Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Η βία από τον σύντροφο και η αντιμετώπισή της

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 κανείς δεν αναφερόταν σε προσβλητική ή και επιζήμια συμπεριφορά ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Η σχέση τότε θεωρούνταν ένα εντελώς ασφαλές μέρος. Η βία ήταν κάτι που συνέβαινε στα μπαρ ή στους δρόμους.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η βία στο σπίτι είναι κάτι, δυστυχώς, πάρα πολύ συχνό. Σύμφωνα με στοιχεία του 2014 περισσότερες από 4 εκατομμύρια γυναίκες...

...στην Αμερική δέχθηκαν σωματικές επιθέσεις από τον σύντροφό τους μέσα στο συγκεκριμένο έτος. Η βία επίσης συμβαίνει συχνά και σε ομοφυλόφιλες σχέσεις κάτι που δεν συζητιέται συχνά, καθώς και σε άντρες σε ετεροφυλόφιλες σχέσεις. Σε μια 4ετία μέσα στην Αμερική οι θάνατοι σχεδόν 11,000 ατόμων προέκυψαν εξαιτίας συντρόφου, με τις γυναίκες να παρουσιάζονται σε διπλάσιο ποσοστό ως θύματα από ότι οι άντρες.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η βία ανάμεσα στο ζευγάρι συμβαίνει σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, απλά οι φτωχότερες οικονομικά τάξεις, όπως σε κάθε παραβατικότητα, είναι πιο «ευάλωτες» να αποτελέσουν στατιστικά στοιχεία καθώς αναζητούν βοήθεια σε δημόσιους οργανισμούς λόγω ανέχειας.

Η βία στο ζευγάρι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται δεκτή και να δικαιολογείται. Ακόμα κι ένα μικρό χαστούκι ή μια εξύβριση ή απειλή, αποτελεί βία. Επίσης το σπρώξιμο, το σπάσιμο πραγμάτων, η συμμετοχή στην σεξουαλική πράξη χωρίς την θέληση, αποτελούν βία. Στο δεύτερο στάδιο έρχεται η «βαριά» βία που συνήθως αποτελείται από γροθιές, κλωτσιές, κάψιμο, δάγκωμα, ύπαρξη μαχαιριού ή όπλου και η απειλή, πράγματα που έχουν συμβεί σχεδόν σε όλα τα θύματα συντροφικής βίας. Οποιαδήποτε βία συμβαίνει πάνω από μια φορά, έχει τεράστιες πιθανότητες να ξανασυμβεί. Εάν κάτι από αυτά που μόλις διάβασες θυμίζει στο ελάχιστο κάτι από την σχέση σου, τότε βρίσκεσαι ήδη σε μεγάλο κίνδυνο και θα πρέπει να ζητήσεις βοήθεια άμεσα.

Συχνότερη δικαιολογία που εντέχνως δίνουν οι θύτες στα θύματα κι αυτά την υιοθετούν είναι η υπερβολή. Ότι η υπερβολή τους προκαλεί την βία που δέχονται. Ότι φταίνε τα ίδια τα θύματα που νευριάζουν τον θύτη. Θα πρέπει αδιαπραγμάτευτα να θυμάσαι ότι οι αντιδράσεις σε προηγούμενη κακοποίηση σου ή απειλή, δεν είναι δικαιολογία για κανέναν ώστε να επιτρέπεται να είναι βίαιος μαζί σου. Είναι απολύτως φυσιολογικό κι ανθρώπινο και να φοβάσαι και να θυμώνεις και να απελπίζεσαι.

Και γιατί απλά το θύμα δεν φεύγει; Είναι η συχνότερη ερώτηση που κάνει ένας τρίτος άνθρωπος (και πολλές φορές και το ίδιο το θύμα στον εαυτό του). Η απάντηση είναι πάντα πιο περίπλοκη από όσο δείχνει η ερώτηση. Πέρα ότι συνήθως υπάρχουν απειλές του θύτη προς το θύμα σε ενδεχόμενη εγκατάλειψη, ο κυριότερος λόγος που δεν είναι εύκολο κάτι τέτοιο είναι ότι οι συναισθηματικοί δεσμοί του θύτη και του θύματος βρίσκονται στο πεδίο εξαρτητικής σχέσης , η οποία είναι παθολογική κατάσταση, κι όχι αγάπης, που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει. Επίσης συχνά υπάρχουν θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις στο θύμα που καταστούν στο μυαλό του σχεδόν αδύνατη την φυγή του. Οι περισσότεροι φόνοι γυναικών θυμάτων βίας συνέβησαν εξάλλου την στιγμή που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τον θύτη.

