Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν οδηγεί στην ευτυχία και στην προσωπική ανάπτυξη την οποία στοχεύουμε, καθώς οι στόχοι αυτοί δεν προέρχονται από μας. Οι στόχοι που θέτουμε πρέπει να είναι προσωπικοί και να καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες και όχι άλλων. Θα πρέπει να στοχεύουν σε πράγματα που εμείς θέλουμε να βελτιώσουμε στον εαυτό μας, στη ζωή μας, στην καριέρα μας, στην καθημερινότητά μας ή στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Μόνο έτσι θα νιώσουμε γεμάτοι, και ικανοποιημένοι για τα βήματα τα οποία έχουμε κάνει. Εάν προσπαθήσουμε να ικανοποιήσουμε τους άλλους ή να μπούμε σε κοινωνικά κουτάκια και στερεότυπα, ναι μεν μπορεί να κερδίσουμε μία επιτυχία, η οποία δε, συναισθηματικά μπορεί να μη μας καλύπτει και να μην μας ικανοποιεί, καθώς δεν προέρχεται από κάποια εσωτερική μας ανάγκη, αλλά γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Το πως θα θέλαμε δηλαδή να δείχνουμε στους έξω και στην κοινωνία, ή ακόμα και στο πως θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τις νόρμες των άλλων και να συναγωνιστούμε την δική τους εξέλιξη. Με άλλα λόγια μπαίνουμε σε μία σύγκριση, η οποία καθοδηγεί την δική μας εξέλιξη. Αυτό είναι λάθος!

Απώτερος σκοπός είναι η ευτυχία μας και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Καλύτεροι γονείς, καλύτεροι φίλοι, οι επαγγελματίες κτλ. Εάν αυτό για κάποιον σημαίνει να κατακτήσει μία καινούρια δεξιότητα μέσα στο Νέο έτος, να μάθει μία ξένη γλώσσα, να περνάει περισσότερο χρόνο με τα παιδιά του και τους δικούς του ανθρώπους, να εξελιχθεί επαγγελματικά, να ταξιδέψει, να διαβάσει περισσότερα βιβλία ή ακόμα να γίνει πιο διαλλακτικός, πιο κοινωνικός, πιο υπομονετικός κτλ , είναι κάτι τελείως προσωπικό και πηγάζει από τις εσωτερικές ανάγκες του κάθε ανθρώπου. Επομένως, η στοχοθέτηση δεν θα πρέπει να γίνεται με εξωτερικά και κοινωνικά κριτήρια. Να θυμόμαστε πως αυτό που είναι επιτυχία και ευτυχία για έναν άνθρωπο δεν είναι και για τον άλλον.

Κατσαούνη Μαρία- Ψυχολόγος Υγείας (MSc)