.....Και στην πολιτική αυτό που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια είναι η έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών. Αυτό οδήγησε στην ύπαρξη πολυσχηματικών κομμάτων με δυσδιάκριτα όρια ιδεολογίας. Η πολιτική πλέον δεν καθοδηγείτε απο το μάρκετινγκ στα πλαίσια μιας υγιούς προώθησης προγράμματος και ιδεών αλλά έχει ταυτιστεί απολύτως μαζί του.Πολλές δε φορές, είναι μόνο μάρκετινγκ στην χειρότερη μορφή του. Σε σημείο μάλιστα που ακούς πολιτικούς λόγους του τύπου "..εντός των ημερών θα ανακοινώσουμε ένα όνομα έκπληξη στα ψηφοδέλτιά μας", σαν να πρόκειται για πρόγραμμα νυχτερινού κέντρου. Απουσιάζει πλήρως ο πολιτικός λόγος , οποίος περιορίζεται πλέον σε "τηλεοπτικές" ατάκες όσο το δυνατόν πιο φαντεζί. Βλέπουμε τηλεπερσόνες να εισάγονται στην πολιτική με μοναδικό κριτήριο την αναγνωρισιμότητά τους. Βλέπουμε βουλευτές να κάνουν πέντε ή έξι πρόβες για να αρθρώσουν δύο κουβέντες σε τηλεοπτικό μικρόφωνο.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι.."μα ναι..αλλά εμείς γιατί τους ψηφίζουμε;". Η απάντηση είναι σχεδόν απλοική. Δεν ψηφίζουμε. Αγοράζουμε. Αγοράζουμε (τηλεοπτικό συνήθως) προιόν μέσα απο μια πελατειακή κουλτούρα που μας έχει διαμορφώσει η πολιτική σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες. Αγοράζουμε προσδοκίες που  ταυτίζονται με τις δικές μας. Συχνά αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τους προεκλογικούς λόγους των κομμάτων θα διαπιστώσουμε ότι μιλάνε σαν ψηφοφόροι, λέγοντας τι θα ήθελαν.Η πολιτική όμως δεν είναι διαπίστωση, είναι έργο. Είναι έργο που περιλαμβάνει και πολιτισμικό υπόβαθρο. Νοιώθουμε ύπαρξη πολιτισμού στο πολιτικό μας γίγνεσθαι αυτή την στιγμή; Ας μιλήσουμε για την έννοια του πολιτισμού μέσα στην πολιτική.Πολιτισμό θα χαρακτηρίζαμε....


Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr

Μέσα στην κρίση η πανουργία της επιβίωσης διατηρεί και ανανεώνει τις δυνάμεις της. Επινοεί τρόπους να συνομιλεί με τον χαμό και να τον οικειοποιείται προς όφελός της. Παράδειγμα η χρήση που γίνεται στο θέαμα των αστέγων.
Ο νέος άστεγος, που δεν είναι πλέον ούτε χρήστης ηρωίνης ούτε αλκοολικός, δεν έχει δηλαδή τα γνωρίσματα του παραδοσιακού αστέγου, έχει κερδίσει μια αξιοζήλευτη θέση στην καρδιά μας, στη μικρή οθόνη, σε όλα τα μίντια.
Ενα παράξενο φάρμακο η θέα του αστέγου. Ιδού μερικές από τις ιαματικές λειτουργίες του:
ΗΣΥΧΑΖΕΙ: Αυτός δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι εγώ εκείνος που λέει «λαχείο είναι να έχεις ένα κρεβάτι να ξαπλώσεις». Δεν είμαι εγώ εκείνος που έχει ένα χαρτόκουτο για σπίτι και μια κουβέρτα για περιουσία. Τα δύο παιδιά στον κάδο που ερίζουν για ένα σάπιο πορτοκάλι δεν είναι τα δικά μου παιδιά. Αντέχω. Δεν βρίσκομαι μέσα στην κατολίσθηση. Και μάλιστα με έναν μαγικό τρόπο πείθομαι ότι όσο ο άστεγος είναι στον δρόμο τόσο εγώ παραμένω σπίτι μου.
ΕΞΙΛΕΩΝΕΙ: Να λοιπόν που είμαι ευαίσθητος. Εχω μια στεναχώρια έτσι καθώς τους βλέπω και τους ακούω. Ακόμα και ο εξαθλιωμένος αλλοδαπός που παγώνει στο παγκάκι με θλίβει. Συγκινούμαι. Δεν είμαι κτήνος. «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε; Ανθρωπος!».
ΞΟΡΚΙΖΕΙ: Εξω-από-το-σπίτι μου κατοικεί «το έσχατο της μοίρας μου».
ΕΘΙΖΕΙ: Ξανά και ξανά η ίδια εικόνα της αλλότριας εξαθλίωσης. Ενα οικείο και γνώριμο πράγμα που σου λείπει και το αναζητάς όταν δεν το συναντάς στην τηλεόραση. Εθίζεσαι. Δεν αποτελεί πλέον σκάνδαλο η ύπαρξή του. Η κοινοτοπία του κακού κέρδισε. Και ο κίνδυνος της αστεγοποίησης της δικής σου ζωής μπήκε για την ώρα στο ψυγείο της εφήμερης Ιστορίας μας.


