Στο μυαλό πολλών ανθρώπων η παρακολούθηση πορνό μεταφράζεται αυτόματα σε παρέκκλιση ή ανωμαλία. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Επίσης ένας μύθος είναι ότι είναι μια δραστηριότητα αποκλειστικά αντρική, πράγμα που δεν ισχύει. Οι γυναίκες παρακολουθούν επίσης πορνό, αν και όχι στον ίδιο βαθμό ή συχνότητα, αλλά με προτίμηση σε πιο ιδιαίτερη θεματολογία όπως έχουν δείξει έρευνες (BDSM κλπ).

Γιατί λοιπόν παρακολουθούμε πορνό;

Ένας βασικός λόγος είναι για να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε τις εσωτερικές μας εμπειρίες και προσλαμβάνουσες στον σεξουαλικό τομέα. Το εύρος αυτής της κατανόησης μπορεί είτε να μας απελευθερώσει είτε να μας καταστήσει αγχωμένους ή και απογοητευμένους...

Οι κρίσεις πανικού δεν εμφανίζονται σε όλα τα άτομα με τους ίδιους πυροδότες. Ενώ η έκφανση και ή έκβασή τους ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο, οι γενεσιουργές αιτίες διαφέρουν , για αυτό και ποικίλου και οι πυροδότες. Οι οποίοι είναι πολύ σημαντικό να εξερευνηθούν στην Ψυχοθεραπεία και να αναλυθούν , γιατί αποτελούν μεγάλο κομμάτι της λύσης του προβλήματος.

Η κρίση πανικού είναι ακραία εκδήλωση υπερβολικού άγχους. Σε κάθε κατάσταση άγχους ο εγκέφαλός μας αναγνωρίζει και σηματοδοτεί δυο εντολές: της φυγής ή της μάχης. Στην κρίση πανικού υπάρχει ένα πάγωμα αντιδράσεων και μια επίμονη , αδιάλειπτη αυτοπαρατήρηση η οποία γεννά έντονα σωματικά συμπτώματα , συμπτώματα που εκλαμβάνονται ως άμεση και ισχυρή απειλή υγείας. Τον βαθμό αντίδρασης , ή για να ακριβολογούμε μη αντίδρασης, τον επηρεάζουν πολλοί παράγοντες όπως: η προυπάρχουσα «ευαισθησία» του ατόμου στο άγχος, η ένταση ανάγκης ελέγχου, και φυσικά οι σκέψεις οι οποίες κι αποτελούν τον πυρήνα του προβλήματος αφού ουσιαστικά είναι ο αυτόματος μεταφραστής των εκλαμβανομένων ερεθισμάτων και εμπειριών, κι άρα είναι αυτές που θα ορίσουν ποια έννοια θα δώσουμε σε αυτό που μας συμβαίνει εκείνη την στιγμή...

 Ένας έφηβος κλέβει για τους παρακάτω λόγους:

1. για να ανήκει στην παρέα

2 επειδή προέρχεται από στερητικό περιβάλλον

3. για να ανακτήσει τη στοργή που έχει στερηθεί από τον γονέα

4. για να αποδείξει στον εαυτό του ότι αξίζει 

Σχετικά με το ηθικό κομμάτι, τα παιδιά μικρότερης ηλικίας έχουνε το φόβο της τιμωρίας ως βάση της ηθικής του συμπεριφοράς, ενώ o έφηβος μετράει τις ηθικές του πράξεις σύμφωνα με την πρόθεση του να βλάψει κάποιον άλλον ή όχι. 

Τι μπορεί να κάνει ο γονέας;...

Πολλοί άνθρωποι έχουν υπάρξει σε μία σχέση που ενώ όλα πήγαιναν φαινομενικά καλά, ξαφνικά ο ένας από τους δύο συντρόφους εξαφανίζεται χωρίς κάποιο λόγο, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς κάποια ενημέρωση προς τον άλλον, ενώ εκείνος μένει με αναπάντητα ερωτηματικά…  Αυτό λοιπόν είναι το ghosting…

Για ποιους λόγους κάποιος εξαφανίζεται ξαφνικά από μία σχέση και δεν την τερματίζει όπως θα έπρεπε; ...

Αντίθετα με ότι οι περισσότεροι πιστεύουν, ο ανυπόμονος άνθρωπος δεν υποφέρει από την αναμονή, αλλά από την αβεβαιότητα. Δεν είναι δηλαδή ο χρόνος το πρόβλημα αλλά η ανασφάλεια για την εξέλιξη που φέρνει την ψυχολογική δυσφορία. Η εκμάθηση στην βελτίωση της υπομονής , κινείται ουσιαστικά σε 3 άξονες: στην ανάλυση των σκέψεων που έχουμε κατά την αναμονή, στην εξάσκηση της επιμήκυνσης της και στην επιβράβευση για κάθε επιτυχή αναμονή.

Οι σκέψεις που έχουμε κατά την αναμονή είναι αποθαρρυντικές για την βελτίωση της. Κι αυτό συμβαίνει γιατί στην προσπάθεια μας να καλύψουμε κάθε δυνατό σενάριο ώστε να είμαστε πιο προετοιμασμένοι, αγχωνόμαστε περισσότερο. Κι όσο μεγαλώνει το άγχος, η υπομονή χάνεται. Η ανάλυση λοιπόν των σκέψεων , μπορεί να οδηγήσει στην μετατροπή τους σε λειτουργικότερες...

