Στις μέρες μας τα περισσότερα παιδιά έχουν ένα γεμάτο καθημερινό πρόγραμμα από δραστηριότητες, διάβασμα, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, προπονήσεις κτλ. Μέσα σε αυτό το τρελό πρόγραμμα τα παιδιά προσπαθούν να προσαρμοστούν , ενώ οι γονείς τρέχουν να προλάβουν να πάνε τα παιδιά τους σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, οι οποίες θα ωφελήσουν το παιδί τους, θα τον κάνουν καλύτερο μαθητή, καλύτερο αθλητή κτλ.

Κάποια παιδιά αντιδρούν αρνητικά σε όλο αυτό το υπερφορτωμένο πρόγραμμα αρνούμενα να συμμετέχουν στις δραστηριότητες αυτές, ή συμμετέχουν χωρίς όμως να το απολαμβάνουν, κάνοντας το δηλαδή καταναγκαστικά. Φυσικά υπάρχουν και παιδιά τα οποία δεν θέλουν να μένουν στο σπίτι και στα οποία αρέσει να συμμετέχουν σε πολλές δραστηριότητες.

Τι γίνεται όμως με το χρόνο του παιχνιδιού; Πόσο χρόνο παίζει ένα παιδί μέσα στη μέρα του; Έχει αλήθεια ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι;

Το παιχνίδι είναι πάρα πολύ σημαντικό στην ανάπτυξη του παιδιού και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει καθημερινά χρόνος για παιχνίδι μέσα στη μέρα του παιδιού. Δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Και φυσικά όταν μιλάμε για παιχνίδι δεν μιλάμε για ατελείωτες ώρες μπροστά σε υπολογιστές και video games, αλλά για το παραδοσιακό παιχνίδι που όλοι γνωρίζουμε και παίζαμε σαν παιδιά.

Σύμφωνα με τον Bundy (2001), το παιχνίδι είναι μια συναλλαγή μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντος που δραστηριοποιείται και ελέγχεται από μέσα (εσωτερικά) και είναι ελεύθερη από τους περιορισμούς της αντικειμενικής πραγματικότητας. Τα οφέλη του παιχνιδιού για το παιδί είναι πολλά και αφορούν διάφορους τομείς της ανάπτυξης του...

Στα γραφεία μας καθημερινά συναντάμε γονείς, οι οποίοι έρχονται ανήσυχοι με κάποιο αίτημα για τα παιδιά τους. Αυτό που διαπιστώνουμε πολλές φορές μέσα από την διαδικασία της συνέντευξης είναι το χάσμα μεταξύ των δύο γονέων, αλλά και την διαφορετική αντίληψη που έχει ο κάθε γονέας για την εκάστοτε κατάσταση και τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Αυτό όμως που δημιουργεί μεγαλύτερη δυσκολία είναι όταν οι γονείς δεν τηρούν κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης και μία κοινή στάση αντιμετώπισης του παιδιού.

Με άλλα λόγια ο ένας γονέας προσπαθεί να βάλει όρια, ενώ ο άλλος τα καταρρίπτει. Κάτι τέτοιο φυσικά δημιουργεί σύγχυση στο παιδί καθώς δεν ξέρει ποιοι είναι οι κανόνες μέσα στο σπίτι, ποια είναι τα όρια και αν υπάρχει λόγος ύπαρξης τήρησης τους. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά περιφέρονται καθ’ όπως τους βολεύει και σύμφωνα με το συμφέρον τους...

Μπήκε το 2019 και οι περισσότεροι άνθρωποι βλέποντας στη νέα χρονιά ένα νέο ξεκίνημα με νέες ευκαιρίες, θέτουν νέους στόχους για το έτος που ήρθε. Άλλοι πάλι το βλέπουν ως μία συνέχεια του προηγούμενου έτους και στοχεύουν στην εξέλιξη και αυτοβελτίωση της ήδη υπάρχουσας πορείας τους.

