Οι ομάδες μεταναστών βιώνουν μια πολύ υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης ψυχολογικών Διαταραχών, από όσο οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα, διαπιστώνουν τα διεθνή αρχεία για την κατανομή των ψυχολογικών ασθενειών παγκοσμίως, σύμφωνα με έρευνα που έγινε το 2014.

Πολύ παλιότερα, ήδη πίσω στο 1932, ο ψυχίατρος OrnulvOdegaard, είχε δημοσιεύσει μια εργασία του στην οποία διαπίστωνε ότι οι Νορβηγοί μετανάστες στην Μινεσότα παρουσίαζαν πολύ μεγαλύτερη συχνότητα ψυχολογικών προβλημάτων σε σχέση με τους συμπατριώτες τους που συνέχιζαν να διαμένουν στην Νορβηγία. Η σπουδαιότητα αυτής της εργασίας είναι μεγάλη γιατί ουσιαστικά ήταν απ τις πρώτες που άγγιξαν το θέμα αυτό.

Σήμερα θεωρούμε σχεδόν σίγουρο ότι η ψυχοκοινωνική αποδυνάμωση που συμβαίνει σε καταστάσεις όπως η μετανάστευση ,  είναι ένας πολύ ισχυρός παράγοντας αύξησης των επιπέδων ψυχικών προβλημάτων στα κοινωνικά σύνολα.

Γιατί αυτό είναι σημαντικό στοιχείο; Γιατί παρατηρείται ότι η εμφάνιση αυτής της αύξησης σε αυτές τις ομάδες, προκαλεί μια σαφή αλλαγή των στερεοτύπων της υπόλοιπης κοινωνίας , που σαφώς εμπεριέχει και αύξηση του στίγματος για την ψυχική ασθένεια...

Έρευνες οι οποίες διεξήχθησαν και παρουσιάστηκαν στο Journal of Personality έδειξαν πως τα άτομα με ηγετικό και ναρκισσιστικό χαρακτήρα μοιάζουν κατά πολύ με την τούρτα σοκολάτα!

Τα άτομα αυτά στην αρχή φαντάζουν με πολύ σιγουριά για τον εαυτό τους και τις ικανότητες τους, με πολύ αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Τους αρέσει να ηγούνται, να παίρνουν ρίσκα και αποφάσεις, να προβάλλονται και δείχνουν να το κάνουν καλά. Όταν όμως αναλαμβάνουν έναν ηγετικό ρόλο, όλο το παραπάνω κομμάτι σιγά σιγά ξεθωριάζει. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την τούρτα σοκολάτα! Στην αρχή είναι πλούσια σε γεύση, νόστιμη και ικανοποιεί τον ουρανίσκο… όσο περισσότερη όμως τρως τόσο πιο λιγωτική και βαριά γίνεται.

Αυτό έδειξαν οι δύο έρευνές που πραγματοποιήθηκαν,...

Οι γυναίκες , ειδικά τα κορίτσια νεαρότερης ηλικίας  που ουσιαστικά χτίζουν την ταυτότητά τους, δείχνουν να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα είτε στο «είμαι έξυπνη»  είτε στο «είμαι όμορφη, ελκυστική». Κι αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω των σεξιστικών σχολίων που γίνονται συχνά αποδέκτες στο εφηβικό και μετα-εφηβικό περιβάλλον τους , αλλά και αργότερα ,για παράδειγμα, στον χώρο εργασίας τους.

Αισθάνονται με αυτόν τον τρόπο ότι ισορροπούν μονίμως σε ένα τεντωμένο σχοινί και ανάμεσα στο ποια πλευρά να διαλέξουν, καθώς τελικά ο συνδυασμός και έξυπνη και ελκυστική φαντάζει αδύνατος για τις ίδιες. Ο σεξιστικός εκφοβισμός δεν γίνεται μόνο δια ζώσης. Υπάρχει επίσης αύξηση του σεξισμού διαδικτυακά, με πρόσφατη μάλιστα έρευνα να δείχνει πως τα κορίτσια γίνονται θύματα σεξουαλικών μηνυμάτων από την ηλικία των επτά χρόνων. Τα θύματα της διαδικτυακής κακοποίησης, είναι συντριπτική τους πλειοψηφία κορίτσια...

Το Σύμπλεγμα του Πίτερ Παν αναφέρεται σε άτομα που δεν θέλουν ή νιώθουν ότι δεν μπορούν να μεγαλώσουν. Για άτομα που ουσιαστικά νοιώθουν παιδιά φυλακισμένα στο σώμα ενός ενήλικα.

Τα άτομα αυτά δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για να σταματήσουν να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται σαν παιδιά ή δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωπα με τι θλιβερή πραγματικότητα ότι μεγαλώνουν και επιβάλλεται να αλλάξουν.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το σύνδρομο, που περιεγράφηκε για πρώτη φορά το 1983 από τον ψυχολόγο Dan Kiley δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένο ως ψυχοπαθολογική κατάσταση, δεδομένου ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν το κατατάσσει , ακόμα τουλάχιστον, επίσημα στις ψυχολογικές διαταραχές.

