Η Χ, μια νέα κοπέλα, ήρθε στην θεραπεία επειδή δεν μπορούσε να σταματήσει το μυαλό της από το να ανησυχεί σχεδόν για τα πάντα. «Μπορείτε να με κάνετε να σταματήσω να σκέφτομαι;» ήταν μια από τις πρώτες φράσεις της.

Η Χ είχε αποκτήσει εμμονή με τον έλεγχο του μέλλοντος, κατηγορώντας βαθιά τον εαυτό της για το παρελθόν.

Και αυτό είναι ένα δίπολο σκέψης που οδηγεί σε έναν συμπεριφορικό φαύλο κύκλο. Όσο κατηγορώ τον εαυτό μου για το παρελθόν και τις επιλογές μου σε αυτό, τόσο ο φόβος μου μην «την ξαναπάθω» αυξάνει την ανάγκη μου για έλεγχο σε όσα πρόκειται να συμβούν. Η έντονη και συνεχής αυτή ανησυχία , παρεμβαίνει στην κανονικότητα της ψυχικής λειτουργίας , και πέρα από το προφανές καθημερινό άγχος που γεμίζει το άτομο, το κουράζει σωματικά, το εξαντλεί αλλά και αλλάζει τα συναισθήματά του. Η έλλειψη διάθεσης, ή η κακή διάθεση είναι ολοένα και συχνότερες.

Τα βασικά συναισθήματα (φόβος, θυμός, θλίψη, αηδία, χαρά, ενθουσιασμός και σεξουαλικός ενθουσιασμός) είναι φυσικά, καθολικά, αναπόφευκτα και αυτόματα. Και τα συναισθήματα αυτά παράγουν την απαραίτητη ενέργεια για δράσεις επιβίωσης, όπως πχ προετοιμάζοντάς μας να τρέξουμε γρήγορα για να αποφύγουμε έναν κίνδυνο. Μερικές φορές η συναισθηματική ενέργεια δεν έχει πουθενά να πάει. Το αποτέλεσμα τότε είναι το άγχος: παγιδευμένη ενέργεια που στροβιλίζεται γύρω από το σώμα μας. Ένα αίσθημα εξαιρετικά δυσάρεστο.