•    Ασφαλέστερο περιβάλλον γραφείου. Αυτό μπορεί να ξεκινάει με την απαραίτητη προϋπόθεση ραντεβού πριν την συνάντηση με κάθε νέο ασθενή, και να περιλαμβάνει ως και την παρακολούθηση του χώρου τουλάχιστον της αναμονής μέσω κάμερας που θα κάνει εμφανή συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του ασθενή και της εκάστοτε κατάστασής του προ συνεδρίας.
•    Χώρος εναπόθεσης προσωπικών αντικειμένων του ασθενή. καλό είναι οι ασθενείς να μην εισέρχονται στον κύριο χώρο συνεδρίας με τσάντες ή άλλα παρόμοια προσωπικά του αντικείμενα. Αυτό μειώνει τον κίνδυνο πιθανών απειλών με αντικείμενα.
•    Κατανομή των επίπλων του χώρου της συνεδρίας . Αυτή πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο που να αποτρέπει τον «εγκλωβισμό» του ψυχολόγου σε περίπτωση κινδύνου, ώστε να μπορεί  άμεσα να ζητήσει βοήθεια και να προστατεύσει τόσο τον εαυτό του όσο και τον ασθενή.
•    Αίσθημα ασφάλειας. Είναι απαραίτητο να γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή από την πρώτη στιγμή. Όταν ο ψυχολόγος δουλεύει με ασθενείς με ιστορικό βίας πρέπει να φροντίζει να μην είναι αποκλειστικά μόνος στον χώρο του γραφείου. Και όταν είναι , αυτό να μην γίνεται αντιληπτό από τον ασθενή.
•    Αποφυγή εργασίας σε ώρες «υψηλού κινδύνου». Συνίσταται οι ψυχολόγοι, ειδικά όσοι εργάζονται σε χώρους μικρούς και ιδιωτικούς που δεν υπάρχει προσωπικό υποστήριξης όπως σε μια κλινική, να αποφεύγουν τα πολύ βραδινά ραντεβού.

Επειδή η εκπαίδευση των ψυχολόγων στην αντιμετώπιση κάποιας βιαίας κατάστασης είναι ελλειπής (τουλάχιστον στην χώρα μας), το θέμα της ασφάλειας του χώρου γίνεται θέμα καθαρά προσωπικό για τον καθένα μας. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η όποια βίαια συμπεριφορά ή γεγονός συμβεί , προέρχεται από την ίδια την ασθένεια. Συνεπώς προστατεύοντας καλύτερα τον εαυτό μας, προστατεύουμε και τον ίδιο τον ασθενή και την ψυχοθεραπευτική διαδικασία αυτή καθ’ αυτή.

Mersinias Thomas, TEDx speaker,

Clinical Psychologist, Mental Health Counselor

©www.mersinias.gr