Της Κας Τσαλίκογλου Φωτεινής, Καθηγήτριας Ψυχολογίας στην Πάντειο και Συγγραφέως.

Αν και ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι το επάγγελμα του ψυχολόγου δεν εμπεριέχει κινδύνους, εντούτοις ορισμένοι ασθενείς μπορεί να γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι , όχι γιατί το επιλέγουν, αλλά γιατί είναι η φύση της ασθένειάς τους τέτοια.
Οι επίσημες έρευνες στην Αμερική δείχνουν ότι ένα ποσοστό 35-40% των ψυχολόγων θα δεχθούν μια μορφή επίθεσης σε κάποια στιγμή της σταδιοδρομίας τους,απο την απλή λεκτική επίθεση ως και την σωματική επίθεση. Επίσης οι έρευνες έχουν δείξει ότι ο κίνδυνος αυξάνει στην έναρξη του επαγγέλματος για κάθε ψυχολόγο κυρίως λόγο της παραμέρισης των κινδύνων λόγω του ενθουσιασμού τους. Επίσης ο κίνδυνος αυξάνεται σε ψυχολόγους που ειδικεύονται σε συγκεκριμένες ψυχικές παθήσεις όπως η σχιζοφρένεια και άλλες σχιζότυπες.  Αν και οι περισσότερες τέτοιες «επιθέσεις» δεν έχουν τελικά σοβαρό τραυματισμό, (χωρίς να λείπουν βέβαια και οι περιπτώσεις δολοφονίας του ψυχολόγου στην Αμερική), εμπεριέχουν όμως υψηλή συναισθηματική φόρτιση και αποδιοργάνωση για το σύνολο της θεραπευτικής σχέσης.
Αν και στην χώρα μας δεν υπάρχουν αρχές εποπτείας που να αντιμετωπίσουν σοβαρά το συγκεκριμένο θέμα, στην Αμερική που υπάρχουν και το έχουν μελετήσει, έχουν εκδώσει έναν συγκεκριμένο οδηγό «ασφαλείας» για τους ψυχολόγους , ο οποίος εστιάζεται στα εξής σημεία:
...