Ωστόσο, ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων σε δυτικού τύπου κοινωνίες ανταποκρίνεται σε αυτό το πρότυπο ανώριμης συμπεριφοράς. Τα άτομα αυτά δεν θέλουν-δεν μπορούν να αναλάβουν τις υποχρεώσεις που αντιστοιχούν τυπικά στην ηλικία τους. Μπορεί ακόμη και να ζουν σαν έφηβοι, σε θέμα υποχρεώσεων-δικαιωμάτων- διασκέδασης,  και ας έχουν περάσει τα 30....

Tα «κόμπλεξ» είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους και εκλαϊκευμένους ψυχολογικούς όρους, που συνηθίζουμε όλοι να χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε οποιαδήποτε συμπεριφορά μάς φαίνεται απλά κάπως προβληματική ή ελλειμματική. H λέξη περιέχει και έναν αρνητικό, υποτιμητικό τόνο: λέμε συχνά «είναι κομπλεξικό άτομο» για κάποιον που μας εκνευρίζει ή δεν μας ταιριάζει η συμπεριφορά του, χωρίς να δείχνουμε την επιείκεια που θα εκφράζαμε σε κάποιον που θα θεωρούσαμε ότι έχει ψυχολογικό πρόβλημα.

Στην πραγματικότητα όμως το κόμπλεξ κατωτερότητας είναι ψυχολογικό πρόβλημα, είναι ψυχολογική ασθένεια.

Tα κόμπλεξ εμποδίζουν τους ανθρώπους να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους. H λέξη «κόμπλεξ» σημαίνει σύμπλεγμα και προέρχεται από τους πρώτους ψυχολόγους: τον Freud, ο οποίος μίλησε για συγκρούσεις μεταξύ τάσεων και ορμών του εαυτού και κανόνων και αρχών του περιβάλλοντος, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε τραύματα και συμπλέγματα αρνητικών βιωμάτων, και κυρίως τον Adler, ο οποίος τόνισε ιδιαίτερα τη σημασία του αισθήματος κατωτερότητας για την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Σύμφωνα με τον Adler, κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιες αδυναμίες, δυσχέρειες - είτε σωματικές είτε κοινωνικές. Για να μπορέσει να τις ξεπεράσει, χρειάζεται να αναπτύξει, μέσω της προσοχής, της φροντίδας και της αγάπης των δικών του, αίσθημα αυτοεκτίμησης, εμπιστοσύνη στον εαυτό του, καθώς επίσης και αίσθημα κοινωνικότητας, ικανότητα συνύπαρξης με το περιβάλλον του. Στην αντίθετη περίπτωση, εγκλωβίζεται στο αίσθημα μειονεκτικότητας και ανεπάρκειας και αποκτά μία εγωιστική, επιθετική στάση, η οποία -καθόλου σπάνια- στρέφεται ενάντια στις ανάγκες και τις επιθυμίες του ίδιου του εαυτού...

Οι υγιείς σχέσεις βασίζονται στην εμπιστοσύνη και στον αμοιβαίο σεβασμό, που οδηγούν στην ασφάλεια και την πρόοδο. Κάθε άτομο μέσα σε μια σχέση πρέπει να νιώθει ότι αγαπιέται , ότι είναι αποδεκτό, και ότι είναι ασφαλές να εκθέσει τα τρωτά του σημεία και τις αδυναμίες του. Αυτή είναι η βάση για μια καλή και δυνατή σχέση με διάρκεια στον χρόνο. Φυσικά όλοι μας κατά καιρούς δεν καταφέρνουμε να ανταπεξέλθουμε τέλεια σε αυτό. Κατά περίπτωση ίσως χρησιμοποιούμε passive aggressive τακτικές για να εκφράσουμε τον πόνο μας ή για να εκφράσουμε την αντίθεση μας σε μια διαφωνία. Μπορεί επίσης να έχουμε πει ψέματα ή λόγια που πόνεσαν τον άλλον, ουσιαστικά για να αντιμετωπίσουμε τον δικό μας πόνο ή θυμό. Αυτή η συμπεριφορά δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για οικειότητα και εμπιστοσύνη.  

Υπάρχουν όμως και τα άτομα που φέρονται συστηματικά κατά αυτόν τον τρόπο, είναι δηλαδή συναισθηματικά χειριστικά. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να έχουν τον έλεγχο πολύ απλά γιατί είναι ανασφαλείς ή αισθάνονται έντονα μειονεκτικά (κόμπλεξ κατωτερότητας). Αντισταθμίζουν την ανασφάλεια τους αυτή, εμφανιζόμενα με υπερβολική ανεξαρτησία. Τα κίνητρά τους σχεδόν πάντα εξυπηρετούν τους ίδιους και έχουν λίγο σεβασμό για τον τρόπο με τον οποίο η συμπεριφορά τους επηρεάζει τους υπόλοιπους γύρω τους...