Τι πρέπει να κάνεις;

Εάν είσαι το θύμα: θα πρέπει να αρχίσεις να προγραμματίζεις και να σχεδιάζεις την ζωή σου χωρίς τον θύτη. Η αναμονή της ικανοποίησής του, εάν είσαι καλύτερη στις απαιτήσεις του, είναι μια ψευδαίσθηση από την οποία πρέπει άμεσα να βγεις. Μάθε τι είναι διαθέσιμο στην περιοχή σου σε υποστηρικτικό δίκτυο (σύλλογος κατά της βίας, ψυχολόγος, αστυνομία, ιατρικό κέντρο). Προσπάθησε να κρατάς σε ασφαλές μέρος κάποια ελάχιστα έστω χρήματα για πρώτη σου ανάγκη. Έχε πάντα στο τηλέφωνό σου πρώτη κλήση είτε κάποιο άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης σου που μπορεί όμως να σου παρέχει και ασφάλεια, είτε της γραμμής SOS15900 για κακοποιημένες γυναίκες. Σε περίπτωση νοσηλείας σας από βία του θύτη, να ζητάτε πάντοτε γνωμάτευση και έκθεση (κι από ιατροδικαστή αν είναι δυνατόν) των όποιων τραυμάτων σας, και να τις κρατάτε πάντα σε ασφαλές μέρος.

Εάν είσαι ο θύτης:

Ζήτησε άμεσα βοήθεια από ομάδες αντιμετώπισης θυμού και βίαιης συμπεριφοράς. Αν και υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις πλέον, εάν δεν βρίσκεις ζήτα την βοήθεια αυτή από ψυχολόγο ή ψυχίατρο της περιοχής σου ο οποίος θα έρθει και σε επικοινωνία άμεσα με το δίκτυο για να σου παρέχει βοήθεια. Στην ανάγκη αν δεν βρίσκεις ούτε ψυχολόγο ούτε ψυχίατρο απευθύνσου στην αστυνομία χωρίς να φοβηθείς και ζήτα βοήθεια. Κανείς δεν θέλει να σε πληγώσει η να σου κάνει κακό. Έχεις κι εσύ ό ίδιος την ανάγκη να τερματίσεις την βίαιη συμπεριφορά σου γιατί γνωρίζεις πολύ καλά ότι χάνεις ανθρώπους που αγαπάς αλλά και σταδιακά την αυτοεκτίμησή σου. Συνειδητοποίησε ότι μπορείς να αλλάξεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ήταν στην θέση σου και σήμερα ζούνε μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή δίπλα σε ανθρώπους που αγαπάνε. Τέλος φρόντισε να είσαι απολύτως ειλικρινής στους ανθρώπους που θα αναζητήσεις βοήθεια. Βοήθησέ τους να σου δώσουν την μέγιστη βοήθειά τους.

Εάν είσαι συγγενής ή φίλος:

Ενθάρρυνε το θύμα να νοιώσει την απαραίτητη ψυχική ασφάλεια ώστε να αναζητήσει την βοήθεια που χρειάζεται. Μην το πιέζεις να το κάνει στον χρόνο που επιθυμείς εσύ, αλλά δώστου την υποστήριξη να το πράξει μόλις νοιώσει έτοιμο. Μην αποδέχεσαι τις δικαιολογίες που πιθανόν σου λέει το θύμα: προσπαθεί να επιβεβαιώσει την λογική τους μέσα από την συγκατάβασή σου. Ενημέρωσε την τοπική αστυνομία και λάβε οδηγίες αντιμετώπισης σε περίπτωση ανάγκης. Μπορεί το θύμα να αδυνατεί να καλέσει την αστυνομία σε μια κρίσιμη στιγμή και να χρειαστεί να το κάνεις εσύ.

Ο  καθένας μας:

Μίλα. Η σιωπή είναι συνενοχή. Όταν αντιληφθείς βία δίπλα σου, μην κλείνεις τα μάτια. Επιπλέον εάν μπορείς να βοηθήσεις εθελοντικά σε ανάλογες ομάδες κάντο σήμερα κιόλας.

*γραμμή  SOS για κακοποιημένες γυναίκες 15900

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 28 Φεβρουαρίου 2022 10:58