Οι περισσότεροι γονείς αρχίζουν να ανησυχούν όταν το παιδί τους φτάνει το 5^ο με 6^ο έτος της ηλικίας του, ενώ το ίδιο το παιδί αρχίζει να το βρίσκει προβληματικό μόλις στα 7με 8 ετών. Τα περισσότερα παιδιά που παρουσιάζουν αυτή τη συμπεριφορά, δεν εκδηλώνουν ακράτεια ούρων κατά την διάρκεια της ημέρας και δεν φαίνεται να έχουν καθυστερημένη ωρίμανση του νευρικού συστήματος ουροδόχου κύστης. Μόνο το 1% των περιπτώσεων φαίνεται να οφείλεται σε οργανικά αίτια ή ασθένειες όπως π.χ.

-Διαβήτης

-Υπερθυρεοειδισμός
-Βαρύς ύπνος

-Μικρή χωρητικότητα της κύστης
-Χαμηλή ευαισθησία του σφικτήρα

-Δυσκοιλιότητα

Στην πρωτοπαθή ενούρηση το παιδί δεν έχει καταφέρει να ελέγξει την ενούρηση του και πιθανώς οφείλεται σε οργανικά αίτια, ενώ στην δευτεροπαθή ενούρηση το παιδί έχει καταφέρει να έχει τον έλεγχο της τουαλέτας για χρονικό διάστημα κάποιων μηνών.

Γεγονότα που στρεσάρουν το παιδί, άγχος και ανασφάλεια φαίνεται να παίζουν καθοριστικό ρόλο, όπως π.χ. ο ερχομός ενός δεύτερου παιδιού, ένα διαζύγιο, ένας θάνατος ή μια ασθένεια. Στην περίπτωση που υπάρχει έντονη ζήλεια ανάμεσα στα αδέρφια, μπορεί η συμπεριφορά αυτή να εκδηλώνεται ώστε να τραβήξει το παιδί την προσοχή και την φροντίδα της μητέρας. Εάν υπάρχουν καυγάδες ή εντάσεις στο σπίτι ίσως να είναι ένας τρόπος σωματοποίησης του προβλήματος. Επιπλέον, τα παιδιά με νυχτερινή ενούρηση έχουν αυξημένες φοβίες, ευαισθησία στους δυνατούς ήχους και παρουσιάζουν ψυχοσυναισθηματική ανωριμότητα.

Άλλοι παράγοντες που παίζουν μεγάλο ρόλο στην νυχτερινή ενούρηση είναι λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης ή των νεφρών και η κληρονομικότητα.

Στατιστικά στοιχεία:

• Στην ηλικία των 5 ετών, το 15% των παιδιών βρέχουν ακόμη το κρεβάτι τους.
• Στην ηλικία των 7 ετών, το ποσοστό αυτό μειώνεται σε 5-10%.
• Στα δεκαπέντε τους χρόνια εκτιμάται ότι μόνο το 1% των παιδιών εξακολουθούν να έχουν νυχτερινές ενουρήσεις.
• Η νυχτερινή ενούρηση εμφανίζεται πιο συχνά στα αγόρια απ΄ότι στα κορίτσια.
• 1 στα 3 παιδιά των οποίων ο ένας γονιός είχε νυχτερινές ενουρήσεις θα βρέχει το κρεβάτι του. Εάν και οι δύο γονείς είχαν ενούρηση, τότε οι πιθανότητες να είναι και το παιδί τους ενουρητικό ανέρχονται σε 77%. Μάλιστα, έχουν ήδη εντοπιστεί τρία γονίδια που σχετίζονται με τη νυχτερινή ενούρηση.

Τι πρέπει να κάνει ο γονέας:

• Μην μαλώνετε ή τιμωρείτε το παιδί για αυτή του την συμπεριφορά
• Εξηγήστε του πως δεν είναι υπαίτιο το ίδιο και πως σιγά σιγά θα μάθει να ελέγχει τους σφιγκτήρες του
• Παρότρυνση παιδιού για πλήρη κένωση της κύστης πριν τον ύπνο
• Μειώστε του την κατανάλωση διουρητικών υγρών λίγο πριν τον ύπνο
• Βάλτε ένα πρόγραμμα μαζί κατά το οποίο το παιδί θα πηγαίνει τουαλέτα κάθε δυο ώρες
• Κάντε ασκήσεις ενδυνάμωσης σφιγκτήρων
• Κατά την διάρκεια της νύχτα βάλτε ξυπνητήρι και πηγαίνετε με το παιδί τουαλέτα ανά τακτά διαστήματα
• Επιβραβεύστε το παιδί σας για κάθε στεγνή νύχτα
• Στηρίξτε το παιδί συναισθηματικά και εξηγείστε του πως αυτό συμβαίνει και σε άλλα παιδιά

Η νυχτερινή ενούρηση είναι ένα λεπτό θέμα το οποίο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία του παιδιού και την αυτοεκτίμηση του. Γι’ αυτό χρειάζεται διακριτικός χειρισμός από τους γονείς και κατανόηση του προβλήματος.

©Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος Υγείας (MSc)