Η αλεξιθυμία γνωστή και ως συναισθηματική τύφλωση είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας σύμφωνα με το οποίο το άτομο δυσκολεύεται να βιώσει, να αναγνωρίσει, να κατανοήσει, αλλά και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Επηρεάζεται από γενετικούς παράγοντες, κοινωνικούς παράγοντες, βιωματικές προηγούμενες εμπειρίες και κάποιες φορές από ιατρικές καταστάσεις, καταστάσεις υγείας. Περίπου 13% του γενικού πληθυσμού έχει αυτό το χαρακτηριστικό, με περισσότερους άνδρες από όσες γυναίκες να το βιώνουν.

Η κυριότερη έκφανση κάθε μορφής άγχους είναι ευερεθιστότητα του άτομου απέναντι σε κάθε κατάσταση. Ο θυμός, όπως και ο φόβος, είναι δυο συναισθήματα που βασίζονται στην αίσθηση απειλής, ακόμη κι αν αυτή είναι μόνο μια υποκειμενική αντίληψη. Και αν και συνήθως τα θεωρούμε δυο εντελώς διαφορετικά συναισθήματα , δεν είναι. Ο θυμός και ο φόβος μοιράζονται ως συναισθήματα ένα κοινό υπόβαθρο, αυτό της πυροδότησης ενέργειας αντίδρασης απέναντι σε κάτι απειλητικό, με σκοπό την προστασία. Έχουν κοινή νευροφυσιολογία, και στον θυμό και στον φόβο η αμυγδαλή του εγκεφάλου παρουσιάζει την ίδια αυξημένη δραστηριότητα. (Whalen et al., 2001). Αυτό που διαφέρει είναι η έκφρασή τους, ενώ ο φόβος υποδηλώνει μια συστολή , ο θυμός μια ασύμμετρη εκδήλωση επιθετικής εξωστρέφειας. Τα δύο αυτά συναισθήματα έχουν πολλές πιθανότητες να διασταυρωθούν, ιδιαίτερα σε περιόδους στρες. Μπορεί να αρχίσουμε να νιώθουμε θυμό και μετά να στραφούμε στον φόβο. Πιο συχνά, μεταβαίνουμε από τον φόβο στον θυμό. Η στέρηση ύπνου επίσης, που μπορεί να συνοδεύει καταστάσεις που προκαλούν άγχος μπορεί να το κάνει ακόμη πιο πιθανό, καθώς η στέρηση ύπνου σχετίζεται με υπερενεργοποίηση της αμυγδαλής (Yoo et al., 2007).

Η εξιδεικευμένη ψυχοθεραπεία άγχους προσφέρει πολλαπλά και αμεσότερα για τον ασθενή, οφέλη.

Γνωρίζουμε ότι το δυσλειτουργικό άγχος γεννάται κυρίως από τις στρεβλώσεις του ασθενούς οι οποίες εκφράζονται μέσω σκέψεων οι οποίες ελάχιστα ή καθόλου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Παγιδεύουν όμως τον ασθενή σε μια αρνητική καθημερινότητα ακριβώς επειδή από τον ίδιο βιώνονται ως αδιαπραγμάτευτα γεγονότα. Εντός της θεραπείας με τεχνικές όπως η ελεύθερη έκφραση φοβικών σκέψεων, μαθαίνει να αντιλαμβάνεται ότι απέχουν της πραγματικότητας και αυτό σταδιακά απενεργοποιεί τους αυτοματισμούς συναγερμού του άγχους του σε κάθε κατάσταση που δείχνει δύσκολη, στην καθημερινότητά του. Έτσι γίνεται όλο και πιο λειτουργικός αλλά και αισθάνεται πολύ πιο καλά με τον ίδιο του τον εαυτό.

Η διαλείπουσα εκρηκτική διαταραχή (Intermittent explosive disorder-IED) είναι μια διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων που χαρακτηρίζεται από αδυναμία αντίστασης του ατόμου στις ίδιες του τις επιθετικές παρορμήσεις , πράγμα που το οδηγεί σε συχνές «εκρήξεις θυμού», που εκφράζονται με περιστατικά λεκτικής κι όχι μόνο επιθετικότητας. Παίρνει μορφές λεκτικών απειλών ή ταραχών ή σωματικών επιθέσεων προς άλλα άτομα και τα υπάρχοντά τους, ή ακόμη και προς ζώα, προκαλώντας σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές.

Οι εποχικές αλλαγές επηρεάζουν όχι μόνο την διάθεσή μας αλλά την ψυχολογία μας στο σύνολό της. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία πάνω από 16 εκατομμύρια πολίτες της Αμερικής πάσχουν από αυτήν.

