Η αναβλητικότητα είναι σύνηθες στοιχείο συμπεριφοράς τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Οι περισσότεροι από εμάς που το αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας, μας προκαλεί δυσφορία, αγανάκτηση και πολλές φορές θυμό με τον ίδιο μας τον εαυτό που «αμελούμε» να λάβουμε δράση και να φέρουμε κάποιες υποχρεώσεις εις πέρας. Τις προγραμματίζουμε μεν, αλλά για κάποιο λόγο τις αναβάλουμε συνεχώς. Το «θα το κάνω αύριο..» γίνεται «ασ’το για την επόμενη βδομάδα..» και τελικά οι υποχρεώσεις «σέρνονται» για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Όλο αυτό προκαλεί επιπλέον βάρος καθώς σκεφτόμαστε ότι εκκρεμούν πράγματα που πρέπει κάποια στιγμή να αναλάβουμε να κάνουμε.

Το άγχος μας για το τι πρέπει να γίνει συσσωρεύεται και σταδιακά διογκώνεται. Γιατί όμως μας συμβαίνει αυτό; Τι μας κάνε αναβλητικούς; Το άγχος, η άρνηση, το αίσθημα ανετοιμότητας, και ο φόβος αρνητικής κριτικής είναι κάποιοι από τους παράγοντες που συμβάλουν στη αναβλητικότητα. Η αναβλητικότητα αποτελεί ένα είδος μηχανισμού αποφυγής, ο οποίος μπορεί μεν προσωρινά και βραχυπρόθεσμα να οδηγεί σε απαλλαγή και απομάκρυνση δυσφορικού συναισθήματος, μακροπρόθεσμα δε αυξάνει το άγχος μας και πιθανούς φόβους.

Οι φοβικές σκέψεις που κρύβονται πολλές φορές πίσω από την αναβλητικότητα είναι συνήθως οι ακόλουθες- ¨αν δεν το κάνω δεν εκτίθεμαι, μειώνω τις πιθανότητες για το ενδεχόμενο αποτυχίας , άρα δεν θα εκτεθώ και στην αρνητική κριτική.¨ Είναι τελικά ο φόβος που μας σταματάει; Μήπως φοβόμαστε ότι δεν θα το κάνουμε αρκετά καλά ή ότι θα μας κρίνουν; Και είμαστε όντως ανέτοιμοι να το κάνουμε ή απλά έχουμε άσχημη εικόνα για τον εαυτό μας και τις δυνατότητες μας;

Όταν τελικά πιεστούμε ή αναγκαστούμε να δράσουμε αντιλαμβανόμαστε κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ότι τελικά δεν ήταν τόσο τραγικό όσο φαινόταν και αναγνωρίζουμε πως αν είχαμε δράσει νωρίτερα θα είχαμε αποφύγει το άγχος και τη δυσφορία που συνοδεύει την αναβλητικότητα. Αποτέλεσμα είναι η ανακούφιση και η ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης μας. Η αναβλητικότητα σαμποτάρει την δημιουργικότητα και ενεργητικότητα μας και μας καθιστά απαθείς και αδρανείς χωρίς ουσιαστικά κάποιο όφελος.

Κατσαούνη Μαρία- Ψυχολόγος Υγείας (MSc)