Μετά τη γέννηση του παιδού τους σχεδόν οι μισές μητέρες παρουσιάζουν συμπτώματα ήπιας κατάθλιψης ή μελαγχολίας. Αυτό μπορεί να διαρκέσει απο μερικές ώρες εως λίγες μέρες. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα είναι μεγαλύτερης διάρκειας και έντασης τότε μιλάμε για επιλόχεια κατάθλιψη.

Η επιλόχεια κατάθλιψη επιρεάζει περίπου το 10% των γυναικών που έγιναν πρόσφατα μητέρες. Συνήθως πυροδοτείται με την αναχώρηση της μητέρας απο την μαιευτική κλινική ή το νοσοκομείο και τον ερχομό του μωρού στο σπίτι. Οι περισσότερες μητέρες που πάσχουν από τη δύσκολη αυτή νόσο, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του νέου μέλους της οικογενείας και νιώθουν αβοήθητες και ανεπαρκείς. Τους κυριεύει άγχος και φόβος, και ανησυχούν τόσο για την υγεία του μωρού τους , όσο και για την δική τους. Ενα μεγάλο ποσοστό βιώνει κρίσεις πανικού, ευερεθιστικότητα και έντονη ανησυχία.

Το κύριο συναίσθημα που επικρατει είναι η κόποση, η κατατονία και η έλλειψη ενέργειας, συνοδευόμενη από μειωμένη συγκέντρωση, αναποφασιστικότητα και αυξημένη αναβλητικότητα. Οι μητέρες με επιλόχεια κατάθλιψη πολύ συχνά βρίσκουν τα απλά πράγματα και τις καθημερινές δραστηριότητες, ιδιαίτερα δύσκολες και πολύπλοκες, καθώς αισθάνονται οτι η διεκπεραίωση τους απαιτεί πολύ ενέργεια. Η φροντίδα του μωρού τους έρχεται να διογκώσει αυτά τα συναισθήματα, κυρίως εαν το μωράκι τους είναι το πρώτο τους και δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία απο βρέφη.

Επιπλέον, κάποιες μητέρες αισθάνονται πόνους οι οποίοι δεν υφίστανται στην πραγματικότητα, παρουσιάζουν διαταραχές στον ύπνο και μειωμένη όρεξη για φαγητό...

Τι είναι το άγχος;

Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε άγχος κάποια στιγμή στη ζωή μας. Το άγχος είναι χρήσιμο μόνο στις περιπτώσεις που δεν μας πνίγει, αλλά απλά μας κινητοποιεί και μας κρατάει σε εγρήγορση. Το άγχος είναι σημαντικό για την επιβίωση μας και λειτουργεί ως μηχανισμός του οργανισμού που μας προειδοποιεί και μας προστατεύει από καταστάσεις που εγκυμονούν κινδύνους. Το υπερβολικό όμως άγχος έχει αντίθετα αποτελέσματα. Εκδηλώνεται με συμπτώματα ταχυκαρδίας, μυϊκής έντασης, μειωμένης συγκέντρωσης, διαταραχές ύπνου και όρεξης, δυσκολία αναπνοής κ.α.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι πιο αγχώδεις από άλλους;

Το άγχος μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι τα προσωπικά βιώματα. Εάν, για παράδειγμα, κατά το παρελθόν μας συνέβη κάτι ιδιαίτερα στρεσογόνο και στην παρούσα φάση δεν ήμασταν σε θέση να αντιμετωπίσουμε τα συναισθήματα μας, τότε, σε μια παρόμοια κατάσταση στο μέλλον μπορεί να εμφανίσουμε πάλι τα ίδια συμπτώματα άγχους.

Πολλές φορές η ανησυχία για το μέλλον μας δημιουργεί άγχος. Πιο συγκεκριμένα, βιώνουμε άγχος όταν νιώθουμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο σε κάποιους τομείς της ζωής μας και για πράγματα που δεν είναι στο χέρι μας, όπως το να χάσουμε τη δουλειά μας, να μας επιτεθεί κάποιος στο δρόμο, να εμφανίσουμε κάποια σοβαρή ασθένεια, να ξεσπάσει πόλεμος, κάποιο δικό μας αγαπημένο άτομο να πάθει κάτι κακό κτλ.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου το άγχος είναι μια αντίδραση και μια συμπεριφορά που έχουμε μάθει να εκδηλώνουμε μέσα από την οικογένεια και κατά την παιδική μας ηλικία. Τα άτομα που μέσα στην οικογένεια έμαθαν να αντιμετωπίζουν τον κόσμο ως εχθρικό και επικίνδυνο, έχουν την τάση να βιώνουν περισσότερο άγχος από αυτούς που αντιλαμβάνονταν τον κόσμο γύρω σαν ένα φιλικό και ασφαλές περιβάλλον. Επίσης, τα παιδιά που έβλεπαν τους γονείς τους να αντιδρούν με ιδιαίτερο άγχος σε διάφορες καταστάσεις , τείνουν να εκδηλώνουν την ίδια συμπεριφορά και στην μετέπειτα ζωή τους σαν ενήλικες.

Η καφεΐνη, η ζάχαρη, η φτωχή διατροφή, η κατάχρηση ουσιών και η έλλειψη ύπνου και ξεκούρασης επίσης αυξάνουν τα επίπεδα άγχους στον οργανισμό...

Η εφηβεία θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά στάδια, αν όχι το πιο σημαντικό, στην ζωή του ατόμου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της εφηβείας συμβαίνουν πολλές αλλαγές στον ψυχισμό και την συμπεριφορά του ατόμου, καθώς και βιοσωματικές αλλαγές, όπως αύξηση βάρους και ύψους, ορμονικές αλλαγές κ.α. με τις οποίες προσπαθεί να εξοικειωθεί και να τις αποδεχτεί. Επιπλέον, παρουσιάζονται και νοητικες αλλαγές. Οι έφηβοι κατακτούν την ικανότητα της αφηρημένης σκέψης, σκέπτονται πιο λογικά και λαμβάνουν υπόψη τους πολλές διαφορετικές εκδοχές προκειμένου να επιλύσουν ένα πρόβλημα.

Εφηβεία είναι το μεταβατικό εκείνο στάδιο μεταξύ της παιδικής ηλικίας και την ενηλικίωσης του ατόμου. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας το άτομο βρίσκεται σε αναζήτηση της ταυτότητας του, του ρόλου του, έχει ανάγκη να ανεξαρτητοποιηθεί, να απομακρυνθεί συναισθηματικά από τους γονείς και να αναπτύξει την αυτονομία του. Οι έφηβοι παρουσιάζουν επαναστατική συμπεριφορά, έχουν την τάση να απομονώνονται και πολύ συχνά εμφανίζουν προβλήματα προσαρμογής. Επιπλέον, εκδηλώνουν συνεχή ενασχόληση με τον εαυτό τους, την εμφάνιση τους και τα συναισθήματα τους. Θεωρούν ότι όλοι τους παρακολουθούν και τους κρίνουν για ότι κάνουν.

Τα άτομα στην εφηβεία νιώθουν πως ο τρόπος που σκέφτονται είναι μοναδικός και αυτό τους κάνει ξεχωριστούς. Αυτός ο προσωπικός μύθος έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν μειωμένη αίσθηση του κινδύνου, να οδηγούνται σε ριψοκίνδυνες συμπεριφορές όπως, οδήγηση χωρίς δίπλωμα ή σε κατάσταση μέθης, σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλάξεις, χρήση ουσιών κ.α. θεωρώντας πως ¨τα κακά δεν θα συμβούν σε εμένα¨...

Η νευρική ανορεξία είναι μια από τις σοβαρότερες διατροφικές διαταραχές της εποχής μας, η οποία τείνει να παρουσιάζεται όλο και πιο συχνά. Πολύς κόσμος παρασυρόμενος από τον παραπλανητικό όρο ¨ανορεξία¨ θεωρούν ότι τα άτομα που πάσχουν από αυτή την ασθένεια δεν παρουσιάζουν συμπτώματα πείνας. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει! Ο όρος νευρική ανορεξία αναφέρεται σε μια ψυχογενή κατάσταση και βασικό χαρακτηριστικό της είναι η αυτοεπιβαλλόμενη ασιτία. Τα συμπτώματα της ανορεξίας συμπεριλαμβάνουν...

Η ζωή ενός σύγχρονου έφηβου, ξεκινάει νωρίς το πρωί και τελειώνει αργά το βράδυ λόγω διαβάσματος και εκπαιδευτικών υποχρεώσεων. Καθημερινή ενασχόληση στο σχολείο, στο φροντιστήριο, σε επιπλέον ιδιαίτερα συν κάποια επιπλέον ενασχόληση με κάποιο άθλημα ή κάποιο μουσικό όργανο. Προσωπικός χρόνος μηδενικός για να πετύχει τους στόχους του (που πολλές φορές είναι δικοί μας στόχοι κι όχι δικοί του). Γονείς που ξοδεύονται κυνηγώντας για το καλό του παιδιού μια πρωτιά ακαθόριστη αφού ακόμα και η εισαγωγή σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα εξαρτάται από την αποτυχία των υπολοίπων συμμετεχόντων κι όχι από την προσπάθεια του ίδιου του παιδιού.