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ( OCD ), είναι μία ψυχική πάθηση που χαρακτηρίζεται από παράλογες σκέψεις, ιδέες, εικόνες (εμμονές – ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς) και οδηγεί τους πάσχοντες σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ( καταναγκασμούς). Πολλές φορές είναι πιθανό να υπάρχει μόνο μία από τις δύο συνθήκες (μόνο ψυχαναγκασμοί ή μόνο επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές), αλλά και πάλι πρόκειται για ΙΔΨ.

Αυτός που πάσχει από ΙΔΨ, συνήθως είναι ικανός να συνειδητοποιήσει ότι οι ψυχαναγκαστικές ιδέες του είναι παράλογες και προσπαθεί να τις αγνοήσει ή να τις σταματήσει. Αυτό έχει ως τελικό αποτέλεσμα σταδιακά να αυξάνεται η το άγχος του. Τελικά, συνήθως καταφεύγει στην εκτέλεση ψυχαναγκαστικών πράξεων, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μειώσει τα επίπεδα του άγχους του και να κατευνάσει τα δυσφορικά του συναισθήματα που ολοένα αυξάνονται....

Η διάθεση μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι συνεχώς καλή. Οι διακυμάνσεις της ωφελούν την κριτική μας σκέψη και οδηγούν σε σωστότερες επιλογές στο μέλλον. Όταν όμως υπάρχει κακή διάθεση για πολύ καιρό αυτή σίγουρα δυσκολεύει την καθημερινή μας λειτουργικότητα και μπορεί να αποτελεί και σημάδι ως προ-στάδιο Κατάθλιψης.

Υπάρχουν συνήθειες στην συμπεριφορά και την αντίδραση μας, που μπορούν να επιβαρύνουν την κατάσταση αυτή.

• Η απάθεια της παθητικότητας. Συχνά την ονομάζουμε και λήθαργο ακριβώς γιατί μας βυθίζει σε μια απραγία από την οποία για να βγούμε δυσκολευόμαστε πολύ. Προέρχεται από την αρχική εσφαλμένη αντίληψη ότι θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια το να διορθώσω κάτι , που μοιάζει στο μυαλό μου ανώφελο έστω και να το ξεκινήσω. Οπότε διαλέγω να μην προσπαθήσω καν . Tip: Κάθε μεγάλη διαδρομή ξεκίνησε με ένα βήμα. Ο αρχικός στόχος είναι το πρώτο αυτό βήμα, όχι η ολοκλήρωση της πορείας....

Μια πρόσφατη μελέτη (Απρ2020) ,από το Arlington Texas University αποκαλύπτει ότι όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ανήσυχοι και ευάλωτοι, είναι πιο πιθανό να βασίσουν τη λήψη αποφάσεών τους σε ατεκμηρίωτες πληροφορίες που αγγίζουν το συναίσθημά τους και όχι σε πραγματικά γεγονότα.

Η μελέτη, με τίτλο "Όταν οι οδυνηρές ιστορίες υπερτερούν των ψυχρών σκληρών γεγονότων: Μια μετα-ανάλυση της ατεκμηρίωτης προκατάληψης" δημοσιεύεται στο Organizational Behavior and Human Decision Processes.

Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι οι άνθρωποι , ειδικά σε καταστάσεις ιατρικής ανάγκης ή υψηλής απειλής για την υγεία , (όπως είναι η τρέχουσα κατάσταση της πανδημίας), εμπιστεύονται περισσότερο και λαμβάνουν αποφάσεις με γνώμονα τα ατεκμηρίωτα συναισθήματα τους τα οποία εξηγούν στο μυαλό τους ως βάσιμες πληροφορίες, παρά στα γεγονότα τα οποία δίνουν τα ρεαλιστικά κριτήρια για την λήψη οποιασδήποτε απόφασης

Η τροφική δυσανεξία (ή τροφική ευαισθησία) είναι εκείνη η διατροφική δυσλειτουργία κατά την οποία ο οργανισμός ενός ατόμου δυσκολεύεται να αφομοιώσει ένα συγκεκριμένο είδος τροφής, το οποίο είδος αν καταναλωθεί προκαλεί πεπτικά συμπτώματα. Αυτά τα προβλήματα ποικίλλουν για κάθε άτομο.

Όταν μιλάμε για δυσανεξία σε τροφές το μυαλό όλων πάει αποκλειστικά στις σωματικές επιπτώσεις της, δηλαδή στο φούσκωμα, στον στομαχικό πόνο, την δυσφορία κλπ . Υπάρχουν όμως και οι ψυχολογικές επιπτώσεις , που συχνά περνάνε σε δεύτερη μοίρα και δεν υπολογίζονται ως εξίσου σημαντικό πρόβλημα.

Το άγχος επηρεάζει όλα τα συστήματα του σώματος μας, από μυοσκελετικό και αναπνευστικό ως και το αναπαραγωγικό.

Στο Μυοσκελετικό σύστημα

Όταν το σώμα είναι στρεσαρισμένο, οι μύες τεντώνονται. Η μυϊκή ένταση είναι σχεδόν μια αντανακλαστική αντίδραση στο άγχος - ο τρόπος προστασίας του σώματος από τραυματισμούς και πόνο. Με ξαφνικό άγχος, οι μύες τεντώνονται ταυτόχρονα και στη συνέχεια απελευθερώνουν την έντασή τους όταν περάσει το άγχος. Το χρόνιο στρες προκαλεί τους μύες στο σώμα να βρίσκονται σε μια περισσότερο ή λιγότερο διαρκή κατάσταση επιφύλαξης.

Οι τεχνικές χαλάρωσης έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν αποτελεσματικά την ένταση των μυών και του προκαλούμενου στρες.