Πολλές φορές τα άτομα που πάσχουν από άνοια εκδηλώνουν κάποιες συμπεριφορές ασυνήθιστες , παράξενες και πολλές φορές ανάρμοστες. Οι συγγενείς των ατόμων με άνοια φυσιολογικό είναι στην αρχή να ξαφνιάζονται καθώς ο άνθρωπος τους δεν συμπεριφερόταν πότε με αυτό τον τρόπο. Πολλοί συγγενείς δηλώνουν «Είναι σαν να μην τον ξέρω… σαν να έχω έναν άλλο άνθρωπο απέναντι μου!».

·         Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου , φαγητού ή κατανάλωσης αλκοόλ. Ο ύπνος αποτελεί θεμέλιο λίθο τόσο της οργανικής όσο και την ψυχικής μας υγείας. Επίσης αλλαγές στις διατροφικές μας συνήθειες ή ακόμα και στα είδη φαγητών που προτιμάμε, καθώς και αύξηση (ή και μείωση ή και τελείως ξαφνική αποφυγή) της κατανάλωσης αλκοόλ , είναι σίγουρα σημάδια ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την διαχείριση των συναισθημάτων μας

·         Συχνή χρήση δικαιολογιών και μόνιμη χαρά. Υιοθετώντας μια μάσκα ευτυχίας παραμελούμε ουσιαστικά πράγματα της ζωής μας ή ακόμα και υποχρεώσεις μας , και εστιάζουμε κυρίως στο να είμαστε σε μια κατά το δυνατόν «μόνιμη» διασκέδαση για να αποφύγουμε ουσιαστικά την αντιμετώπιση των πραγμάτων και κατά συνέπεια και της ζωής μας. Εάν έχουμε φτάσει στο σημείο να κινούμαστε ανάμεσα στο διασκέδαση- ύπνος-διασκέδαση, αυτό είναι ένα σοβαρό καμπανάκι για εμάς.

Είναι σαφές ότι το άγχος είναι εντελώς προσωποποιημένο στον κάθε άνθρωπο, και εξαρτάται απο το πώς αντιλαμβάνεται τα γεγονότα γύρω του. Αυτός είναι κι ο παράγοντας που μεγαλώνει αντίστοιχα ή ελαχιστοποιεί το όποιο άγχος του. Αυτά που πρέπει να γνωρίζει σίγουρα όμως ο κάθε άνθρωπος που παλεύει με το άγχος είναι τα εξής:

·         Το άγχος δεν είναι κάτι άσχετο και ανεξάρτητο με την υπόλοιπη σωματική μας υγεία όπως οι περισσότεροι ασθενείς που επισκέπτονται ψυχολόγο πιστεύουν. Η καλή οργανική υγεία είναι πρωταρχικός βοηθητικός παράγοντας στην διαχείριση του άγχους μας, κι αυτή περιλαμβάνει πέρα από την έλλειψη κάποιας οργανικής ασθένειας, την σωστή συχνή άσκηση, την καλή ποιότητα ύπνου, την κανονική διατροφή κλπ

·         Το να κατανοήσεις ποιο τύπο άγχους έχεις, είναι ευεργετικό εξαρχής στην ψυχολογία σου. Όταν αποκλειστούν οι οργανικές αιτίες για τα όποια οργανικά συμπτώματα (ταχυπαλμίες, ζάλη, σφίξιμο στήθος, εφίδρωση άκρων κλπ), τότε είναι η ώρα να αναζητήσεις τα ψυχολογικά αίτια. Και αυτό θα στο πει η διάγνωση του ψυχολόγου σου.

Η κατάθλιψη είναι από τις πιο «καμουφλαρισμένες» ίσως ψυχικές ασθένειες, τουλάχιστον μέχρι τα πολύ προχωρημένα στάδιά της. Κι αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους: α) η εποχή που ζούμε επιβάλλει ψυχαναγκαστικά πολλές φορές την ευτυχία ως ταυτόσημη με την υγεία β) δεν αναγνωρίζει ο ασθενής τα πρώιμα σημάδια της κατάθλιψης που έχει, και αργεί να επισκεφθεί Ψυχολόγο. Τι συμβαίνει λοιπόν όταν σε ένα άτομο εκδηλώνεται αυτή η κρυφή κατάθλιψη;

Το άτομο εσκεμμένα κι επίμονα αρχίζει να θέλει να εμφανίζεται ακόμα πιο χαρούμενο, ενεργητικό κι αισιόδοξο απ ότι ίσως είναι, αντιστεκόμενο σε αυτό που αισθάνεται βαθιά μέσα του. Αυτό φυσικά τον εξαντλεί και αισθάνεται ακόμα πιο έντονο το ψυχολογικό του πέσιμο.Η εικόνα της θλιβερής προσωπικότητας του ατόμου που πάσχει από κατάθλιψη είναι παντελώς ψευδής. Άνθρωποι με κατάθλιψη μπορεί να είναι κάποιοι από τους πιο χαρούμενους ανθρώπους στην παρέα σας. (Άλλωστε μην ξεχνάμε τις περιπτώσεις διάσημων κωμικών που έπασχαν από κατάθλιψη)...