξεχνάνε πως για να αναπτυχθεί ένα παιδί σωστά και αρμονικά χρειάζεται στοργή, κατανόηση, ψυχική ηρεμία και παιχνίδι. Για τους γονείς το βασικότερο πρόβλημα του παιδιού είναι η κινητική δραστηριότητα, η δυσκολία να φάει, να ντυθεί, να περπατήσει ή να πάει στην τουαλέτα. Έτσι λοιπόν ρίχνουν όλη τη βαρύτητα εκεί και πιέζουν το παιδί να εξασκηθεί σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες. Η υπερβολική πίεση των γονέων για τη σωστή στάση του σώματος και κινήσεις μπορεί να μετατρέψει την θεραπευτική αγωγή σε καταναγκασμό και υπερβολικές αξιώσεις, να επηρεάσει αρνητικά την ψυχική υγεία του παιδιού και να δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα. Για παράδειγμα, ένα παιδί με ημιπληγία το οποίο πιέζεται να βελτιώσει τις κινήσεις του, όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει τη σωματική του δυσκολία αλλά θα αποκτήσει επιπλέον δυσκολίες σε άλλους τομείς όπως συμπεριφορά ή ομιλία...

 

Τα τελευταία χρόνια αποτελεί πρόκληση για τους επιστήμονες το να κατανοήσουν τι διεγείρει σεξουαλικά τις γυναίκες, διότι η γυναικεία σεξουαλικότητα φαίνεται να είναι πιο σύνθετη από την ανδρική.

Ένα πείραμα που διεξήχθη στον Καναδά και δημοσιεύτηκε στο J. Pers. Soc. Psychology κατέγραψε χωριστά για ετεροφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες τα οπτικά σεξουαλικά ερεθίσματα που τους διεγείρουν. Οι συμμετέχοντες στο πείραμα παρακολούθησαν βίντεο με άνδρες και γυναίκες να επιδίδονται σε ετερόφυλο σεξ, σε ομόφυλο σεξ, σε αυτοϊκανοποίηση, καθώς και άσκηση (χωρίς σεξ) με γυμνά κορμιά.

Η διέγερση των συμμετεχόντων καταγραφόταν οργανικά -με ειδικό εξοπλισμό που μετρούσε τη διέγερση των ανδρών και των γυναικών τη στιγμή που έβλεπαν τα βίντεο -αλλά και υποκειμενικά, αφού αξιολογούσαν οι ίδιοι την ένταση της διέγερσης που ένιωθαν.

Οι οργανικές μετρήσεις της διέγερσης των ανδρών έδειξαν πως αυτή εξαρτιόταν κυρίως από το φύλο των εμπλεκομένων στη σεξουαλική δραστηριότητα και λιγότερο από το είδος της δραστηριότητας. Οι άνδρες που συμμετείχαν στη μελέτη εμφάνισαν σημαντική διέγερση από όλες τις δραστηριότητες που περιλάμβαναν γυναίκες. Δηλαδή ομόφυλο σεξ μεταξύ γυναικών, ετερόφυλο σεξ, καθώς και γυναικεία αυτοϊκανοποίηση. Ήπια διέγερση καταγράφηκε και με την εικόνα της γυμνής γυναίκας που γυμναζόταν. Δεν καταγράφηκε διέγερση από ομόφυλο σεξ ανδρών, αυτοϊκανοποίηση ανδρών ή άσκησή τους.

Η διέγερση των γυναικών εξαρτιόταν κυρίως από το είδος της σεξουαλικής δραστηριότητας και όχι από το φύλο των εμπλεκομένων. Η υψηλότερη διέγερση καταγράφηκε στις εικόνες που περιλάμβαναν σεξουαλική επαφή, ηπιότερη διέγερση καταγράφηκε στις εικόνες αυτοϊκανοποίησης και ακόμα πιο ήπια διέγερση στις εικόνες γυμνών γυναικών και ανδρών να γυμνάζονται.

Η διέγερση των γυναικών δεν εξαρτιόνταν από......

 

Στοιχεία ότι το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας έχει γενετική αιτία, προέκυψαν από νέα βρετανική έρευνα, που υποστηρίζει για πρώτη φορά ότι η πάθηση αποτελεί εγκεφαλικό πρόβλημα με γενετική αιτιολογία, όπως συμβαίνει με τον αυτισμό.

Η μελέτη της Δρ Ανίτα Θάπαρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κάρντιφ της Ουαλίας, συμπέρανε ότι όσα παιδιά παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη διαταραχή, έχουν περισσότερες πιθανότητες, σε σχέση με τα άλλα παιδιά, να εμφανίζουν στο DNA τους συγκεκριμένα τμήματα του γενετικού κώδικα που λείπουν ή που υπάρχουν δύο φορές.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι η μελέτη τους έρχεται να διαλύσει τον μύθο ότι το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας προκαλείται από κακή ανατροφή ή από κακή διατροφή.

Όπως δήλωσε η Δρ Θάπαρ.....