να μας αγαπήσουν και οι γύρω μας με αυτό που μας συμβαίνει. Στην πραγματικότητα όμως με το να λυπόμαστε τον εαυτό μας δεν τον αγαπάμε, απλά νοιώθουμε ότι μας αγαπάει αυτός.

Και οι δύο παραπάνω περιπτώσεις οδηγούν στην «ανενεργή συμμετοχή μας» στην ίδια μας την ζωή. Λογικά νοιώθουμε ότι δεν έχουμε τίποτα υπο τον έλεγχό μας , κι όλα κυλούν από μόνα τους. Ο έλεγχος όμως προϋποθέτει δράση. Κι είναι προτιμότερο να δρούμε κάνοντας λάθη από το να μην δρούμε καθόλου. Μας γεννά επίσης θλίψη το γεγονός ότι νοιώθουμε να μην ασχολείται κανένας με εμάς τους ίδιους, ξεχνώντας έναν βασικό κανόνα: η αντίδραση είναι προιόν της δράσης. Αν δεν δράσουμε , κανείς δεν θα αντιδράει απέναντί μας.

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr