Ως όρος η ενσυναίσθηση , είναι πολύ διαδεδομένος τα τελευταία χρόνια. Είναι μια πολύ σημαντική δεξιότητα, η οποία και αποκτάται και βελτιώνεται. Αντίθετα με ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, περιλαμβάνει πολλά περισσότερα στοιχεία από το να νιώθεις απλώς, πόσο πονάει κάποιος ή πόσο άσχημα νιώθει. Στην ουσία είναι ένα σύνολο πολλών ικανοτήτων με κυριάρχουσες: την αντίληψη στα συναισθήματα άλλων, κατανόηση στον τρόπο σκέψης τους, όριο στην ανάληψη της προσωπικής τραγωδίας τρίτων, ειλικρινή ακρόαση στους προβληματισμούς τους, υιοθέτηση πιθανοτήτων διαφορετικής οπτικής στο ίδιο γεγονός. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι τα οφέλη της ενσυναίσθησης στην ψυχική υγεία τόσο του πομπού όσο και του αποδέκτη, είναι σημαντικά. Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά της ενσυναίσθησης ,κι αυτή αφορά το περιβάλλον στο οποίο αυτή εκφράζεται. Η ενσυναίσθηση προϋποθέτει ψυχική ισορροπία όλων των μερών στο περιβάλλον το οποίο εκφράζεται. Σε διαφορετική περίπτωση λειτουργεί ενισχυτικά σε όλα τα επι μέρους αρνητικά στοιχεία της ατομικότητας που μπορεί να έχει κάποιος...
Τα άτομα που ζουν με χρόνιο πόνο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη, άγχος και διαταραχές χρήσης ουσιών. Ο χρόνιος πόνος μπορεί να επηρεάσει πολύ σοβαρά τον ύπνο, να αυξήσει σημαντικά τα επίπεδα άγχους, και να συμβάλει στην κατάθλιψη και στην επιδείνωσή της. Υπολογίζεται ότι το 35% έως 45% των ατόμων με χρόνιο πόνο, βιώνουν κατάθλιψη. Ο πόνος μπορεί επίσης να είναι ένα κοινό σύμπτωμα μεταξύ των ατόμων με Αγχώδη διαταραχή (οποιουδήποτε υποτύπου). Το Άγχος, η Κατάθλιψη αλλά και άλλες διαταραχές της διάθεσης εμφανίζονται παράλληλα με τον χρόνιο πόνο, και συνήθως από καταστάσεις όπως ινομυαλγία, προβλήματα στην πλάτη ή την μέση, ημικρανίες, αλλά και αρθρίτιδα.
Το άγχος ενεργοποιεί την αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες, το νευρικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα στο σύνολο τους, για αυτό και επηρεάζει διαφορετικά το κάθε άτομο. Αν και δεν είναι καθολικά το άγχος επιβλαβές, κάποια μορφή του μπορεί να είναι ως και ευεργετική, το χρόνιο ή τοξικό άγχος , αυτό που οδηγεί σε δυσλειτουργία του ατόμου, συμβάλει στην γενικότερη επιδείνωση της υγείας μας.
Τα εγκληματολογικά στερεότυπα είναι οι πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά δραστών που σχετίζονται με συγκεκριμένους τύπους εγκλημάτων.
Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι έχουν κοινές πεποιθήσεις σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά των τρομοκρατών (καταγωγή Μέσης Ανατολής, Μουσουλμάνοι άνδρες μετανάστες), για τους παιδεραστές (λευκοί, μεσήλικες παντρεμένοι άνδρες), για τους μικροεμπόρους ναρκωτικών (αμόρφωτοι, νέοι Αφροαμερικανοί άνδρες ή μετανάστες). καθώς και πολλών άλλων τύπων εγκληματιών. Σε μεγάλο βαθμό αυτά τα στερεότυπα έχουν «χτιστεί» εξαιτίας του κινηματογράφου και των προφίλ που οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων παρουσιάζουν στις ανάλογες ταινίες.
Ο αυτισμός είναι ένα σύνδρομο το οποίο κάνει την εμφάνιση του σε πρώιμο ηλικιακό στάδιο (έως 3 ετών) και επηρεάζει ολόκληρη την νοητική ανάπτυξη του ατόμου. Εμφανίζεται σε συχνότητα 1:10.000 γεννήσεις και δεν θεωρείται στατική κατάσταση καθώς οι επιπτώσεις της διαταραχής εμφανίζονται σε όλα τα ηλικιακά στάδια. Βασική αδυναμία του αυτισμού είναι η επικοινωνία και η συναισθηματική σύνδεση με τα άλλα άτομα. Τις περισσότερες φορές ο αυτισμός συνοδεύεται από άλλες διαταραχές όπως κώφωση, τύφλωση, νοητική στέρηση, επιληψία κ.α. Ο αυτισμός οφείλεται σε κάποια νευρολογική διαταραχή η οποία επηρεάζει την σωστή λειτουργία του εγκεφάλου και μέχρι σήμερα δεν είναι θεραπεύσιμη κατάσταση...