Η Ελλάδα του Αγγελόπουλου, του Χατζιδάκι, του Ρίτσου, του Σεφέρη, η Ελλάδα των μπουζουκιών, των αυθαιρέτων, της χρυσής καδένας, της αρπαχτής, της αραχτής, της μίζας. Η Ελλάδα όσων επιμένουν, σε πείσμα των καιρών, να αγαπούν και να στηρίζουν με την καρδιά και το μυαλό τους αυτόν τον τόπο. Για ποια Ελλάδα σήμερα θρηνούμε;
Ο,τι αγγίζω με πληγώνει. Η διεθνής απαξίωση συμπορεύεται με μια εγχώρια παραγωγή αυτο-απαξιωτικών λόγων. Στο στόχαστρο ο αντι-αισθητικός ελληναρισμός, η αγαπούλα, τα Καγέν, τα σκαφάτα σκάφη του νεοέλληνα, οι κλαρωτές τεράστιες βερμούδες, οι παραθαλάσσιες ομπρέλες, ενοικιαζόμενες με τον μήνα, όσο κοστίζει ένα δυάρι. Σύμβολα ενός χυδαίου τρόπου ζωής που έφτασε στο απόγειό του στη Μεταπολίτευση μέσα από την κουλτούρα ενός καταναλωτικού δήθεν εκδημoκρατισμού. Μια απωθητική εικόνα που προφανώς δεν απηχεί την αλήθεια του μέσου Ελληνα......

Πολλές φορές ακούμε ανθρώπους να λένε ¨αν δεν ταιριάζανε δεν θα συμπεθεριάζανε¨ αλλά και ¨τα ετερώνυμα έλκονται¨. Ποιο από τα δύο δεδομένα ισχύει όμως; Σύμφωνα με μελέτες και πειράματα αυτό που φαίνεται να υπερτερεί είναι η άποψη ότι η ομοιότητα είναι παράγοντας υψίστης σημασίας όταν μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για τις γυναίκες οι οποίες φαίνεται πως έλκονται και ερωτικά από άνδρες με τους οποίους έχουν πολλά κοινά.

Σύμφωνα με την αρχή της αμοιβαιότητας συμπαθούμε άτομα που μας συμπαθούν και αντίστοιχα αντιπαθούμε αυτούς που μας αντιπαθούν. Έτσι, όταν συναντάμε άτομα με τα οποία μοιραζόμαστε κοινές απόψεις, πεποιθήσεις ή ακόμα και εμπειρίες, προσδοκούμε κατά κάποιο τρόπο ότι θα μας συμπαθήσουν και κατ’ επέκταση τους συμπαθούμε κι εμείς. Αντίθετα, για τα άτομα που είναι τελείως διαφορετικά από εμάς και έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις κρατάμε μια πιο απόμακρη στάση, θεωρούμε πως δεν μας συμπαθούν ιδιαίτερα και εκδηλώνουμε κι εμείς μια αντιπάθεια από μέρους μας...

