Πολλά από τα άτομα που επισκέπτονται ψυχολόγο έχουν ένα κοινό γνώρισμα, αυτό της αρνητικής σκέψης, δηλαδή, της αρνητικής ερμηνείας των γεγονότων και διαφόρων καταστάσεων, καθώς και την τάση να προτρέχουν σε αρνητικά, αυθαίρετα συμπεράσματα ή προβλέψεις του μέλλοντος. Όταν ερωτούνται τι εξυπηρετεί αυτός ο αρνητικός τρόπος σκέψης και η καταστροφολογία, απαντούν πως σκεπτόμενοι το χειρότερο πιθανό σενάριο θεωρούν πως είναι καλύτερα προετοιμασμένοι ψυχολογικά για την πιθανή άσχημη τροπή των πραγμάτων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή απλά μπαίνουμε με μια διαδικασία αρνητικού και δυσλειτουργικού τρόπου σκέψης με συνοδά αρνητικά συναισθήματα;

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι μοναχικοί και υπάρχουν και άνθρωποι που είναι μόνοι. Η πρώτη περίπτωση ορίζεται από μια γενικότερη στάση ζωής που περιέχει την απομάκρυνση από το κοινωνικό σύνολο από επιλογή, και η δεύτερη περίπτωση περιλαμβάνει συγκυριακές καταστάσεις απομόνωσης που δεν είναι πάντα από επιλογή.

Πολύ συχνά, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται συνολικά με βάση τον βαθμό κοινωνικότητας τους: τα άτομα που κάνουν εύκολα παρέες ή έχουν έναν ευρύ κύκλο γνωστών και φίλων , αυτόματα χαρακτηρίζονται θετικά. Από την άλλη πλευρά , ένα άτομο που είναι μοναχικό , αυτόματα εδραιώνεται στο μυαλό των περισσοτέρων ως άτομο «παράξενο» ή και «προβληματικό». Είναι όμως πάντα έτσι;

Η Κατάθλιψη ως ασθένεια επηρρεάζει την λειτουργικότητα του ατόμου πολυ-επίπεδα. Από τα κυριότερα επίπεδα που παρατηρούνται αλλαγές είναι η συναισθηματικότητα, η οποία φέρνει και τις διακυμάνσεις στην διάθεση με σταδιακή σταθεροποίηση προς μια έντονα αρνητική.

Η συναισθηματικότητα και οι αλλαγές σε αυτήν , επηρρεάζουν όπως είναι φυσικό και την εγγύτητα που νοιώθει με τον/την σύντροφο του. Η αίσθηση της εγγύτητας μεταβάλει και την ποιότητα της σεξουαλικής επαφής. Δεν είναι το μόνο αρνητικό που φέρνει όμως η κατάθλιψη στο σεξουαλικό κομμάτι της ζωής του ατόμου με Κατάθλιψη.

Στην Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία , ο βασικός μας άξονας είναι η αλλαγή των γνωστικών στρεβλώσεων του θεραπευόμενου. Γνωστικές στρεβλώσεις είναι σφάλματα στην σκέψη που καταστούν την ανταποκρινόμενη σε αυτήν την σκέψη συμπεριφορά, δυσλειτουργική για το άτομο. Αυτές οι σκέψεις αν και εύκολα ορίζονται απο το άτομο, δύσκολα τροποποιούνται χωρίς την βοήθεια ειδικού. Μια από τις βασικές γνωστικές στρεβλώσεις είναι η εξατομίκευση. Όταν έχω αυτήν την γνωστική στρέβλωση, θεωρώ εσφαλμένα τον εαυτό μου επίκεντρο των πραγμάτων που συμβαίνουν , συνήθως αρνητικών, με αποτέλεσμα να αισθάνομαι και υπεύθυνος ακόμα και για πράγματα που είναι τελείως έξω από μένα.

Η εξατομίκευση έχει δύο κύριες μορφές...

Αισθάνεσαι τις περισσότερες ώρες της ημέρας να βρίσκεσαι σε μια διαρκή αναστάτωση χωρίς συγκεκριμένο λόγο; Νοιώθεις λίγος/λίγη μπροστά στις υποχρεώσεις της ημέρας; Νοιώθεις συχνά να υστερείς σε σχέση με τους γύρω σου; Μήπως συγκρίνεσαι μονίμως και με όλους;

Η τάση της σύγκρισής μας με τους άλλους ανθρώπους είναι μια ανθρώπινη τάση που όμως πολλές φορές είναι και οδυνηρή ειδικά στην εποχή της επίπλαστης τελειότητας που ζούμε. Οτιδήποτε «μη τέλειο» δεν δείχνει να χωρά στην εποχή αυτή, το αποβάλλει σχεδόν αυτόματα. Τέλεια διασκέδαση, τέλειο κινητό, τέλεια δουλειά, τέλειες διακοπές, τέλεια τηλεόραση, τέλεια πρότυπα ομορφιάς, τέλεια σώματα. Και ατελείς άνθρωποι...

Η Κατάθλιψη στο μυαλό των περισσότερων, είναι μια κατάσταση ησυχίας, στεναχώριας και μοναξιάς που κάποιοι «άτυχοι» άνθρωποι θα κληθούν νααντιμετωπίσουν στην ζωή τους. Η Κατάθλιψη δεν είναι όμως μια ήσυχη κι αβλαβής κατάσταση. Είναι μια ιδιαιτέρως ανήσυχη κι επιβλαβής κατάσταση για τον πολιτισμό μας σήμερα, κι απασχολεί πολλούς περισσότερους ανθρώπους από όσους ίσως πιστεύουμε: πάνω από 30 εκατομμύρια Αμερικανοί, και κοντά στα 25 εκατομμύρια Ευρωπαίοι.

