Το σεξ είναι μια απολαυστική πράξη για τον καθένα μας, ίσως η απολαυστικότερη. Συχνά οι άνθρωποι για να τονίσουμε την σημασία του λέμε ότι δυο βασικές απολαύσεις έχει η ζωή, το φαγητό και το σεξ. Και πράγματι το σεξ είναι απολαυστικό κυρίως γιατί η σωματική ευχαρίστηση, η αποσυμπίεση από το στρες και η αίσθηση ότι είμαστε επιθυμητοί που μας προσφέρει είναι άμεσα και έντονα. Είναι όμως πάντα για όλους έτσι;
Πολλοί αντιμετωπίζουν το σεξ μέσα από μια οπτική τελειομανίας η οποία τους γεμίζει άγχος, τους στερεί την απόλαυση και τελικά γίνεται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία προσωπικής τους μειωμένης σεξουαλικής απόδοσης. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν με τελειομανία το σεξ, είναι συνήθως αυτοί που αντιμετωπίζουν με τελειομανία και άλλους τομείς της ζωής τους όπως την εργασία τους, τα χόμπι τους κλπ, αλλά χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.
Το άγχος στο σεξ οφείλεται στις προσδοκίες που έχουμε για αυτό. Και οι προσδοκίες ορίζονται από την ανάγκη μας να είμαστε τέλειοι στο σεξ. Αυτό είναι που δημιουργεί και τις εσφαλμένες πεποιθήσεις , οι οποίες τελικά γίνονται «καταστροφείς» της σεξουαλικής ικανοποίησης τόσο στον άντρα όσο και στην γυναίκα. Πεποιθήσεις όπως: Πρέπει να έχω πάντα οργασμό, πρέπει να έχω τέλεια στύση σε όλη την διάρκεια, πρέπει να έχω οργασμό στον σωστό χρόνο όχι νωρίς όχι αργά, πρέπει να έχω το τέλειο σώμα για να αρέσω στον/στην παρτενέρ μου κ.α...
Η ενσωμάτωση των ωφελειών της επαφής με την φύση στην επίδραση της ψυχολογίας του θεραπευόμενου, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην σύγχρονη ψυχοθεραπεία , ανά τον κόσμο. Αν και πρακτικά ζητήματα όπως η διασφάλιση της εμπιστευτικότητας αδυνατούν προς το παρόν να επιτρέψουν την πρακτική εφαρμογή της μαζί με τον ψυχοθεραπευτή, εντούτοις όλο και περισσότεροι θεραπευτές παροτρύνουν τα άτομα που εισέρχονται στην θεραπεία να ενισχύουν παράλληλα και την επαφή τους με την φύση , με ή χωρίς αγαπημένη τους δραστηριότητα.
Ουσιαστικά δεν πρόκειται για εισαγωγή μιας πρωτοποριακής μεθόδου , αλλά κυρίως για την αποκατάσταση της φυσιολογικότητας στην ζωή μας, η οποία έχει χαθεί ειδικά για τους ανθρώπους που διαμένουν στο αστικό ιστό. Έρευνες έχουν καταδείξει μια μείωση του χρόνου επαφής μας με την φύση τουλάχιστον 25% την τελευταία 20ετία.Η θετική επίδραση της φύσης στον άνθρωπο έχει μελετηθεί σε πληθώρα ερευνών και μελετών και έχει καταδείξει σαφή πλεονεκτήματα τόσο οργανικά όσο και ψυχολογικά.
Η αποκοπή από την φύση μας δίνει μια αίσθηση μόνιμης κούρασης. Κάτι που όλη την φετινή χρονιά λόγω καραντίνας καταλάβαμε όλοι. Παρόλο που το να περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας εντός σπιτιού , πρακτικά μας ξεκουράζει αφού δεν κάνουμε έντονη σωματική δραστηριότητα, ωστόσο αισθανόμαστε έντονη κούραση. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ενεργοποιείται το μυαλό μας με νέα ερεθίσματα κι αυτό οδηγεί σε απώλεια ενέργειας.
Επίσης έρευνες έχουν δείξει ότι η επαφή με την φύση μας κάνει πιο ευρηματικούς στην επίλυση προβλημάτων καθώς και αυξάνει την δημιουργικότητα μας. Φυσικά επιπλέον μειώνει το στρες, Ιάπωνες ερευνητές το έχουν αποδείξει ήδη εδώ και 15 σχεδόν χρόνια.
Η βελτίωση της μνήμης και κατά επέκταση και ο έλεγχος της άνοιας , είναι επίσης στα οφέλη της επαφής μας με τη φύση. Πιστεύεται ότι μπορεί να υπάρχει καλυτέρευση της μνήμης μας ως και 20% όταν έχουμε συχνή επαφή με αυτήν.
Τέλος , και ίσως το σπουδαιότερο όφελος όλων, είναι ότι η επαφή με την φύση αυξάνει το αίσθημα του ανήκειν στο κοινωνικό σύνολο, περιορίζει την απομόνωση και τελικώς αυξάνει και την αυτοεκτίμηση στο άτομο.
Πρέπει λοιπόν ο καθένας μας να επανεξετάσει την συχνότητα της επαφής του με την φύση και να θέσει πιο λειτουργικά και ωφέλιμα όρια, είτε με απλή δραστηριότητα πχ περιπάτου είτε με συνδυαστική δραστηριότητα με κάτι που του αρέσει πχ ιππασία , ορειβασία κλπ.