Επιπλέον η μη σταθερή διάθεση που είναι χαρακτηριστικό της εφηβείας, εμποδίζει τον σύγχρονο πολυάσχολο γονιό από την αναγνώριση συμπτωμάτων κατάθλιψης στο παιδί.

Δυο πρόσφατες έρευνες του πανεπιστημίου Αθηνών παρουσίασαν....

Ο θυμός αποτελεί ένα φυσιολογικό, συνήθως υγιές, ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν, όμως, ξεφεύγει από τον έλεγχό μας γίνεται καταστροφικός, και μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα – στον εργασιακό χώρο, ή στις προσωπικές μας σχέσεις– και γενικώς σε επιβάρυνση της συνολικής ποιότητας της ζωής μας. Επιπλέον, μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε ότι βρισκόμαστε στο έλεος ενός απρόβλεπτου και ισχυρού συναισθήματος.

Σύμφωνα με τον Charles Spielberger, έναν ψυχολόγο που ειδικεύεται στη μελέτη του θυμού, ο θυμός είναι μια ‘‘συναισθηματική κατάσταση που ποικίλλει σε ένταση από τον ήπιο εκνευρισμό ως την έντονη οργή και μανία’’. Όπως και άλλα συναισθήματα, συνοδεύεται από φυσιολογικές και σωματικές αλλαγές: όταν θυμώνουμε, η καρδιά μας χτυπά πιο δυνατά και η πίεση του αίματός μας αυξάνεται, όπως αυξάνονται και τα επίπεδα των ορμονών αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη.

Ο θυμός γεννιέται από εξωτερικά ερεθίσματα αλλά και από ανησυχία ή από συνεχή ενασχόληση με τα προσωπικά μας προβλήματα. Κάποιες μνήμες τραυματικών ή εξοργιστικών γεγονότων μπορούν, επίσης, να προκαλέσουν συναισθήματα θυμού.

Εκφράζοντας - εκδηλώνοντας το θυμό μας

Ο ενστικτώδης, φυσικός τρόπος να εκδηλώσουμε το θυμό μας είναι να αντιδράσουμε επιθετικά. Ο θυμός είναι μια φυσική, προσαρμοστική απάντηση σε κάποια απειλή. Συχνά υποκινεί έντονα συναισθήματα και συμπεριφορές, που μας επιτρέπουν να παλέψουμε και να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, όταν δεχτούμε επίθεση. Επομένως, ως ένα σημείο, η έκφραση θυμού είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι επιτρεπτό να επιτιθέμεθα φραστικά ή σωματικά σε κάθε πρόσωπο ή αντικείμενο που μας προκαλεί ή μας ενοχλεί.

Η διαχείριση του θυμού

Η διαχείριση του θυμού αποσκοπεί στη μείωση τόσο των συναισθημάτων θυμού όσο και της φυσιολογικής διέγερσης που αυτά προκαλούν. Οι άνθρωποι .......

Σύμφωνα με νέα επιστημονική νευρολογική έρευνα στην Ιταλία, η αυξημένη πνευματικότητα μπορεί να συνδέεται σαν ποσό αντιστρόφως ανάλογο με την λειτουργία κάποιων εγκεφαλικών περιοχών. Γεγονός αρκετά παράδοξο αλλά δείχνει αληθινό.

Συγκεκριμένα, Ιταλοί Νευρολόγοι εντόπισαν εγκεφαλικές περιοχές, οι οποίες, όταν υποστούν ζημιά λόγω κακώσεων, όγκου κλπ., προκαλούν αυξημένη πνευματική δραστηριότητα και ιδίως το αίσθημα της εσωτερικής γαλήνης και υπερβατικότητας ή αυτο-υπέρβασης, δηλαδή το αίσθημα κάποιου ότι ξεπερνά τον εαυτό του και αποτελεί οργανικό μέρος του σύμπαντος. Αν και η επιστήμη δέχεται όλο και περισσότερο ότι οι διάφορες συμπεριφορές και εμπειρίες του ανθρώπου, ακόμα και οι πνευματικές-θρησκευτικές, πηγάζουν από τον εγκέφαλό του, ο εντοπισμός της συγκεκριμένης νευρωνικής βάσης των εμπειριών αυτών έχει αποδειχτεί πραγματική πρόκληση για τους νευρολόγους μέχρι τώρα.Η νέα ανακάλυψη, που παρέχει τις ισχυρότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις ότι....

Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές καταπολέμησης του στρες. Υπάρχουν όμως ορισμένες τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν όσους βιώνουν υπερβολικό στρες.

1. Πρώτα απ όλα πρέπει να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματα του στρες. Έντονη δυσφορία για πράγματα που αντικειμενικά είναι απλά, είναι ένα σημάδι.

2.Να κάνουμε διάλειμμα πάντα όταν το χρειαζόμαστε ακόμα και μικρής διάρκειας.

3. Να αποφεύγουμε να είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί- χάνουμε την ουσία.

4. Η σωματική άσκηση είναι το πιο αποτελεσματικό φάρμακο κατά του στρες.

5. Να ασχολούμαστε με ένα πράγμα κάθε φορά - να μην προσπαθούμε να τα πετύχουμε όλα μαζί.

6. Να διαχειριστούμε καλύτερα τον χρόνο μας. Αν ιεραρχούμε τις υποχρεώσεις μας δίνοντας προτεραιότητα στις πιο σημαντικές, βοηθάμε και τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που επηρεάζονται από τις επιλογές μας.

7. Αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αποτρέψουμε όσα μας ανησυχούν.....

Ως κύρια χαρακτηριστικά ,κατάταξης μιας συμπεριφοράς χρήσης του Διαδικτύου, ως εθισμένης πρόσφατα έχουν επιστημονικά οριστεί τα εξής:

1) ανοχή καθημερινής ενασχόλησης πάνω από 4 ώρες συνεχόμενες με αυξητική τάση

2) Συμπτώματα Συνδρόμου Απόσυρσης ( μόνιμη θλίψη, απουσία αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα, παθητική συμπεριφορά, απώλεια ενδιαφέροντος)

3) αδυναμία ορισμού συγκεκριμένου χρόνου απασχόλησης με το Διαδίκτυο και τήρησής του

4) έκπτωση της γενικής λειτουργικότητας του ατόμου & συνεχιζόμενη απουσία διαπροσωπικών σχέσεων με αυξητική τάση

5) αυξανόμενο άγχος και "αίσθηση" αποδιοργάνωσης εκτός Διαδικτύου

Ενδεικτικά έχει αναφερθεί ότι "εύλογη" χρήση του Διαδικτύου για προσωπική χρήση (email, web search, chat, games) θεωρείτε.....

Η μνήμη στην σκέψη των περισσότερων ανθρώπων αφορά κάτι από το παρελθόν. Παρομοιάζεται με μια «συσκευή» καταγραφής, αποθήκευσης κι αναπαραγωγής πληροφοριών κι εικόνων που καταγράφηκαν σε περασμένο χρόνο. Μολονότι αυτές είναι λειτουργίες που τελούνται στην μνήμη από τον εγκέφαλο, στην πραγματικότητα η λειτουργία της μνήμης είναι πολύ πιο πολύπλοκη κι ευρύτερη με κύριο στοιχείο της την έννοια της μάθησης. Χωρίς την μάθηση δεν υπάρχει μνήμη. Και χωρίς μνήμη δεν υπάρχει μέλλον γιατί δεν υπάρχει ταυτότητα. Η μνήμη δεν αφορά μόνο το παρελθόν, αλλά και το παρόν και το μέλλον. Δεν θυμόμαστε μόνο πράγματα που έχουν συμβεί, αλλά επίσης και πράγματα που πρέπει, έχουμε να κάνουμε στο μέλλον. Κάθε μας πράξη απαιτεί 3 διαφορετικά από τα 4 είδη μνήμης όπως αυτά καθορίζονται στην νευροψυχολογία:
1. Η δηλωτική μνήμη. Αντιστοιχεί στην μνήμη που ονομάζουμε «θύμηση» στην καθημερινότητά μας και σχετίζεται με καταστάσεις, πρόσωπα και εικόνες που μπορούμε να θυμηθούμε από το παρελθόν. Βασική εγκεφαλική περιοχή για την λειτουργία της είναι ο ιππόκαμπος.
2. Η διακηρυκτική ή διαδικαστική μνήμη. Πρόκειται για την...