Συνήθως με τον ερχομό μιας Νέας Χρονιάς, αποκτάμε οι περισσότεροι την αίσθηση  μιας Νέας Αρχής. Θέλουμε να τρώμε καλύτερα, να γυμναζόμαστε περισσότερο, να πίνουμε λιγότερο αλκοόλ ή να κάνουμε οποιαδήποτε  από τις θετικές αλλαγές στον τρόπο ζωής που έχουμε πει κατα καιρούς στον εαυτό μας . Το να  κάνουμε μια αλλαγή στον τρόπο ζωής μας συνολικά είναι δύσκολο, ειδικά όταν θέλουμε να μετατρέψουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Οι Αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και χρειάζεται υποστήριξη. Μόλις είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μια αλλαγή, το δύσκολο μέρος, είναι η δέσμευση στην απόφαση που πήραμε. Έτσι,καλό είναι να  κάνουμε την έρευνά μας και να κάνουμε ένα σχέδιο που θα μας προετοιμάσει για την επιτυχία. Ο προσεκτικός σχεδιασμός σημαίνει θέσπιση μικρών στόχων και λαμβάνοντας τα πράγματα με ένα βήμα κάθε φορά.
Κάνουμε ένα σχέδιο.Το σχέδιό μας είναι ένας χάρτης που θα μας καθοδηγήσει σε αυτό το ταξίδι της αλλαγής. Μπορούμε  ακόμη και να το σκεφτούμε ως μια περιπέτεια.
- Όταν κάνουμε το σχέδιό μας, να είναι συγκεκριμένες οι κατευθύνσεις του και λεπτομερής η διαδικασία του.πχ εαν αποφασίσουμε να περπατάμε μία ώρα κάθε μέρα απο αύριο δεν φτάνει μόνο να το πούμε. Θα ήταν καλό να το γράψουμε, βάζοντας μάλιστα πρόγραμμα που θα περπατάμε για την επόμενη εβδομάδα (ώστε να μην βαρεθούμε κιόλας), κι επιπλέον να το κολλήσουμε αυτό το χαρτί σαν μια υπενθύμιση είτε στο γραφείο μας είτε σε κάποιο χώρο του σπιτιού που θα το βλέπουμε συχνά.
-Ξεκινάμε με το μικρό στόχο πάντα. Αφού εντοπίσουμε και ορίσουμε ρεαλιστικούς,βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους, ξεκινάμε με τον μικρότερο στόχο μας ή τον θεωρητικά πιο εύκολο.
-Ακόμα και μεγάλο στόχο να επιλέξουμε ορίζουμε σε αυτόν "σκαλοπάτια"- στάδια μέχρι την τελική του επιτυχία.Έτσι στο τέλος κάθε σταδίου, θα αισθανθούμε επιτυχία και αναγνώριση στον εαυτό μας που θα μας δώσει την δύναμη για την συνέχεια. Αντίθετα ένα μεγάλο βήμα που θέσαμε λάθος θα μας οδηγήσει σε απογοήτευση και τελικά παραίτηση.
-Επίσης χωρίζουμε τους στόχους μας σε χρονικες περιόδους. Πολλά πράγματα ταυτόχρονα είναι αδύνατον να τα επιτύχουμε , κι αν τα επιτύχουμε είναι δύσκολο να έχουμε τις δυνάμεις για να τα διατηρήσουμε.
-Δεν φοβόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια. Είτε απο ειδικό είτε απο άτομο του περιβάλλοντός μας, η σωστή βοήθεια θα μας αυξήσει την ανθεκτικότητα στην προσπάθειά μας και θα μας γεμίσει με νέα ενέργεια.
-Κάνοντας τις αλλαγές που θέλουμε απαιτείται χρόνος,προσπάθεια  κι αφοσίωση. Οι μικρές "αστοχίες" στην διάρκεια κάθε προσπάθειας είναι απολύτως φυσιολογικές και επιθυμητές ως ενα βαθμό γιατί θα καλυτερεύσουν τον τρόπο αντίδρασής μας μελλοντικά.



Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr

Αυτές τις μέρες που πλησιάζουν οι γιορτές και την πνευματικότητα την έχουμε όλοι ανάγκη σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, θα αναφερθώ στο περιστατικό μιας ασθενής μου.Ας την ονομάσουμε Ελένη. Η Ελένη είναι μια γυναίκα περίπου στα 30.Γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της Στερεάς Ελλάδας και στο σχολείο ήταν πάντα μια μέτρια μαθήτρια, χωρίς να ζητάει η ίδια το παραπάνω μάλλον, αφού πρόκειται και ένα έξυπνο και πολύ σκεπτόμενο άτομο. Είχε την ατυχία να ορφανέψει νωρίς απο γονείς, στην ηλικία των 15 κι ενώ είχε αρχίσει ήδη την χρήση ναρκωτικών. Απο τα 19 της και μετά αυτό συνδυάστηκε και με υπερβολική χρήση αλκοόλ ενώ πέρασε και στην πορνεία για περίπου 7 χρόνια.
Το σημαντικό είναι ότι εδώ και λίγα χρόνια η Ελένη έχει ξεφύγει απο όλα αυτά και έχει δημιουργήσει και μια σχέση με την οποία συζεί και είναι και πολύ καλά.Επιπλέον μαζί στην ψυχοθεραπεία , για το θέμα που με επισκέφθηκε, πετύχαμε πολύ καλά αποτελέσματα και ολοκληρώσαμε πριν μερικές μέρες.
Όταν η Ελένη ξέφυγε απο όλα αυτά και μόλις είχε ξεκινήσει την σχέση της , επισκέφθηκε έναν κληρικό αναζητώντας τον προσωπικό της εξομολόγο και πνευματικό ...

Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος που όλοι μας, μικροί ή μεγάλοι την περιμένουμε με λαχτάρα και χαρά. Τα παιδιά βεβαίως ακόμα περισσότερο καθώς την έχουν συνδυάσει με δώρα, γιορτές, Χριστουγεννιάτικα τραγούδια, φωτάκια και ευχάριστα συναισθήματα. Κάπως έτσι λειτουργεί και για τους μεγάλους καθώς η ανάμνηση των παιδικών μας βιωμάτων μας προδιαθέτει, συνήθως θετικά, για αυτές τις γιορτινές μέρες. Τα Χριστούγεννα είναι μέρες χαράς και μαγείας! Θα στολίσουμε τα σπίτια μας, θα ετοιμάσουμε τα γλυκά μας, θα έρθουμε σε επαφή με οικογένεια και φίλους...και όλα αυτά θα δώσουν μια θετική γεύση σε αυτές τις μέρες και θα μας κάνουν πιο αισιόδοξους.

Τι γίνεται όμως όταν περάσουν οι γιορτινές μέρες; Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να μελαγχολεί μόλις περάσουν οι γιορτές. Άλλοι πάλι μελαγχολούν και κατά την διάρκεια των εορτών. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως περιμένουμε πάρα πολλά από τα Χριστούγεννα; Μήπως οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικές και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Είναι αλήθεια πως πολλοί από εμάς ωραιοποιούμε και εξιδανικεύουμε τα Χριστούγεννα σε τέτοιο βαθμό που μας είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε κάτι λιγότερο από αυτό που έχουμε φανταστεί ή σχεδιάσει. Σαν αποτέλεσμα οδηγούμαστε στη ματαίωση η οποία δίνει τη θέση της στη μελαγχολία. Για να περάσουμε ευχάριστα τις γιορτές δεν χρειαζόμαστε πολλά. Η ευτυχία των ημερών βρίσκεται σε απλά και επιτεύξιμα πράγματα για όλους μας όπως τα παρακάτω:

· Περάστε χρόνο με τα παιδιά σας και γίνεται κι εσείς παιδιά μαζί τους! Τραγουδήστε, ετοιμάστε χριστουγεννιάτικα μπισκότα, γράψτε γράμμα στον Αϊ-Βασίλη!

· Κάντε μια βόλτα στα στολισμένα μαγαζιά και εμπορικά καταστήματα, και μπείτε στο κλίμα των Χριστουγέννων

· Κάντε μικρά και συμβολικά δωράκια σε αυτούς που αγαπάτε. Δεν χρειάζεται να είναι πολυέξοδα. Αυτό που μετράει είναι η χειρονομία!

· Στείλετε χριστουγεννιάτικες κάρτες σε μακρινούς συγγενείς και φίλους.

· Περάστε χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα και βρείτε χρόνο για συναντήσεις που αμελείτε εδώ και καιρό λόγω καθημερινών υποχρεώσεων.

· Κάντε ξεχωριστές δραστηριότητες π.χ. πάτε για πατινάζ στον πάγο ή επισκεφτείτε το χωριό του Αϊ Βασίλη και Χριστουγεννιάτικα bazaar που διοργανώνει ο Δήμος.

· Εάν η οικονομική σας κατάσταση το επιτρέπει, δραπετεύστε για κάποιες μέρες σε κάποιο χριστουγεννιάτικο προορισμό.

Μαρία Κατσαούνη, Ψυχολόγος Υγείας (MSc)

Μια ρήση λέει ¨είμαστε ότι τρώμε¨, μήπως όμως τρώμε ότι είναι μόδα και ότι ταιριάζει με την εικόνα που θα θέλαμε να προβάλουμε για τον εαυτό μας; Μήπως τρώμε αυτό που θέλουμε να είμαστε; Η αυτοεικόνα μας και το πώς θέλουμε να μας βλέπουν οι άλλοι έχει φτάσει να επηρεάζει τα ρούχα που φοράμε, το αυτοκίνητο που οδηγάμε, τα μέρη που συχνάζουμε, μέχρι και το φαγητό που τρώμε. Στις μέρες μας η τροφές που επιλέγουμε να τρώμε έχουν γίνει αντιπροσωπευτικό κομμάτι της εικόνα μας, του τρόπου ζωής μας, της παιδείας μας, ακόμα και της οικονομικής μας ευημερίας.