Πηγές:
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0272494409000838
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0051474
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0033350606001466?via%3Dihub
https://www.jamda.com/article/S1525-8610(14)00339-9/fulltext
https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1111/j.1467-9280.2008.02225.x
Mersinias Thomas, TEDx speaker,
Clinical Psychologist, Mental Health Counselor
©www.mersinias.gr
Η τελειοθηρία είναι χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας του ατόμου και της προσωπικότητας του. Το άτομο αυτό έχει πολύ υψηλούς στόχους, θέλει όλα να γίνονται τέλεια και πάντα θέλει να επιτυγχάνει την υψηλότερη επίδοση σε ότι κι αν κάνει. Με άλλα λόγια, εάν δεν είναι τέλειο δεν είναι καλό! Το άτομο με τελειοθηρία υιοθετεί έναν διπολικό τρόπο σκέψης, ο οποίος είναι δυσλειτουργικός.
Παρακάτω ακολουθούν κάποιες πληροφορίες σχετικά με την τελειοθηρία:
Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος Υγείας (MSc)
Τι μπορεί να κάνει ο γονέας
Κατσαούνη Μαρία-Ψυχολόγος Υγείας (MSc)
Τα παιδιά όταν θέλουν κάτι, το θέλουν ΤΩΡΑ! ! Η υπομονή είναι μια κοινωνική δεξιότητα την οποία κατακτούμε όσο μεγαλώνουμε και με την εξάσκηση. Δεν είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε με αυτό, αλλά κάτι το οποίο μαθαίνουμε. Έτσι, λοιπόν μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το παιδάκι μας στην υπομονή, ώστε να αποφεύγουμε δύσκολες καταστάσεις. Παρακάτω ακολουθούν κάποια #tips
Οι μορφές παιδικού άγχους ποικίλουν από το άγχος του αποχωρισμού, γενικευμένο άγχος, φοβικό άγχος, άγχος υγείας και πολλά άλλα. Καλό είναι όταν εντοπίσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, να απευθυνθούμε σε ειδικό, ώστε το παιδάκι μας να μπορέσει να διαχειριστεί και να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει. Δυστυχώς, μελέτες δείχνουν πως ένα αγχωμένο παιδί κατά πάσα πιθανότητα θα εξελιχθεί σε έναν καταθλιπτικό ενήλικα.
Ο όρος dysthymia καθιερώθηκε στο χώρο της Ψυχολογίας και της Ψυχιατρικής από την ελληνική λέξη με το αρνητικά φορτισμένο πρόθεμα δυσ- και τη λέξη θυμός (με την αρχαιοελληνική έννοια της ψυχής). Ουσιαστικά δηλαδή η έννοια του κακόκεφου. Ως κλινικός όρος όμως, η δυσθυμία δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό που στην καθημερινότητα αντιλαμβανόμαστε σαν απλή έλλειψη καλής διάθεσης και ονομάζουμε κακοκεφιά, καθώς κλινικά η Δυσθυμία αποτελεί ειδικό τύπο Κλινικής Κατάθλιψης.
Η ψυχική ασθένεια έρχεται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της συζήτησης σε πολλούς τομείς όπως, οι χώροι εργασίας, οι χώροι εκπαίδευσης, τα μέσα ενημέρωσης κλπ. Αυτό δεν πρέπει βέβαια να μας προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι τα ποσοστά επιπολασμού στον πληθυσμό σε παγκόσμιο επίπεδο για την ανάπτυξη ψυχικής ασθένειας κυμαίνονται μεταξύ 18,1-36,1% ήδη εδώ και μια δεκαετία (Kessler et al., 2008).
Νέα έρευνα αποδεικνύει πως η επικεντρωμένη στο τραύμα ψυχοθεραπεία λειτουργεί πολύ αποτελεσματικά.
Η διαταραχή του μετατραυματικού στρες μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα που έχουν βιώσει οι ίδιοι ή έχουν βρεθεί ως θεατές μπροστά ένα τραυματικό συμβάν όπως πολεμική σύγκρουση, σεξουαλική επίθεση, φυσική καταστροφή ή τρομοκρατική πράξη. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αναδρομές αναβίωσης, εφιάλτες, ισχυρό άγχος, καθώς και ανεξέλεγκτες σκέψεις για το συμβάν αυτό.
Καθώς ο καιρός περνάει, το πάθος το οποίο χαρακτηρίζει το πρώτο διάστημα μιας σχέσης τείνει να ελαττώνεται και να αντικαθίσταται από ένα βαθύτερο δέσιμο, ένα αίσθημα δέσμευσης και εγγύτητας. Γι’αυτό το λόγο οι ποιότητες οι οποίες κάνουν μια σχέση να διαρκεί είναι αυτές οι οποίες προάγουν και δημιουργούν την εγγύτητα αυτή και το συναισθηματικό δέσιμο.
Τέτοιες ποιότητες είναι η αποτελεσματική βαθύτερη και ειλικρινή επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων, η ικανότητα το ζευγάρι να επιλύει τις συγκρούσεις του με αποτελεσματικό τρόπο, το μοίρασμα των προσωπικών αξιών, οι κοινές εμπειρίες, οι οποίες δένουν ένα ζευγάρι, η ζεστασιά και η τρυφερότητα.
Στατιστικά έχει φανεί ότι οι γάμοι οι οποίοι πραγματοποιούνται ηλικιακά στις αρχές της δεκαετίας των 20 ή σε ηλικία κάτω των 20 έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αποτύχουν συγκριτικά με αυτούς, οι οποίοι πραγματοποιούνται σε μεγαλύτερη ηλικία....