Ουσιαστικά οι άνθρωποι χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες. Ο Μη περιοριστικός τύπος είναι ο άνθρωπος που θα φάει όταν πεινάσει και σύμφωνα με την όρεξη του. Ο περιοριστικός τύπος είναι ο άνθρωπος που, όπως απλά λέμε, προσέχει πάντα τι τρώει ακόμα και αν δεν έχει ανάγκη από δίαιτα.....

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι ο περιοριστικός τύπος τείνει να τρώει περισσότερο σε καταστάσεις άγχους από ότι ο Μη περιοριστικός τύπος.

Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε δίαιτα, σε καταστάσεις άγχους, τείνουν να τρώνε περισσότερο από ότι οι άνθρωποι που τη συγκεκριμένη στιγμή δεν ακολουθούν κάποια δίαιτα. Η εξήγηση σε αυτό είναι απλή και η βάση της ψυχολογική: όταν βρισκόμαστε σε δίαιτα ξοδεύουμε τόσο πολλή ενέργεια στον έλεγχο της βιολογίας μας και του οργανισμού μας, που οι πόροι που μας απομένουν για να αντιμετωπίσουμε όλες τις καθημερινές δυσκολίες που μας επηρεάζουν ψυχολογικά είναι ελάχιστοι έως και μηδαμινοί.

Μια πρόσφατη μελέτη πάνω στο θέμα σε μεγάλη κλίμακα στη Φιλανδία έδειξε ότι οι άνθρωποι που καταφεύγουν στο φαγητό από άγχος, κλίνουν περισσότερο προς ανθυγιεινά φαγητά όπως χάμπουργκερ κ.λπ. Άρα εάν το σχετιζόμενο με άγχος φαγητό υπονομεύει συνεχώς την προσπάθεια κάποιου να κάνει δίαιτα ποια βοήθεια μπορεί να υπάρξει; Η σύγχρονη βοήθεια για την περίπτωση της υπερφαγίας είναι η συμβουλευτική ψυχοθεραπεία. Αυτή σε συνδυασμό με το πρόγραμμα ενός διατροφολόγου καθιστά δυνατούς τους προσωπικούς μας στόχους στην απώλεια βάρους ή στη διατήρηση του.

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr