Η κυριότερη έκφανση κάθε μορφής άγχους είναι ευερεθιστότητα του άτομου απέναντι σε κάθε κατάσταση. Ο θυμός, όπως και ο φόβος, είναι δυο συναισθήματα που βασίζονται στην αίσθηση απειλής, ακόμη κι αν αυτή είναι μόνο μια υποκειμενική αντίληψη. Και αν και συνήθως τα θεωρούμε δυο εντελώς διαφορετικά συναισθήματα , δεν είναι. Ο θυμός και ο φόβος μοιράζονται ως συναισθήματα ένα κοινό υπόβαθρο, αυτό της πυροδότησης ενέργειας αντίδρασης απέναντι σε κάτι απειλητικό, με σκοπό την προστασία. Έχουν κοινή νευροφυσιολογία, και στον θυμό και στον φόβο η αμυγδαλή του εγκεφάλου παρουσιάζει την ίδια αυξημένη δραστηριότητα. (Whalen et al., 2001). Αυτό που διαφέρει είναι η έκφρασή τους, ενώ ο φόβος υποδηλώνει μια συστολή , ο θυμός μια ασύμμετρη εκδήλωση επιθετικής εξωστρέφειας. Τα δύο αυτά συναισθήματα έχουν πολλές πιθανότητες να διασταυρωθούν, ιδιαίτερα σε περιόδους στρες. Μπορεί να αρχίσουμε να νιώθουμε θυμό και μετά να στραφούμε στον φόβο. Πιο συχνά, μεταβαίνουμε από τον φόβο στον θυμό. Η στέρηση ύπνου επίσης, που μπορεί να συνοδεύει καταστάσεις που προκαλούν άγχος μπορεί να το κάνει ακόμη πιο πιθανό, καθώς η στέρηση ύπνου σχετίζεται με υπερενεργοποίηση της αμυγδαλής (Yoo et al., 2007).