Μετά από την πρώτη περίοδο της εξιδανίκευσης του συντρόφου στα πλαίσια του ερωτικού ενθουσιασμού έρχεται συνήθως η απογοήτευση. Σιγά - σιγά συνειδητοποιούμε ότι ο σύντροφός μας δεν είναι αυτός που θα θέλαμε να είναι. Για να αποφύγουμε την απογοήτευση και το μαρασμό οφείλουμε να  περάσουμε σε μια δεύτερη φάση της σχέσης και να αγαπήσουμε τον σύντροφό μας γι' αυτό που είναι και όχι γι' αυτό που θα θέλαμε να είναι. Αυτή η φάση της ώριμης αγάπης βασίζεται στην προσπάθεια, στην γνώση, στην υπομονή, στη φροντίδα και στον αμοιβαίο σεβασμό. Πρόκειται περισσότερο για ένα ατέλειωτο, περιπετειώδες ταξίδι παρά για ένα στόχο που μπορούμε να πετύχουμε μια για πάντα.
H καλή σχέση προϋποθέτει ωριμότητα, συγκρότηση, ισορροπία, αντοχή και υπομονή. Για να επικοινωνήσουμε σωστά χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την αυτογνωσία και τον αυτοέλεγχο και να αναζητήσουμε νέους τρόπους δημιουργικής επικοινωνίας. Ο σύντροφός μου δεν ευθύνεται για τα δικά μου αρνητικά αισθήματα. Δεν είναι αυτός που με πληγώνει αλλά ο τρόπος που εγώ αντιλαμβάνομαι και κατανοώ τη συμπεριφορά του. Σε όλες τις περιπτώσεις που πιστεύω ότι αυτός ευθύνεται για τη σύγκρουση, η αλήθεια είναι ότι έχω και εγώ πάντοτε ένα μερίδιο ευθύνης. Κάθε φορά που ενώ ο σύντροφός μου εκφράζει ανάγκες ή παράπονα ή ανησυχίες, εγώ απειλώ, καθοδηγώ, ικετεύω, κολακεύω, ανακρίνω, αμφισβητώ, διακόπτω, κρίνω, κατηγορώ, ενοχοποιώ, γελοιοποιώ, ερμηνεύω ή αλλάζω θέμα εμποδίζω την επικοινωνία και τραυματίζω την αγάπη.
Εποικοδομητική έκφραση του θυμού. Εκφράζω το θυμό χωρίς να θίγω την αξιοπρέπεια του άλλου. Αντί να αντιδρώ ανακλαστικά στα αρνητικά ερεθίσματα μαθαίνω να....  

Πρόκειται για μια μορφή κοινωνικής νοημοσύνης που περιλαμβάνει την ικανότητα αναγνώρισης των δικών μας συναισθημάτων και των συναισθημάτων των άλλων, διάκρισης μεταξύ των συναισθημάτων και χρήσης της πληροφορίας (που απορρέει από τα συναισθήματα) για την καθοδήγηση της σκέψης και των πράξεων μας»

Η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και την συναισθηματική γνώση και την ικανότητα να......

Τα μισά περίπου παιδιά σε κάποιο στάδιο της σχολικής τους ζωής αποτελούν στόχο κάποιας μορφής θυματοποίησης στο χώρο του σχολείου. Πολλά παιδιά πέφτουν θύματα καψονιών, παρενοχλήσεων, απειλών, πειραγμάτων, ψευτοπαλικαρισμών. Ο όρος «εκφοβισμός» (bullying) περιγράφει......

Στους γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης των επιχειρήσεων και με κυρίαρχη την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, στην οποία θα αντέξουν μόνο οι ανταγωνιστικές εταιρίες, ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα θεωρείται ο βασικότερος, δίνοντας βάση τόσο στην ψυχολογική διάθεση και συμπεριφορά καθώς και στην επίτευξη των στόχων του. Απαραίτητο στοιχείο για την επίτευξη των στόχων και την δημιουργία ενός πλαισίου ικανοποίησης από την εργασία, είναι η επικοινωνία και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα σε αυτήν.

• Επικοινωνία είναι ουσιαστικά η αποστολή μηνυμάτων – πληροφοριών. Μέσα από αυτή την αλληλοεπίδραση μηνυμάτων και πληροφοριών δημιουργούνται οι διαπροσωπικές σχέσεις, που είναι το κλειδί για την δυναμική ανάπτυξη τόσο των ομάδων εργασίας όσο και του ίδιου του οργανισμού-εταιρίας στο ευρύτερο πλαίσιο.
• Συχνά οι ανώτερες βαθμίδες μιας εταιρείας καταναλώνουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους προσπαθώντας να περάσουν τα μηνύματα στο προσωπικό χωρίς αποτέλεσμα. Αλήθεια πόσες φορές έχει χρειαστεί να γίνουν επαναλαμβανόμενες συναντήσεις για την διευθέτηση των προβλημάτων που εμφανίζονται;
  Το βέβαιο είναι, ότι η κατανάλωση χρόνου και ψυχικής ενέργειας δεν εξυπηρετεί κανέναν, ανεξάρτητα από την θέση που βρίσκεται ιεραρχικά.
• Εδώ θα πρέπει να έχουμε κατά νου ένα σημαντικό πράγμα. Όλες οι συμπεριφορές είναι επικοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να «μην» συμπεριφερθεί στην εργασία του.......

Η ενδοοικογενειακή βία περιλαμβάνει τόσο την σωματική - σεξουαλική βία, όσο και την ψυχολογική ή λεκτική βία.
Στην ελληνική κοινωνία είναι "οικογενειακή υπόθεση" και σπάνια γίνεται γνωστή στον ευρύτερο περίγυρο. Κυρίως γιατί στην δομή της η ελληνική οικογένεια είναι της αρχής "τα εν οίκο μη εν δήμω". Έτσι δύσκολα κοινοποιούνται προς τα έξω βαριές μορφές βίας. Όσο δε για τις λεκτικές ή ψυχολογικές μορφές της , είμαστε ακόμα δυστυχώς στο επίπεδο να μην θεωρούνται καν βία.
Πρέπει βέβαια εδώ να αναφέρω ότι αυτό έχει κάποια βάση διότι συνήθως η δημοσιοποίηση τέτοιων περιστατικών στιγματίζει τόσο το θύμα όσο και τον θύτη.....