Τις τελευταίες δεκαετίες όλο και περισσότερη έμφαση δίνεται στην υγιεινή διατροφή και πιο συγκεκριμένα την μεσογειακή διατροφή. Όλοι ξέρουμε πως τα φρούτα και τα λαχανικά πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής μας, όπως και τα ψάρια. Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να αφήνουμε στην άκρη το υποτιμημένο μπριάμ και να προτιμάμε την μελιτζάνα σε πιο γκουρμέ εκδοχές; Μήπως η χωριάτικη σαλάτα δεν είναι πλέον της μόδας και έχει αντικατασταθεί με άλλες σαλάτες, εξίσου υγιεινές και θρεπτικές αλλά πιο ¨στιλάτες¨ με ξηρούς καρπούς -πλούσια πάραυτα σε ω3- και εξωτικά φρούτα; Μήπως το λευκό καρπούζι που συναντάμε σε ακριβά εστιατόρια είναι πιο μοδάτο από το κλασσικό κόκκινο καρπούζι που τρώγαμε παιδιά παίζοντας στις γειτονιές; Είναι ο καταναλωτισμός και ο γευστικός πειραματισμός που μας οδηγεί σε αυτές μας τις επιλογές ή μήπως προσπαθούμε πάρα πολύ για την εικόνα που θα βγάλουμε προς τα έξω; Είμαστε όντως πιο πολιτισμένοι αν τρώμε σούσι και ακριβά γκουρμέ πιάτα από το να τρώμε παϊδάκια στην ταβέρνα ή απλά θύματα της μόδας και μιας καταναλωτικής κοινωνίας; Όποιοι κι αν είναι οι παράγοντες που μας οδηγούν και καθορίζουν αυτές μας τις επιλογές, το θετικό είναι ότι επιστρέφουμε όλο και πιο πολύ στην υγιεινή διατροφή, τρώμε περισσότερα όσπρια και λαχανικά και αφήνουμε πίσω μας όλα τα junk foods που έφεραν την χώρα μας πρώτη στην Ευρώπη στη κατάταξη των πιο παχύσαρκων λαών. Ίσως τελικά να χρειάζεται η υγεία να γίνει μόδα για να την ακολουθήσουμε…

Μαρία Κατσαούνη, Ψυχολόγος Υγείας, (MSc)

*το παρόν αποτελεί απόσπασμα απο το βιβλίο "the Like Life" του κ.Μερσινιά Θωμά που θα κυκλοφορήσει τέλη 2013 -copyright 2011

Οι Έλληνες υπήρξαμε πάντα λαός σκέψης και πολιτισμού.Τα τελευταία χρόνια ,30 τουλάχιστον, εισάγαμε τον εαυτό μας
στο Δυτικό πρότυπο ευημερίας μέσω του καταναλωτισμού, πιθανόν σε υπερβολικό βαθμό λόγω και της ιδιοσυγκρασίας μας.Είναι το
"μεσογειακό μας ταπεραμέντο" άλλωστε που μας παθιάζει σε οτιδήποτε κι αν κάνουμε ,ακόμα κι αρνητικό, κι έτσι φτάσαμε να είμαστε
πιο δυτικοί απο τους Δυτικούς σε πολλά και κυρίως στην υπερκατανάλωση.
Η κατανάλωση βασίζεται στην διαφήμιση , και η διαφήμιση στην εικόνα.Πρότυπα εικόνας, μας έπεισαν ότι αρκεί αυτό που δείχνουμε
περισσότερο απο αυτό που είμαστε και επιδοθήκαμε σε έναν αγώνα ωραιοποίησης του εαυτού μας και των γύρω μας.΄Ξαφνικά όλα "έπρεπε"
να είναι ωραία γύρω μας κι αν δεν ήταν , τα ...