Η διαλείπουσα εκρηκτική διαταραχή (Intermittent explosive disorder-IED) είναι μια διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων που χαρακτηρίζεται από αδυναμία αντίστασης του ατόμου στις ίδιες του τις επιθετικές παρορμήσεις , πράγμα που το οδηγεί σε συχνές «εκρήξεις θυμού», που εκφράζονται με περιστατικά λεκτικής κι όχι μόνο επιθετικότητας. Παίρνει μορφές λεκτικών απειλών ή ταραχών ή σωματικών επιθέσεων προς άλλα άτομα και τα υπάρχοντά τους, ή ακόμη και προς ζώα, προκαλώντας σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές.

Οι εποχικές αλλαγές επηρεάζουν όχι μόνο την διάθεσή μας αλλά την ψυχολογία μας στο σύνολό της. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία πάνω από 16 εκατομμύρια πολίτες της Αμερικής πάσχουν από αυτήν.

Είναι μια ιδιότυπη μορφή Κατάθλιψης που πιστεύεται ότι σχετίζεται με την περιορισμένη έκθεση στο φυσικό ηλιακό φως, και φυσικά σε χώρες όπως η δική μας με την αλλαγή δραστηριοτήτων, συνήθως το πέρασμα από την ανεμελιά του καλοκαιριού στις υποχρεώσεις του φθινοπώρου. Πέρα από τα κλινικά τυπικά συμπτώματα της απώλειας ενέργειας, αρνητικών συναισθημάτων, αλλαγές στον ύπνο και την όρεξη, επηρεάζει ένα ευρύ φάσμα νοητικών και συμπεριφορικών ικανοτήτων...

Οι απολαύσεις είναι αισθήσεις , κυρίως υποκειμενικές – Immanuel Kant.

Η υποκειμενική αίσθηση αντίληψης μιας αρνητικής ευχαρίστησης , δείχνει να προσφέρει σημαντικές εξηγήσεις σε κάποιες σημαντικές αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως η βία, η κλεπτομανία, η πυρομανία και άλλες αντίστοιχες. Η αρνητική ευχαρίστηση είναι ουσιαστικά ένα παράδοξο της ευχαρίστησης: κοινωνικά τιμωρητικές ή απωθητικές στην επιφάνεια τους πράξεις, προσφέρουν υποκειμενική ικανοποίηση κι ευχαρίστηση σε υψηλό βαθμό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Τα παραπαθητικά συναισθήματα προκύπτουν όταν η συνεχιζόμενη εμπειρία περιλαμβάνει αυτό που η θεωρία αποκαλεί «προστατευτικό πλαίσιο»..

Η ζήλεια είναι φυσιολογικό συναίσθημα το οποίο κάθε άνθρωπος θα νιώσει κάποιες στιγμές της ζωής του , και μπορεί να έχει και θετικό αντίκτυπο ενεργοποιώντας τον προς την κατεύθυνση επίτευξης ή απόκτησης.

Όταν η ζήλεια αποκτά διάρκεια και εκτείνεται ως συναίσθημα σε μια διαρκή αρνητικότητα προς κάθε κατάσταση που δεν περιλαμβάνει το άτομο, τότε μιλάμε για φθόνο. Συνοπτικά προσωπικά την ζήλεια θα την όριζα ως «επιθυμώ αυτό που έχεις ή σου συμβαίνει» και τον φθόνο ως «δεν αντέχω να σε βλέπω να έχεις ή να σου συμβαίνει αυτό που επιθυμώ αλλά δεν συμβαίνει σε μένα».

Πρόκειται για πολύ αρνητικό συναίσθημα και είναι σημαντικό να το αναγνωρίζουμε όταν υπάρχει, τόσο στους άλλους όσο και σ εμάς.

Τον φθόνο τον γεννά όχι η απουσία αντικειμένων ή καταστάσεων που απουσιάζουν, άλλωστε συνήθως είναι πλεονάζοντα , αλλά η αναγνώριση των άλλων που θα δινόταν στο άτομο εάν τα είχε.

Οι άνθρωποι με φθόνο πολύ σπάνια κάνουν κομπλιμέντα...

Ο τραυματικός δεσμός αναφέρεται στο σχηματισμό ενός ισχυρού συναισθηματικού δεσμού, σχεδόν αδιάσπαστου, λόγω επαναλαμβανόμενων κύκλων βίας, μεταξύ θύματος και θύτη (είτε είναι σύντροφος, ερωτικός παρτενέρ, φίλος/φίλη, σύζυγος ή κάποιες φορές κι ένας εντελώς άγνωστος). Το γεγονός ότι η κακοποίηση έρχεται συχνά σε κύκλους – πράγμα που πολύ απλά σημαίνει ότι η βία διανθίζεται προοδευτικά με θετική ενίσχυση, εξηγεί εν μέρει, γιατί τα θύματα δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τους κακοποιητές τους. Χαρακτηριστική συμπεριφορά αποτελεί η αντιστροφή εξουσίας εντός της σχέσης, στην οποία ο θύτης αφού βλάψει το θύμα, μπορεί να ζητήσει συγγνώμη εκλιπαρώντας για συγχώρεση ή να συμπεριφέρεται με μεγάλη αγάπη και εκπληκτική τρυφερότητα. Ωστόσο, αργά ή γρήγορα, εμφανίζεται ο επόμενος κύκλος βίας, μπερδεύοντας κι αποπροσανατολίζοντας το θύμα...

Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει , ότι όταν κάνουμε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο , λέξεις που περιέχονται στην συγκεκριμένη αναζήτηση οδηγούν τον αλγόριθμο της μηχανής αναζήτησης στο να μας παρουσιάζει στο επόμενο χρονικό διάστημα διαφημίσεις με σχετικά προϊόντα. Κατά τον ίδιο τρόπο , όταν διαβάζουμε για συγκεκριμένα πράγματα στο διαδίκτυο , ο αλγόριθμος μας εμφανίζει μόνο σχετικές ειδήσεις και απόψεις. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα καθώς δημιουργεί στειρωμένο περιβάλλον αντίληψης και διαστρεβλωμένη εικόνα της γενικής κατάστασης. Αλλά για αυτό το φαινόμενο έχω γράψει σε παλιότερο άρθρο μου («Το στρες της υπερπληροφόρησης»)...

Ως όρος η ενσυναίσθηση , είναι πολύ διαδεδομένος τα τελευταία χρόνια. Είναι μια πολύ σημαντική δεξιότητα, η οποία και αποκτάται και βελτιώνεται. Αντίθετα με ότι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, περιλαμβάνει πολλά περισσότερα στοιχεία από το να νιώθεις απλώς, πόσο πονάει κάποιος ή πόσο άσχημα νιώθει. Στην ουσία είναι ένα σύνολο πολλών ικανοτήτων με κυριάρχουσες: την αντίληψη στα συναισθήματα άλλων, κατανόηση στον τρόπο σκέψης τους, όριο στην ανάληψη της προσωπικής τραγωδίας τρίτων, ειλικρινή ακρόαση στους προβληματισμούς τους, υιοθέτηση πιθανοτήτων διαφορετικής οπτικής στο ίδιο γεγονός. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι τα οφέλη της ενσυναίσθησης στην ψυχική υγεία τόσο του πομπού όσο και του αποδέκτη, είναι σημαντικά. Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά της ενσυναίσθησης ,κι αυτή αφορά το περιβάλλον στο οποίο αυτή εκφράζεται. Η ενσυναίσθηση προϋποθέτει ψυχική ισορροπία όλων των μερών στο περιβάλλον το οποίο εκφράζεται. Σε διαφορετική περίπτωση λειτουργεί ενισχυτικά σε όλα τα επι μέρους αρνητικά στοιχεία της ατομικότητας που μπορεί να έχει κάποιος...

Τα άτομα που ζουν με χρόνιο πόνο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη, άγχος και διαταραχές χρήσης ουσιών. Ο χρόνιος πόνος μπορεί να επηρεάσει πολύ σοβαρά τον ύπνο, να αυξήσει σημαντικά τα επίπεδα άγχους, και να συμβάλει στην κατάθλιψη και στην επιδείνωσή της. Υπολογίζεται ότι το 35% έως 45% των ατόμων με χρόνιο πόνο, βιώνουν κατάθλιψη. Ο πόνος μπορεί επίσης να είναι ένα κοινό σύμπτωμα μεταξύ των ατόμων με Αγχώδη διαταραχή (οποιουδήποτε υποτύπου). Το Άγχος, η Κατάθλιψη αλλά και άλλες διαταραχές της διάθεσης εμφανίζονται παράλληλα με τον χρόνιο πόνο, και συνήθως από καταστάσεις όπως ινομυαλγία, προβλήματα στην πλάτη ή την μέση, ημικρανίες, αλλά και αρθρίτιδα.

Το άγχος ενεργοποιεί την αδρεναλίνη και άλλες ορμόνες, το νευρικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα στο σύνολο τους, για αυτό και επηρεάζει διαφορετικά το κάθε άτομο. Αν και δεν είναι καθολικά το άγχος επιβλαβές, κάποια μορφή του μπορεί να είναι ως και ευεργετική, το χρόνιο ή τοξικό άγχος , αυτό που οδηγεί σε δυσλειτουργία του ατόμου, συμβάλει στην γενικότερη επιδείνωση της υγείας μας.

Τα εγκληματολογικά στερεότυπα είναι οι πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά δραστών που σχετίζονται με συγκεκριμένους τύπους εγκλημάτων.

Για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι έχουν κοινές πεποιθήσεις σχετικά με τα τυπικά χαρακτηριστικά των τρομοκρατών (καταγωγή Μέσης Ανατολής, Μουσουλμάνοι άνδρες μετανάστες), για τους παιδεραστές (λευκοί, μεσήλικες παντρεμένοι άνδρες), για τους μικροεμπόρους ναρκωτικών (αμόρφωτοι, νέοι Αφροαμερικανοί άνδρες ή μετανάστες). καθώς και πολλών άλλων τύπων εγκληματιών. Σε μεγάλο βαθμό αυτά τα στερεότυπα έχουν «χτιστεί» εξαιτίας του κινηματογράφου και των προφίλ που οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων παρουσιάζουν στις ανάλογες ταινίες.