Όταν το άτομο βρίσκεται στην κατάθλιψη δείχνει ανίκανο να έρθει σε, θετική τουλάχιστον, επαφή με τους γύρω του...

Ενώ απογοητευόμαστε και συχνά κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας για τα λάθη του, εντούτοις συχνά κάνουμε και ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Τι πραγματικά μπορεί να φταίει για αυτό; Ένα πρωταρχικό είναι ότι επικεντρωνόμαστε στον ένοχο και όχι στο λάθος. Δηλαδή κατηγορώντας σκληρά τον εαυτό μας νοιώθουμε ότι έχουμε πράξει το χρέος μας απέναντι στο λάθος , αλλά στην πραγματικότητα έχουμε απλώς εφησυχαστεί κι απομακρυνθεί από όλα όσα πρέπει πραγματικά να κάνουμε για να μην επαναληφθούν αυτά τα λάθη ξανά στο μέλλον:

Η αντιμετώπιση του άγχους, εξαρτάται από την νοοτροπία που έχουμε απέναντι σε ότι μας συμβαίνει. Υπάρχει η νοοτροπία του στρες, την οποία υιοθετούν πολλοί άνθρωποι στην ζωή τους, και ορίζεται ως την στάση εκείνη που δηλώνει ότι όσο πιο κουραστική γενικά μια κατάσταση, τόσο μεγαλύτερο το άγχος που την συνοδεύει. Λείπουν δηλαδή οι ρεαλιστικές και αναλυτικές παράμετροι του γεγονότος που μπορούν πραγματικά να μας δείξουν ότι ο κόπος που απαιτεί μια κατάσταση από εμάς, δεν συνάδει ανάλογα με το άγχος που θα μας δημιουργήσει. Σε κάποιες δε περιπτώσεις μπορεί να είναι και αντιστρόφως ανάλογη (πχ μια βαριά σωματική άσκηση μπορεί να είναι κι εξαιρετικά αγχολυτική).

Πρόσφατη έρευνα του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ (Ιουν.2018) προσπάθησε να δημιουργήσει μια μετρήσιμη κλίμακα της νοοτροπίας του άγχους, που τελικά είναι κι αυτή που διαμορφώνει το υποκειμενικό μας άγχος τόσο σε ένταση όσο και σε έκταση απέναντι στο κάθε γεγονός.

Ο αριθμός των ναρκισσιστών στις μέρες μας δείχνει να αυξάνεται. Οι παράγοντες που αυτό συμβαίνει , δείχνουν να είναι αρκετοί με προεξέχοντα τον ρόλο των social media. Το Φύλο δεν έχει σημασία στον ναρκισσισμό, καθώς και το πεδίο που αυτός εκφράζεται. Στον σεξουαλικό τομέα απλώς εκφράζεται πιο έντονα καθώς η σεξουαλικότητά μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας.

Οι άνθρωποι γοητεύονται εύκολα από έναν ναρκισσιστή γιατί πολύ απλά αυτός ξέρει πως να κερδίζει τους ανθρώπους. Επιπλέον η αλαζονεία του μεταφράζεται σχεδόν αυτόματα σε αυτοπεποίθηση και σιγουριά, ειδικά από άτομα που αυτά τους λείπουν.

Ο ναρκισσιστής γνωρίζει ότι δεν θα έχει διάρκεια η οποιαδήποτε κατάκτησή του καθώς γρήγορα θα στραφεί στην επόμενη. Αυτό τον κάνει να κινείται με μια βιασύνη που εύκολα από το άτομο απέναντι του μεταφράζεται ως πόθος.

Ξεκινάνε τα σχολεία και το γεγονός αυτό από μόνο του προκαλεί διάφορα συναισθήματα τόσο στα παιδιά, όσο και στους γονείς. Ανυπομονησία, χαρά, προσμονή, άγχος, ανησυχία, είναι κάποια από τα συναισθήματα που εκδηλώνουν τα παιδιά αλλά και οι γονείς. Τα παιδιά θα πάνε σε μεγαλύτερη τάξη, θα ξαναδούν τους φίλους τους, τους δασκάλους ή θα γνωρίσουν καινούριους.

Μία μερίδα παιδιών θα αφήσει το Δημοτικό και θα πάει στο Γυμνάσιο. Αυτό σηματοδοτεί το μεγάλωμα του παιδιού, την αποχώρηση του από το «μικρό» σχολείο στο «μεγάλο», την ωρίμανση του, την ανάληψη νέων ευθυνών. Τα παιδιά αισθάνονται πως περνάνε σε άλλο επίπεδο, πως μεγαλώνει η αξία τους, πως οι γονείς τώρα τα υπολογίζουν περισσότερο, διεκδικούν περισσότερη ελευθερία και αυτονομία.

Μαζί με τα παραπάνω, έρχεται και η έναρξη της προεφηβείας για τα περισσότερα παιδιά και σταδιακά το πέρασμα στην εφηβεία. Οι ορμονικές αλλαγές φυσικά δυσκολεύουν το παιδί με την διαχείριση των συναισθημάτων του και των συμπεριφορών του.