Είναι μια ιδιότυπη μορφή Κατάθλιψης που πιστεύεται ότι σχετίζεται με την περιορισμένη έκθεση στο φυσικό ηλιακό φως, και φυσικά σε χώρες όπως η δική μας με την αλλαγή δραστηριοτήτων, συνήθως το πέρασμα από την ανεμελιά του καλοκαιριού στις υποχρεώσεις του φθινοπώρου. Πέρα από τα κλινικά τυπικά συμπτώματα της απώλειας ενέργειας, αρνητικών συναισθημάτων, αλλαγές στον ύπνο και την όρεξη, επηρεάζει ένα ευρύ φάσμα νοητικών και συμπεριφορικών ικανοτήτων...

Οι απολαύσεις είναι αισθήσεις , κυρίως υποκειμενικές – Immanuel Kant.

Η υποκειμενική αίσθηση αντίληψης μιας αρνητικής ευχαρίστησης , δείχνει να προσφέρει σημαντικές εξηγήσεις σε κάποιες σημαντικές αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως η βία, η κλεπτομανία, η πυρομανία και άλλες αντίστοιχες. Η αρνητική ευχαρίστηση είναι ουσιαστικά ένα παράδοξο της ευχαρίστησης: κοινωνικά τιμωρητικές ή απωθητικές στην επιφάνεια τους πράξεις, προσφέρουν υποκειμενική ικανοποίηση κι ευχαρίστηση σε υψηλό βαθμό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Τα παραπαθητικά συναισθήματα προκύπτουν όταν η συνεχιζόμενη εμπειρία περιλαμβάνει αυτό που η θεωρία αποκαλεί «προστατευτικό πλαίσιο»..

Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει , ότι όταν κάνουμε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο , λέξεις που περιέχονται στην συγκεκριμένη αναζήτηση οδηγούν τον αλγόριθμο της μηχανής αναζήτησης στο να μας παρουσιάζει στο επόμενο χρονικό διάστημα διαφημίσεις με σχετικά προϊόντα. Κατά τον ίδιο τρόπο , όταν διαβάζουμε για συγκεκριμένα πράγματα στο διαδίκτυο , ο αλγόριθμος μας εμφανίζει μόνο σχετικές ειδήσεις και απόψεις. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα καθώς δημιουργεί στειρωμένο περιβάλλον αντίληψης και διαστρεβλωμένη εικόνα της γενικής κατάστασης. Αλλά για αυτό το φαινόμενο έχω γράψει σε παλιότερο άρθρο μου («Το στρες της υπερπληροφόρησης»)...

Ως όρος η ενσυναίσθηση , είναι πολύ διαδεδομένος τα τελευταία χρόνια. Είναι μια πολύ σημαντική δεξιότητα, η οποία και αποκτάται και βελτιώνεται. Αντίθετα με ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, περιλαμβάνει πολλά περισσότερα στοιχεία από το να νιώθεις απλώς, πόσο πονάει κάποιος ή πόσο άσχημα νιώθει. Στην ουσία είναι ένα σύνολο πολλών ικανοτήτων με κυριάρχουσες: την αντίληψη στα συναισθήματα άλλων, κατανόηση στον τρόπο σκέψης τους, όριο στην ανάληψη της προσωπικής τραγωδίας τρίτων, ειλικρινή ακρόαση στους προβληματισμούς τους, υιοθέτηση πιθανοτήτων διαφορετικής οπτικής στο ίδιο γεγονός. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι τα οφέλη της ενσυναίσθησης στην ψυχική υγεία τόσο του πομπού όσο και του αποδέκτη, είναι σημαντικά. Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά της ενσυναίσθησης ,κι αυτή αφορά το περιβάλλον στο οποίο αυτή εκφράζεται. Η ενσυναίσθηση προϋποθέτει ψυχική ισορροπία όλων των μερών στο περιβάλλον το οποίο εκφράζεται. Σε διαφορετική περίπτωση λειτουργεί ενισχυτικά σε όλα τα επι μέρους αρνητικά στοιχεία της ατομικότητας που μπορεί να έχει κάποιος...

Το άγχος ενεργοποιεί την αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες, το νευρικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα στο σύνολο τους, για αυτό και επηρεάζει διαφορετικά το κάθε άτομο. Αν και δεν είναι καθολικά το άγχος επιβλαβές, κάποια μορφή του μπορεί να είναι ως και ευεργετική, το χρόνιο ή τοξικό άγχος , αυτό που οδηγεί σε δυσλειτουργία του ατόμου, συμβάλει στην γενικότερη επιδείνωση της υγείας μας.

Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ εμπίπτει στους εθισμούς. Κι είναι γνωστό κι ευρέως παρατηρημένο ως σήμερα , το πόσο επηρεάζει τις ήπιες και λειτουργικές συμπεριφορές του ατόμου. Κάθε εξαρτημένο άτομο, μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο εθισμού-κατανάλωσης αλκοόλàαλλαγής συμπεριφοράς προς το χειρότεροàλήψη εκ νέου αλκοόλ ως ανακούφιση σε αυτές τις αλλαγές...