Οι άνθρωποι, κατά πλειοψηφία, υποτιμούν την θετική εντύπωση που δίνουν σε μια πρώτη συνάντηση με άλλους ανθρώπους. Είναι αυτό που ονομάστηκε The Liking Gap. Η ερώτηση «ήμουν άραγε αρκετά καλός/ή;» είναι μια ερώτηση πάρα πολύ συχνή σε διαφορετικές καταστάσεις, και μάλιστα ασχέτως από τον βαθμό που επιθυμούμε την επιβεβαίωση, και σε πολλά επίπεδα πχ μια ερωτική γνωριμία, μια συνέντευξη εργασίας, μια κοινωνική εκδήλωση κα...
Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ εμπίπτει στους εθισμούς. Κι είναι γνωστό κι ευρέως παρατηρημένο ως σήμερα , το πόσο επηρεάζει τις ήπιες και λειτουργικές συμπεριφορές του ατόμου. Κάθε εξαρτημένο άτομο, μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο εθισμού-κατανάλωσης αλκοόλàαλλαγής συμπεριφοράς προς το χειρότεροàλήψη εκ νέου αλκοόλ ως ανακούφιση σε αυτές τις αλλαγές...
Αν κι από τους περισσότερους πιστεύεται ότι η συναισθηματική νοημοσύνη είναι κάτι που έχεις ή δεν έχεις, αυτό δεν ισχύει. Είναι ένα χαρακτηριστικό , μια δεξιότητα η οποία μπορεί όχι μόνο να οικοδομηθεί, αλλά και να βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό. Η βελτίωση της , όχι μόνο βελτιώνει τις σχέσεις μας, αλλά και την προσωπική ψυχική μας ευεξία. (University of Catania, 2022)
Στην πλειονότητα των καταστάσεων που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος καθημερινά υπάρχουν δυο τουλάχιστον επιλογές, τις οποίες οι περισσότεροι αγνοούν γιατί δεν έχουν εκπαιδευτεί να αναζητούν, και το αποτέλεσμα είναι να εισέρχονται σε μια κατάσταση άμυνας , στην οποία πλέον ως επίλυση φαντάζει μόνο η δικαίωση τους. Το κλειδί της αντιμετώπισης κάθε κατάστασης είναι στο να βρούμε πράγματι τις επιλογές που έχουμε, και να επιλέξουμε αυτήν που θα είναι λιγότερο κακή στην δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτή είναι μια ορθολογιστική προσέγγιση , έναντι της συναισθηματικής πρώτης περίπτωσης , στην οποία το μόνο ζητούμενο είναι να αμυνθούμε και να έχουμε δίκιο. Συνοπτικά δηλαδή , η ευελιξία στην ερμηνεία και διαχείριση των συναισθημάτων , είναι ένας πολύ κεντρικός άξονας για την ύπαρξη μιας καλής ψυχολογικής προσαρμογής σε οποιαδήποτε κατάσταση...
Θα μπορούσε η τεχνητή νοημοσύνη στο μέλλον να αντικαταστήσει τον Ψυχολόγο και να αλλάξει την μορφή της Ψυχοθεραπείας όπως την ξέρουμε σήμερα;
Η ψυχοθεραπεία δεν θεραπεύει. Οδηγεί στην θεραπεία. Κι αυτό είναι το πρώτο και κυριότερο που πρέπει να μεταδώσουμε σε κάθε άνθρωπο που εισέρχεται στο γραφείο του Ψυχολόγου , με όποιο αίτημα κι αν έχει. Αυτό είναι που θα τον οδηγήσει στην ενεργητική εκείνη στάση , η οποία είναι απαραίτητη για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν μείνει με την πίστη ότι η ψυχοθεραπεία θεραπεύει , θα μείνει παθητικός, απαιτητικός και τελικά αναποτελεσματικός για τον ίδιο του τον εαυτό. Η ψυχοθεραπεία δημιουργεί στον ασθενή εκείνο το περιβάλλον σταθερότητας κι εναλλακτικής οπτικής, το οποίο θα ανοίξει την σκέψη της λειτουργικότητάς του για να οδηγηθεί ο ίδιος στην θεραπεία του εαυτού του.