Το τι σημαίνει για τον καθένα μας αυτοβελτίωση και εξέλιξη, είναι κάτι πολύ προσωπικό και εξατομικευμένο. Πρωταρχικό και βασικό κομμάτι είναι να βάλουμε νέους στόχους. Οι στόχοι είναι πολύ σημαντικοί γενικότερα στην προσωπική μας ανάπτυξη. Είναι σημαντικό να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, να θέτουμε εφικτούς στόχους για το κοντινό μας μέλλον, με στόχο την αυτοβελτίωση, και να πορευόμαστε με βάση αυτούς.

Οι στόχοι μας βοηθούν στην προσωπική εξέλιξη μας. Μας βοηθούν να μη μένουμε στάσιμοι και να βελτιώνουμε κομμάτια της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς μας τα οποία εμείς θέλουμε ή έχουμε επιλέξει. Αυτό μας οδηγεί πιο κοντά στην ευτυχία και την ψυχική/συναισθηματική ικανοποίηση.

Το λάθος που κάνουν πολλοί άνθρωποι είναι πως θέτουν στόχους με βάση τα κριτήρια άλλων, με βάση κοινωνικά πρότυπα ή προσδοκίες τρίτων...

Η γκρίνια, τα παράπονα και η αρνητικότητα είναι κάποια από τα αρνητικά γνωρίσματα στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Δεν κουράζουν μόνο τους γύρω του αλλά και τον ίδιο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν την τάση να είναι αρνητικοί σχεδόν πάντα, γιατί έτσι έμαθαν να λειτουργούν, ενώ κάποιοι άλλοι ανά διαστήματα και με βάση τα όσα τους συμβαίνουν στην καθημερινότητα και στην ζωή τους.

Χαρακτηριστική συμπεριφορά είναι η δραματοποίηση διαφόρων καταστάσεων, η γκρίνια για όσα μας συμβαίνουν, για όσα δεν μας συμβαίνουν, για όσα δεν έχουμε και θα θέλαμε, για όσα έχουν οι άλλοι κι όχι εμείς, για την αδικία γύρω μας και στην κοινωνία την οποία ζούμε, και γενικότερα μια γενικευμένη τάση μεμψιμοιρίας και εστίασης στα αρνητικά, αλλά και στην αρνητική ερμηνεία που δίνουμε εμείς οι ίδιοι σε μια κατάσταση αρνητική, ουδέτερη ακόμα και θετική...

Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες ντρέπονται το ίδιο για την οργή τους, παρόλο που όπως φαίνεται την βιώνουν και την εκφράζουν τελείως διαφορετικά. Η κοινωνικοποίηση των φύλων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο οι άνδρες και οι γυναίκες διαχειρίζονται τον θυμό τους, δείχνουν οι έρευνες.

"Και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ευνοηθεί ελάχιστα από τον κοινωνικό ρόλο των φύλων τους διαχρονικά , στο θέμα του θυμού ", λέει η ψυχολόγος Sandra Thomas PhD, κορυφαία ερευνητής στην οργή των γυναικών , και μετέπειτα ερευνήτρια και στις εμπειρίες των ανδρών με τον θυμό (a.p.a journal vol34 2003). "Οι άντρες έχουν ενθαρρυνθεί κοινωνικά να είναι πιο εμφανείς με την οργή τους."...

Φαίνεται σε μεγάλο βαθμό παράλογο, ενώ είναι καθαρά δική σου επιλογή ο θεραπευτής σου, καθώς και το αν θα συνεχίσεις ή θα διακόψεις τις Συνεδρίες σου, να λες ψέματα στην διάρκεια της θεραπείας σου. Ειδικά όταν για αυτές πληρώνεις , και συνήθως πληρώνεις ένα σεβαστό ποσό.

Άρα γιατί ένας άνθρωπος μπαίνει στην διαδικασία να μην είναι ειλικρινής με τον θεραπευτή του;

Πράγματι, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2016 στο Counseling Psychology Quarterly, από 547 πελάτες ψυχοθεραπείας ενηλίκων, το 93% ανέφερε ψέματα στο θεραπευτή τους σε κάποιο σημείο. (APSA journal)....

Ο Καρκίνος, επίσης γνωστός ως κακοήθης όγκος ή κακοήθες νεόπλασμα, είναι μία ομάδα ασθενειών που έχουν σχέση με την αφύσικη κυτταρική ανάπτυξη με πιθανότητα εισβολής ή διάδοσης σε άλλα μέρη του σώματος. Δεν είναι όλοι οι όγκοι καρκινικοί. Ο καλοήθης όγκος δεν κάνει μεταστάσεις σε άλλα μέλη του σώματος. Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικά γνωστά είδη καρκίνου που επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία.

Η ψυχολογία έχει παίξει ως τώρα και θα συνεχίσει να διαδραματίζει εξαιρετικά κρίσιμο ρόλο στην πρόληψη, αλλά και στην αντιμετώπιση με καλύτερο τρόπο του καρκίνου από τον ίδιο τον ασθενή, σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία....

Όλοι οι άνθρωποι δεν αντιδρούμε το ίδιο στις ίδιες καταστάσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα , στην ίδια κατάσταση άλλοι να αγχώνονται ελάχιστα κι άλλοι πολύ ως και δυσβάσταχτα. Τι είναι αυτό που κάνουν οι άνθρωποι που αγχώνονται λιγότερο ή όπως συχνά συνηθίζουμε να λέμε «αγχώνονται όσο πρέπει»;

Απαντώντας γενικά θα πούμε ότι έχουν αυτοέλεγχο κι αυτοπεποίθηση. Ποια άλλα στοιχεία όμως είναι αυτά που μπορούν να αποτελέσουν στρατηγικές αντιμετώπισης του άγχους μας;

Η εφηβεία είναι μία περίοδος η οποία χαρακτηρίζεται από έντονες μεταβολές. Οι μεταβολές αυτές είναι σωματικές, νοητικές, κοινωνικές, σεξουαλικές και συναισθηματικές. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της εφηβείας διαμορφώνεται και επαναπροσδιορίζεται  η ταυτότητα του ατόμου. Οι έφηβοι καλούνται να εξοικειωθούν και να αποδεχτούν τις αλλαγές αυτές. Στο κομμάτι αυτό, πολλοί είναι οι έφηβοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες και κλείνονται στον εαυτό τους.

Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από συναισθηματικές μεταπτώσεις, περιόδους θλίψης και απομόνωσης, συγκρούσεις, έντονη διεκδικητικότητα, σύγχυση και αποδιοργάνωση. Κομμάτι της εφηβείας αποτελεί η κατάθλιψη, ο αυτοκτονικός ιδεασμός και οι αυτοτραυματισμοί.

Πολλά από τα άτομα που επισκέπτονται ψυχολόγο έχουν ένα κοινό γνώρισμα, αυτό της αρνητικής σκέψης, δηλαδή, της αρνητικής ερμηνείας των γεγονότων και διαφόρων καταστάσεων, καθώς και την τάση να προτρέχουν σε αρνητικά, αυθαίρετα συμπεράσματα ή προβλέψεις του μέλλοντος. Όταν ερωτούνται τι εξυπηρετεί αυτός ο αρνητικός τρόπος σκέψης και η καταστροφολογία, απαντούν πως σκεπτόμενοι το χειρότερο πιθανό σενάριο θεωρούν πως είναι καλύτερα προετοιμασμένοι ψυχολογικά για την πιθανή άσχημη τροπή των πραγμάτων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή απλά μπαίνουμε με μια διαδικασία αρνητικού και δυσλειτουργικού τρόπου σκέψης με συνοδά αρνητικά συναισθήματα;